به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، یوسفعلی‌میرشکاک در این برنامه که سه‌شنبه‌های هرهفته به همت دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری در سالن سلمان هراتی حوزه هنری برگزار می شود، ریشه تمام زبان‌ها را واج معرفی کرد و گفت: واژه‌ها تا از حیث موسیقایی با هم نسبت پیدا نکنند، کنش زبانی اتفاق نخواهد افتاد.حتی حیوانات با واج صحبت می‌کنند و نفس زبان انسان هم حیوانی است.
میرشکاک بر لزوم آنالیز زبان توسط نویسندگانی که سبقه فرهنگی دارند تأکید کرد و افزود: ما باید به زبان بومی‌مان برگردیم و برگشتن به فطرت خود، گره از زبان ذهنی انسان باز می‌کند.
این شاعر اظهار کرد: برگشتن به ذات زبان، داشته‌های‌مان را به یادمان می‌آورد و می‌بینیم که برخی از شاعران به زبان کودکی برمی‌گردند و در آن تصرف می‌کنند.
برگشت به زبان بومی و ذات زبان
میرشکاک در حین طرح این مبحث به تجربه‌های برخی شاعران با محوریت برگشت به زبان بومی و ذات زبان به عنوان مصادیق بحث اشاره کرد و گفت: دانته، با تلفیق تمام لهجه‌های ایتالیاِئی در اثر«دوزخ, برزخ بهشت»، کاری که فردوسی برای ایرانیان در شاهنامه کرد را برای ایتالیائی‌ها انجام داد.
وی ادامه داد: ما هم حاصل قلمروی چند فرهنگی هستیم و این فرهنگ‌ها، هم‌تافتی عجیب و غریبی پیدا کرده اند.
میرشکاک خاطره‌ای از زمستان سال 1360 را بازگو کرد و در ادامه به تاثیر بیدل در خود اشاره کرد.
درس‌گفتارهای زیبائی‌شناسی زبان فارسی، سه‌شنبه‌های هرهفته ساعت 17 به همت دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری و با ارائه یوسفعلی میرشکاک، شاعر و پژوهشگر، در سالن سلمان هراتی حوزه هنری واقع در خیابان سمیه، نرسیده به حافظ، روبروی کوچه پورموسی برگزار می‌شود و عموم علاقه‌مندان و پژوهشگران برای شرکت در این جلسات می‌توانند درسالن سلمان هراتی حوزۀ هنری حضور یابند.
انتهای پیام/
نظر شما