به گزارش روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی، «حسین عصمتی» پیشکسوت هنر نقاشی، در پی شهادت سیدحسن نصرالله به خلق تابلویی درباره این سید مقاومت پرداخت که ویژگی‌هایی چون شادی و لبخند شهید نصرالله در آن نمود ویژه‌ای دارد، از این رو به سراغ وی رفتیم تا از کم و کم این اثر هنری و واکنش سریع این هنرمند به واقعه شهادت سیدحسین نصرالله آگاه شویم.

مشروح این گفت‌وگو در ادامه می‌آید:

- لطفا از  چرایی خلق تابلویی که برای شهید سیدحسن نصرالله کشیده‌اید، برایمان بگویید.

  وقتی سید حسن نصرالله شهید شد، قبول این مسأله برای بسیاری از جمله من بسیار سخت بود، چرا که ما اعتقاد داشتیم که ایشان باید همچنان به عنوان فرمانده کل حزب الله حضور داشته باشد. چراکه  این حضور، علاوه بر رهبری حزب الله، دلگرمی و حمایت خوبی برای اعضای آن نیز بود.با این وجود سید حسن نصرالله با ۸۰ تن مواد منفجره به شهادت رسید  و همه را بسیار متأثر کرد.

من یکی دو روزی بعد از این خبر در بهت و حیرت بودم، تا اینکه بعد از گذشت چند روز بالاخره به این نتیجه رسیدم برای اینکه حداقل ادای دینی کرده و به گونه‌ای دل خود را نیز آرام کرده باشم، یک کار هنری در تخصص خود برای این شهید انجام دهم و بعد از آن کشیدن این تابلو را شروع کردم.

- استاد، لطفا درباره محتوا و جزئیات عناصر در این تابلو را برایمان توضیح دهید.

من برای کشیدن تابلو، در جست‌وجو میان عکس‌ها به عکسی رسیدم که در آن بر چهره سیدنصرالله لبخند زیبایی وجود دارد. علاوه بر آن نور مناسبی وجود داشت که از بالا به چهره سید حسن تابیده می‌شد و به نظر می‌رسید این می‌تواند برای موضوع مورد نظر من مناسب باشد، چون معتقدم شهادت، نوری است که از بالا بر انسان می‌تابد و انسان را قدسی و آسمانی می‌کند و به گونه‌ای انسان را به سمت آسمان هدایت می‌کند. با توجه به این موارد، این چهره را انتخاب کردم و در زمینه‌ای مربع شکل در ابعاد ۱۰۰×۱۰۰ (مربع نشانه استواری زمین است) آن را تصویر کردم.

 درضمن برای اینکه نشان دهم این صعود اتفاق افتاده و این نورها از بالا به سمت پایین حرکت کرده  و سید بزرگوار را به طرف بالا هدایت کرده است، از ابرهای  در میان تصویر، رنگ آبی در بالای تصویر، پس زمینه خاکی بهره بردم.

- شما بر انتخاب عکسی متبسم از سیدحسن نصرالله برای خلق تابلو تاکید داشتید، لطفا در این مورد برایمان بیشتر توضیح دهید.

 لبخند در این تصویر، گویی لبخند رضایت ست، همان طور که ایشان قبلا هم گفته بود آماده شهادت و در آرزوی شهادت است و وقتی به این آرزو رسیده، هر چند ما متاثر و ناراحت از دست دادن او هستیم، اما او در آن دنیا حتما (به قول حافظ) قهقهه مستانه‌ای می‌زند و خوشحال از این اتفاق است‌.

و این، در راستای چیزی است که ما به آن اعتقاد داریم و در نقاشی عاشورایی هم به آن می‌پردازیم، اینکه جز زیبایی 

چیزی را تصویر نکنیم. حتی  وقتی می‌خواهیم امام حسین (ع) را تصویر کنیم که به شهادت رسیده، آن صحنه‌ای را می‌کشیم که بیشتر از هر چیزی زیبایی در آن دیده و به مخاطب منتقل می‌شود  و من در تابلویی که برای سیدحسن نصرالله کشیدم هم چنین کاری کردم.