نخستین پنل سمپوزیوم «آموزش مجازی تئاتر؛ ظرفیت‌ها و چالش‌ها» به همت دانشکده هنر دانشگاه سوره و با همکاری انجمن علمی هنرهای نمایشی ایران؛ روز سه‌شنبه مورخ 7 دی‌ماه 1400 به صورت مجازی در سامانه سیباد دانشگاه سوره برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، نخستین پنل سمپوزیوم «آموزش مجازی تئاتر؛ ظرفیت‌ها و چالش‌ها» به کوشش دانشکده هنر دانشگاه سوره و با همکاری انجمن علمی هنرهای نمایشی ایران، با ارائه و سخنرانی خانم «اکرم قاسم‌پور» عضو هیأت علمی دانشگاه سوره و «خانم سیمین امیریان» عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز و حضور آقای «رحمت امینی» عضو هیأت علمی دانشگاه تهران در جایگاه مدیر جلسه؛ روز سه‌شنبه مورخ 7 دی‌ماه 1400 ساعت 16:00 الی 18:00 در سامانه آموزش مجازی دانشگاه سوره برگزار شد.
در ابتدای جلسه، رحمت امینی ضمن ارائه مقدمه‌ای در باب موضوع، به طرح موضوع پرداخت و گفت: یکی از چالش‌های انکارناپذیر در حوزه آموزش و به ویژه در حوزه هنرهای نمایشی؛ آموزش مجازی بوده است. در عین حال که به ویژه برای رشته‌های هنری محدودیت ایجاد کرده، ظرفیت‌هایی را نیز به وجود آورده است. علاوه بر آن، عدم رویارویی و مواجهه مستقیم دانشجویان با استادان به طور کامل مشهود بوده و این به نوعی چالش اساسی است.
سپس، اکرم قاسم‌پور در این باره خاطر نشان کرد: یکی از محورهایی که باید به آن توجه کرد، محور برنامه‌ریزی و تاریخچه چالش‌های آموزشی و مؤلفه‌های آموزشی است. گاهی می‌توان گفت که سیستم آموزشی بسته بوده و آموزش را به صورت خطی ارائه می‌دهد.
وی افزود: در قرن هجدهم آموزش و پرورش در کنار یکدیگر قرار می‌گیرند. همچنین، محور دیگر آموزش و تحولات آموزشی در رشد تئوری‌های آموزشی بوده که یک تعامل یاددهنده و یادگیرنده دارد و حاوی تفکر خلاق و تفکر نقاد است. در این بخش است که دانش از انحصار فرد خارج می‌شود و معلم نیز سلطه بر داده‌ها و اطلاعات ندارد.
لازم به ذکر است، این اطلاعات در مشارکت جمعی فرآوری می‌شود. بنابراین برنامه‌های آموزشی نمی‌توانند همیشه ثابت باشند و اگر کرونا نیز وجود نداشت، ما به برنامه‌ریزی‌های جدید نیازمند بودیم و باید با آنها همسو می‌شدیم.
اکرم قاسم‌پور درباره تئاتر مطرح کرد: تئاتر یک ارگان زنده و مبتنی بر ارتباط و دیالوگ‌های عینی است. امکان گفت‌و‌گو یعنی امکان سلامت فکری در جامعه. تئاتر خود را با جریانات و بحران‌ها سازگار می‌کند. تئاتر در سه شاخه؛ متن، اجرا و ارتباط با مخاطب در مواجهه با اتفاقات تغییر می‌کند.
قاسم‌پور ادامه داد: تئاتر چون بر ارتباط مستقیم با مخاطب استوار است؛ انتزاع و غیرعینی بودن، کار را با مشکل روبه‌رو می‌کند. البته از امتیازات فضای آموزش مجازی این است که بی‌مرز و بی‌مکان است. وی تأکید کرد: از طریق تحقق ناقص موضوعی، شاید نتواند به ارتقاء آن موضوع کمک کند. حتی اگر رسانه نیز بتواند ارتباط غیرمستقیم ایجاد کند، باز هم ارتقاء‌بخشی تا حدی ممکن نیست.
در ادامه جلسه، سیمین امیریان عنوان کرد: در بسیاری از وسایلی که انسان با آن سر و کار دارد، در طول تاریخ با پیشرفت‌های بسیاری مواجه بوده‌ایم. در این زمینه پرسشی که وجود دارد این است که آیا ضرورت تغییر در شیوه آموزش وجود دارد یا خیر. وی گفت: به نظر می‌رسد فرم و محتوا در این نوع آموزش سازگاری ندارند و این موضوع مشکل‌ساز است. آنچه اهمیت دارد این است که ما چه‌طور می‌توانیم راهکارهایی را در مواجهه با آموزش مجازی و ارتقاء کیفیت آن پیدا کنیم.
سیمین امیریان در خصوص آموزش در فضای مجازی یادآور شد: ما به‌طور کامل متوجه شدیم در این فضای آموزش مجازی، دانشجو بهتر و منظم‌تر می‌تواند حضور پیدا کند و در کلاس‌ها شرکت کند. از طرفی جهان ما به سمتی می‌رود که ما باید با آن همسو شویم و مخالفت با آن نتیجه خوبی در پی نخواهد داشت.
امیریان درمورد اشکالاتی که در این سیستم وجود دارد گفت: عدم دیدار دانشجویان و استاد و در دسترس نبودن اینترنت و ابزار آموزشی مناسب، راهکارهای خود را می‌طلبد و حتی شاید در برخی موارد امکان تقلب دانشجو را فراهم می‌کند. وی افزود: ما باید یک دوره‌ای داشته باشیم که در کنار آموزش مجازی، آموزش حضوری نیز صورت بگیرد. همچنین، اگر قرار است تئاتر زنده باشد، باید حقیقی‌تر بوده و به‌طور حقیقی عملی شود.
در ادامه جلسه نیز، رحمت امینی تصریح کرد: در دروس نظری استاد اساساً باید پربارتر حضور پیدا کند. از آنجا که عینیت و عنصر نشانه و فیزیک گرفته شده است، حضور استاد باید به گونه‌ای باشد که مطالب بیشتری برای ارائه مطرح کند. وی ادامه داد: عمل تئاتر در واقع دروسی مانند بازیگری، کارگردانی و طراحی صحنه است و در کنار کتاب‌های این حوزه، معلم مهارتی پیدا می‌کند تا این موضوعات را تدریس کند.
سپس، اکرم قاسم‌پور اذعان کرد: ما نیاز داریم یک بازشناسی انجام دهیم. بازشناسی ارتباط ایجاب می‌کند که این حدود را بشناسیم و متوجه شویم چه چیزی می‌تواند رخ دهد و چه چیزی نمی‌تواند رخ دهد. همچنین، در این میان تلاش شد محدودیتی ایجاد نشود و حالت تعاملی حفظ و با موانع برخورد شود. به این سبب بود که به تولید ویژه‌ای در این شرایط منجر شد و هیچ‌گاه به طور کامل متوقف نشد.
در پایان، سیمین امیریان گفت: دانشجو اگر به مباحث درسی نیاز داشته باشد و بخواهد، به درس استاد خود گوش می‌دهد و در این زمینه سیستم اجبار وجود ندارد. همچنین، این یک نوع ظرفیت است. ما ظرفیت‌هایی برای این شیوه داریم و باید تغییری در نحوه آموزش ایجاد شود و تمام تلاش بر این حوزه صورت بگیرد.
در انتهای جلسه نیز، به تمامی سؤالات علاقه‌مندان در این حوزه پاسخ داده شد.
انتهای پیام/
نظر شما