از آغاز نهضت تا امروز که بیش از ۵۰ سال از آن می‌گذرد، با تورق تاریخ فرهنگ این مرز و بوم، شاهد تغییری شگرف در نگاه به فرهنگ، خاصه هنر خواهیم بود. به گزارش پایگاه خبری حوزه هنری؛ صابر سروش، نشر پیام آزادگی و بیدارگری‌ها، معجونی از تبحر و جسارت را در امر نویسندگی ایجاد کرد که شاخصه اصلی آن گذر از نفس و برای مردم بودن است. پس از نظر تاریخی باید از آغاز نهضت اسلامی سراغ هنرمند انقلابی را گرفت. به‌نظر می‌آید اگر ارکان هنر را به دیگرخواهی هنرمند از نقطه نظر تعالی زمینه کنیم، هنر انقلاب متولد می‌شود. یا دقیق‌تر بگوییم، هنرمند انقلابی، سیر هنر را از جهت زیباشناختی در جهت نیل به زیبای کل می‌داند و این فقط حظ بصری نیست که تلذذ معنوی را به دنبال خواهد داشت. نگارنده این امر را نوعی از انواع هنر در بخش‌های مختلف نمی‌داند، بلکه کلیت نگاه‌های زیباشناسانه که به منصه ظهور می‌رسند را هنر متعهد می‌داند، حال اگر این نگاه در مخاطب کارگر افتد، قطعاً هدف نهایی حاصل گشته است. پس از پیروزی انقلاب اسلامی، هنرمندان متعهد به اسلام و انقلاب، سازمانی برای تبیین این موضوع تعریف کردند که اساس آن، هنر برای مردم است. پس می‌توان آن را نه ژانری مستقل، که حرکتی نو نامید و البته دفاع مقدس قوام‌بخش آن شد. در تاریخ هنر این مرز و بوم، اگر بخواهیم از میزان اثرگذاری آثار هنری بر مخاطب سخن بگوییم، یکی از شاخص‌ترین دوران، دفاع مقدس است. حضور پویای هنرمندان و بروز استعدادهای هنری که متأثر از این هجوم بودند در واقع محرک احساسات هنری ایشان بود که توانست بیشترین اثرگذاری را داشته باشد. در انقلاب اسلامی آحاد ملت در جایگاه رفیعی از نظر حاکمیت قرار دارند، هنرمند نیز همراه با این ارتقاء، موضوع هنر را با کلیت انقلاب که مردمی بودن بخشی از آن است تعالی می‌بخشد. در هنر انقلاب اسلامی، هنرمند هیچگاه از وظایف تعالی‌بخشی انسان به وسیله هنر خلاصی نمی‌یابد؛ چرا که این استعداد موهبتی از جانب خداوند است که در این قشر به ودیعه گذارده شده و حتماً باید در جهت رشد معنوی جامعه بشری به کار گرفته شود. حال دلایلی وجود دارد یا به وجود می‌آید که این مهم آنگونه که باید انجام نمی‌پذیرد، یعنی اینکه جامعه آنچنان که باید از این ابزار تعالی‌بخش بهره نمی‌گیرد. هر چقدر هنرمند خود را بیشتر از بدنه جامعه بپندارد، هنر آن نیز ارزش بیشتری خواهد یافت. هنرمند انقلابی همواره می‌کوشد از حاکمیت نهایت بهره‌گیری از منابع را طلب کند که سیر تعالی هنر متوقف نشود. از نظر نگارنده جامعه نیز در قبال هنرمند متعهد انقلابی وظایفی دارد که آن پاسداشت هنر است، با قبول این اصل که یکی از پایه‌های رشد مادی و معنوی جامعه امروز قطعاً نگاه زیباشناسانه به پیرامون است. در این سیر همواره شاهد پیوند هنر و مردم هستیم، اینجاست که هنرمند هزینه تمام آنچه را که برای جامعه مصروف می‌دارد بی هیچ چشمداشتی می‌پذیرد. در ادامه ضروری است مقوله تربیت را در جهت زایش و تکثیر اندیشه و صاحبان آن اجمالاً مورد نظر قرار دهیم، چرا که پرداختن به آن خود مجالی و مقالی دیگر می‌طلبد. در واقع از دیگر وظایف هنرمند متعهد انقلابی، تربیت هنرمندانی از جنس خود اوست تا این سلسله تداوم یابد، چرا که جامعه همواره از عده و عُده در زایش است. ارکان قوام‌بخشی اندیشه انقلابی نیز باید تکثیر شود. اینچنین است که تربیت نسلی از هنرمندان دغدغه‌مند نیز جزئی از سیر عالیه هنر متعهد است. انتهای پیام/