شهرام میرزایی‌کردستانی هنرمند تئاتر معتقد است: هنرمند انقلابی، هنر خود را برای سازندگی و امیدآفرینی عرضه می‌کند و در قبال آن به دنبال نام و عنوان نیست.
به گزارش ستاد خبری هفته هنر انقلاب، شهرام میرزایی‌کردستانی هنرمند عرصه هنرهای نمایشی استان کردستان در سال 1347 در سنندج دیده به جهان گشود. وی تاکنون در جشنواره‌های استانی، منطقه‌ای و کشوری عناوین مختلفی را کسب کرده است که از جمله می‌توان به کسب عنوان برتر در جشنواره تئاتر فجر، جشنواره تئاتر کردی سقز، چندین جشنواره استانی و منطقه ای و کشوری اشاره کرد.
وی علاوه بر کارگردانی، در زمینه نویسندگی، بازیگری و طراحی صحنه نیز فعالیت گسترده‌ای را داشته و در این بخش‌ها نیز عناوین مختلفی را کسب کرده است. دبیری سی‌اُمین جشنواره تئاتر استانی کردستان، داور چندین دوره جشنواره تئاتر استانی و منطقه‌ای، چندین دوره جشنواره نمایشنامه‌نویسی و نمایشنامه‌خوانی قلم سبز، داور جشنواره استانی تئاترماه- وتار در کردستان و نویسندگی نمایشنامه‌های رادیویی، بخشی از فعالیت‌های این هنرمند محسوب می‌شود.
آنچه در ادامه می‌خوانید، گفت‌وگویی با شهرام میرزایی‌کردستانی با موضوع «هنر انقلاب» است.
آمیختگی هنر انقلاب و دفاع مقدس را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
دفاع مقدس چون واقعه و پیش‌آمدی بود حاصل از برنتابیدن دشمن از روند سیاسی و اعتقادی انقلاب و نتیجتاً تغییر نظام حاکم امپریالسمی، لذا هنرمندان همان انقلاب با همان اندیشه و محتوا و باور پا در عرصه هنر دفاع مقدس نهاده و این بار با ترویج فرهنگ ایثار و شهادت، وطن‌دوستی و شجاعت دست به خلق اثر گماردند. پس گزافه نیست اگر بگوییم هنر دفاع مقدس حاصل هنر انقلاب است با همان محتوا اما در فرم و شکل متفاوت.
هدف هنر انقلاب در بخش هنرهای نمایشی را چگونه می‌بینید؟
در این عرصه، هنرمندان انقلابی تئاتر و نمایش که اکثراً جوان و دانشجویان این رشته بودند کوشیدند، مضامین و مفاهیم والای اسلامی و انسانی را تم اصلی آثار خود قرار داده و به تناسب همین مضامین و مفاهیم برای اجرا رو به سوی اشکال مناسب اجرایی جدیدی که بیشتر ریشه در فرهنگ اسلامی و سنن و آیین ایرانی داشت، آوردند.
مهم‌ترین شاخص هنر انقلاب در بخش هنرهای نمایشی را بیان کنید؟
تغییر در محتوا و مضامین – شیوه‌های اجرایی نزدیک‌تر به فرهنگ و ادب و آیین ایرانی.
آیا می‌توانیم عنوان مکتب انقلاب اسلامی را در بخش هنرهای نمایشی قائل شویم؟
به این صراحت و آشکاری شاید نه؛ چراکه ظهور و درخشش یک مکتب هنری نه تنها به خلق اثر بلکه به یک تئوری و دستورالعمل، تعاریف، تحلیل و فلسفه اجتماعی سیاسی نیازمند است که متأسفانه در این بخش صاحب‌نظران و اندیشمندان تاکنون قصور و کوتاهی کرده‌اند.
نقاط ضعف و قوت حرکت در مسیر هنر انقلابی را به عنوان یک هنرمند بیان کنید؟
در یک نگاه کلی، تعالی و رشد هنر واقعه و اتفاق و تحول نیازمند حمایت‌های معنوی و مادی است که در بخش معنوی شامل دانش‌افزایی، تئوریزه کردن، تعلیم و تربیت، آموزش و تجربه و در بخش تأمین امکانات سخت‌افزاری و زیربنایی و تولیدات که متأسفانه در هر دو بخش اهتمام کامل و کافی صورت نگرفته است.
مهم‌ترین دستاورد هنر انقلاب را چه می‌بینید؟ آیا هنر انقلاب توانسته به هدف مردمی بودن خود دست پیدا کند؟
به نظر بنده بازگشت نگرش هنرمندان به مقوله هنر است به مثابه یک ابزار نه غایت هدف. علی‌القاعده هنر انقلاب را باید مردمی دانست، اما متأسفانه به‌دلیل رویکردهای غلط در جریان روند هنر و ورود افراد ناآشنا به این مقوله به عنوان کارشناس و سیاسی کردن امور مربوط به هنر از آن فاصله گرفته‌ایم. اگر می‌خواهیم این هنر را به یک هنر مردمی تبدیل کنیم، باید یک بازنگری جدی در جریان امور داشته باشیم و اجازه دهیم تا هنرمندان متعهد و کاربلد جریان‌سازی آن را بر عهده بگیرند. قطعاً تولید آثاری برگرفته از نیاز جامعه و به تصویردرآوردن خواسته‌های مردمی که انقلاب را به نتیجه رساندند در قالب تولیدات هنری با حضور کاربلدان و متخصیین باسواد و آشنا به موضوع می‌تواند در این زمینه ما را به هدف خود برساند.
آیا شما موافق معرفی چهره سال هنر انقلاب هستید؟ اگر نه چه شیوه‌ای را پیشنهاد می‌دهید؟
خیر، چراکه باعث ایجاد تفکیک مابین هنرمندان شده و آنان را به دوسته خودی و غیرخودی تقسیم می‌کند. هنرمندان متعهد به ساحت هنر انقلاب با توجه به ویژگی‌های خاصی که دارند خود در دل مردم جای دارند و حتی ممکن است در دایره محدود تعریف شده در قالب واژه‌های ساخته شده قرار نگیرند.
به نظر بنده هنرمندان شاخص را با حمایت از تولیدات و فراهم‌سازی زمینه ارائه آثارشان یاری کنیم و در کنار آن معابر و کوچه‌های شهرمان با نام این عزیزان آراسته کنیم و آنان را برای همیشه در دل شهروندان جای دهیم و قدردان زحماتشان در این عرصه باشیم.
ویژگی‌های هنر انقلابی و هنرمند تراز هنر انقلابی از نظر شما چیست؟
هنرمند انقلابی، زبان گویای جامعه خود است که ناهنجاری‌ها و مشکلات را برای اصلاح امور بدون دغدغه در قالب شعری و داستانی، نمایشنامه و فیلمی به تصویر در می‌آورد و با بهره‌مندی از هنر خود، زیبایی‌ها و کارهای خوب صورت گرفته را رواج می‌دهد، بدون آنکه وابسته به جریان و دسته‌ای خاص باشد.
هنرمند انقلابی هنر خود را برای سازندگی و امیدآفرینی عرضه می‌کند و در قبال آن به دنبال نام و عنوان نیست، چون هنرمند متعهد با آثار خود و زمانی که مورد قبول جامعه واقع شد نام و عنوان را نیز از همان جامعه هدیه می‌گیرد؛ همچون بزرگانی که امروز نیستند و ما از بزرگی‌شان با آثاری که به جا گذاشته‌اند به عنوان یک هنرمند دغدغه‌مند متعهد بهره می‌گیریم.
انتهای پیام/
نظر شما