به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، جایزه ملی «کوچک‌نویسان داستان ایرانی» عنوان رویدادی است که هرساله به همت مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری برگزار می‌شود تا آثار داستانی کوچک با بارگذاری در صفحه انجمن ملی کوچک‌نویسان ایران، از نگاه مخاطبان و منتقدین مورد ارزیابی قرار گیرد.

4 اردیبهشت ماه امسال اختتامیه سومین دوره این جایزه ملی همزمان با اولین کارگاه داستان کوچک با حضور محمدرضا شرفی خبوشان مدیر دفتر آفرینش های ادبی و احسان عباسلو (مدرس کاگاه) در سالن استاد صفارزاده حوزه هنری برگزار شد.

جایزه‌ای که ریشه در کار جمعی دارد

شرفی خبوشان مدیر دفتر آفرینش های ادبی حوزه هنری در ابتدای این نشست، جایزه ملی «کوچک‌نویسان داستان ایرانی» را اتفاقی دانست که از دل برخاسته و ریشه در کار جمعی دارد.

وی با بیان اینکه وظیفه همه نهادهای فرهنگی است که آنچه در اختیار مردم است را به خود آنها واگذار کنند اظهار کرد: فضای حوزه هنری باید در خدمت انجمن‌ها و جمعیت‌های فرهنگی باشد که کارشان تولید هنر است، هنری با خواستگاه ایرانی و فرهنگی که  ریشه در باورها و اعتقادات مردم دارد و با نگاه جدی به قالب‌های برخواسته از ریشه های تمدنی می‌پردازد.

مدیر دفتر آفرینش های ادبی حوزه هنری با ابراز خرسندی از اینکه حوزه هنری زین پس میزبان جایزه ملی «کوچک‌نویسان داستان ایرانی»است فعالیت انجمن ملی کوچک‌نویسان داستان را عامل اضافه شدن آثار خوبی به ذخایر ادبی کشور دانست.

بهترین داستان‌های کوچک از نگاه مخاطب و منتقدان

در اختتامیه سومین دوره جایزه ملی «کوچک‌نویسان داستان ایرانی»، بهترین داستان‌های کاندید شده از نگاه مخاطب و منتقدان معرفی شدند که در میان داستان‌های کوچک ارائه شده به انجمن ملی کوچک نویسان ایران، «دعا» اثر شعله جهانگیری با 97 رای بهترین اثر از نگاه مخاطب و اثر «...»( سه نقطه) نوشته فرهاد جلیلیان به عنوان بهترین داستان کوچک از نگاه منتقدان معرفی شدند.

در اولین جلسه آموزشی کوچک‌نویسی داستان که قرار است هر دوشنبه ساعت 16 در سالن جلسات مرکز آفرینش‌های ادبی برگزار شود، با خواندن بیش از 10 داستان کوچک به نقاط ضعف و قوت آثار اشاره شد که اهمیت سادگی زبان داستان، عمومیت بخشیدن به آثار و داستان محور بودن آنها بخشی از این مباحث بود.

داستان‌نویسی یک فرآیند است

احسان عباسلو به «کوچک‌نویسان داستان ایرانی» یادآور شد که داستان دارای دو ویژگی است که نمیتوان آن را نادیده گرفت که یکی از آن حرکت و دیگری نظم است. هیچ داستانی در خلا شکل نمیگیرد و همواره منطق و اراده‌ای باید در دل اثر وجود داشته باشد .

در بخش دیگر این جلسه به اهمیت اصطلاح داستان بودن و داستان شدن پرداخته و عنوان شد که نوشتن، پروژه نیست بلکه یک فرآیند است و اینگونه نیست که در یک لحظه داستان نوشته شود بلکه در نگارش داستان فرآیندی لازم است. داستان ایرانی باید از حرکت و فراز و فرود برخوردار باشد؛ بنابراین لازم است که در داستان گره، گره‌گشایی، رابطه علت و معلولی، تضاد و حوادث وجود داشته باشد و در آخر هم به پایان بندی منتهی شود.

نکات آموزشی برای نوشتن داستان کوچک

در بخش دیگری از این نشست تمرکز بر شخصیت به عنوان نقطه قوت داستان کوتاه و انتقال حس نوستالژی، استفاده از اعراب برای درست‌خوانده شدن داستان، تاکید شد. همچنین به این نکته پرداخته شد که برخی داستان‌ها به دلیل تمرکز بر روی شخصیت برای مخاطب باورپذیری بیشتری دارد.

در این نشست داستان کوچک نویسان جوان آموختند که اتفاقات ساده می‌تواند تبدیل به داستان شود و این نگاه نویسنده است که داستان‌ساز است و نه محیط پیرامون.

عباسلو در بخش دیگر این جلسه به نویسندگان داستان کوچک یادآوری کرد که یک نویسنده نمیتواند داستان بومی ننویسد اما باید این نکته را نیز در نظر داشته باشد که مخاطب اثرش بومیان خواهند بود و این مخاطب بومی است که بیشترین ارتباط را با داستان کوچک برقرار میکند.

همچنین در اختتامیه جایزه ملی «کوچک‌نویسان داستان ایرانی» و اولین جلسه کارگاه آموزشی آن، اهمیت نقش تک کلمه‌ها به عنوان ویژگی داستان‌های کوچک معرفی شد که به نویسنده این امکان را می‌دهد که از کمترین کلمه بیشترین پیام را منتقل کند.

در بخش دیگر این جلسه عباسلو تاکید کرد که برای داستان کوچک حجم خاصی وجود ندارد اگرچه در جشنواره‌ها حدودی برای آن تعیین میشود. همچنین گفته شد در این قالب تکرار، مجاز نیست مگر اینکه نویسنده بخواهد مضمون داستان را تکرار کند. رد افعال مشابه در داستان کوچ برای اجتناب از انشایی شدن و یکنواختی داستان، انجام می‌شود.

نقش مخاطب در داستان کوچک

علاقه‌مندان به داستان کوچک در اختتامیه سومین دوره جایزه ملی «کوچک‌نویسان داستان ایرانی» به نقش مخاطب و کوتاهی متن پی بردند و آموختند که هرچه متن کوتاه‌تر شود نقش خواننده اثر بزرگتر می‌شود چراکه اوست که باید خلا بوجود آمده در داستان را پر کند و همه چیز را به هم نسبت دهد. گفته شد که در داستان ایده‌آل چون تعداد کلمات محدود است، مخاطب باید داستان را بسازد و این احتمال وجود دارد که از یک متن، داستان‌های متعددی ساخته شود.

یکی دیگر از نکات آموزشی مطرح شده در این جلسه این بود که نویسنده خوب باید قابلیت‌های کلمات را بداند و ابزارشناس خوبی باشد یعنی از کلمات، علامت سوال، علامت تعجب، ویرگول، ...، توصیف و دیالوگ به درستی استفاده کند.

همچنین قابل حدس نبودن داستان کوچک از دیگر نکاتی بود که در این نشست به آن پرداخته شد و گفته شد که داستان مثل بازی شطرنج است که باید مخاطب را در حالت کیش و مات قرار دهد.

انتهای پیام/