«گرمارودی یک شاعر متعّهد و خستگی ناپذیر است، که عمری کمر بسته در خدمت زبان و ادبیات فارسی و فرهنگ اهل بیتی و ایرانی. خودش می‌گوید «به شاعران جوانتر می‌گویم اولاً اغراق نکنید و ثانیاً صاحبان قدرت‌های مادی را مدح نگویید.» و او خود بر این مرام زیسته و شعر و ادبیات آزاده‌ای را خلق کرده است...» مجتبی رحماندوست در یادداشتی از دیدار با علی گرمارودی نوشت: چند روز قبل (چهارشنبه 3/12/1401) توفیقی دست داد به همت برخی از شعرا، نویسندگان و هنرمندان، دیداری  داشته باشیم با استاد سخن و ادیب نستوه و هنرمند معاصر، جناب آقای دکتر سید علی گرمارودی؛ هنرمندی که در چندین رشته ادب و هنر سر رشته دارد و خصوصاً در شعر در قله است؛ هرچند در وجهه مردمی و انسانی و انقلابی، از قله نیز فراتر است و از مصادیق بارز تعهد و اخلاق است. گرمارودی یک شاعر متعّهد و خستگی ناپذیر است، که عمری کمر بسته در خدمت زبان و ادبیات فارسی  و فرهنگ اهل بیتی و ایرانی. خودش می‌گوید «به شاعران جوانتر می‌گویم اولاً اغراق نکنید و ثانیاً صاحبان قدرت‌های مادی را مدح نگویید.» و او خود بر این مرام زیسته و شعر و ادبیات آزاده‌ای را خلق کرده است. شاعری  که در همه گونه‌ها و قالب‌های شعری نمونه‌های برجسته ای را آفریده: غزل، قطعه، مثنوی، رباعی، دو بیتی، مسّمط و نیز شعرهای نیمایی و شعرهای آزاد که در این مورد اخیر شاهکارهای شعر آزاد در مجموعه شعرهای او می‌درخشد و هنرنمایی‌ها شگفت انگیزی را رقم زده است. گرچه در سایر قالب‌های شعری نیز حق و انصاف این است که سروده‌های کم نظیری را از ایشان شاهدیم. کتاب صدای سبز مجموعه‌ای است از به‌گزیده‌های شاعر از شعرهای خودش(همراه با هشتاد شعر تازه) که حدود بیست سال پیش نشر قدیانی آن را منتشر کرده است، به همراه اشعاری که شعرای بزرگ کشور در مورد استاد سید علی موسوی گرما رودی سروده‌اند و معمولاً پاسخ‌هایی از استاد در همان سبک و سیاق سروده شده و در همان مجموعه چاپ شده است. از میان آنانی‌که در فضل استاد و توانمندی ایشان سروده‌اند، می‌توان به این اسامی اشاره کرد: استاد امیری فیروزکوهی، دکتر احمد مهدوی دامغانی، استاد مهرداد اوستا، عباس کی من ( مشفق کاشانی)، مهدی اخوان ثالث، استاد بهاءالدین خرمشاهی، مرتضی امیری اسفندقه و نیز شعرای دیگری مانند پولاد اویف(شاعر تاجیک)، عیسی محزون (شاعر تاجیک)، سید هاشم میری، غلامعلی امیرزاده، فرناز بیهی، ابراهیم شایان، دکتر ابوالفضل قاضی خاکسار، احسان صانعی کاشانی، عباس حقیقی، حسین چهار لنگ (دلجو)، روحانی کاشانی، صائم کاشانی، استاد علی شریف و دیگران. پای بسیاری از شعرها، نام محلی را که شاعر در آن دیار،  به سرودن شعر پرداخته نوشته شده که اسامی زیر از این موارد است: تاجیکستان، آباده، تهران، زندان قصر، کنار آبشار نیگارا گر چه این مجموعه شعر را می‌توان تراوش شور شیعی و انقلابی و حماسی دفاع مقدسی، و عرفان اهل بیتی خصوصاً عرض ادب به محضر امیر بیان، مولای متقیان و نیز حضرت اباعبدالله الحسین و پاکان و شهیدان دانست، و اگر مدحی در کتاب آمده مدح اولیای الهی و بزرگان عرفان و فضایل است، اما آنچه سبب قلمی شدن این وجیزه شد، بخشی از سی و سه صفحه آخر این کتاب است، که تحت عنوان زندگینامه خود نوشت به قلم استاد گرمارودی آمده است. یعنی آنچه در صفحه 589 تا صفحه 600 این کتاب ذکر شده است. استاد گرمارودی در این صفحات چگونگی مشاور بنی صدر شدنش را و اتهاماتی را که به تبع این مشاورت به او زده می‌شود، و نقش امام خمینی(ره) در اتهام زادیی از ایشان را به تفصیل ذکر می‌کند که مطالعه آن را به همه دوستاران شعر و هنر و این هنرمند بنام توصیه می‌کنم. انتهای پیام/