نشست «موسیقی، کودک و تربیت» از سلسله نشست‌های حوزه هنری کودک و نوجوان در هفته ملی کودک برگزار شد. به گزارش روابط‌ عمومی حوزه هنری، نشست «موسیقی، کودک و تربیت» از سلسله نشست‌های حوزه هنری برای هفته ملی کودک با حضور بهرام دهقانیار‌ آهنگساز و میلاد عرفان‌پور‌ شاعر و کارشناس حوزه ادبیات در سالن طاهره صفارزاده برگزار شد. دهقانیار مطرح کرد: تحقیقات علمی و تجربی، تأثیرات مثبت موسیقی در تربیت و آموزش را به اثبات رسانده، به ویژه در سنین چهار پنج سال این تأثیر مشهود است اما باید بدانیم ویژگی‌های اثر موسیقایی بر کودکان چیست. عرفان‌پور‌ هم اظهار کرد: می‌شود از زوایای مختلف درباره موسیقی کودک و تربیت صحبت کرد. من امروز می‌خواهم از بعد محتوا و شعر صحبت کنم که بخشی از موسیقی کودکان است. در سبد مصرف هنری خانواده‌های ما، اگر بخواهیم سهم کودک و نوجوانان را جدا کنیم می‌بینیم که آنها قشری هستند که بیشترین استفاده را از موسیقی دارند و اتفاقاً موسیقی می‌تواند بیشترین و باثبات‌ترین تأثیر را بر آنها داشته باشد که این تأثیر به از لحاظ ذائقه و به لحاظ تأثیر اجتماعی و گفتمانی است ضمن اینکه موسیقی پرمصرف‌ترین هنرها در جامعه ماست. در ادامه دهقانیار با اشاره به لزوم آموزش موسیقی در مدارس اظهار کرد: به نظرم در درجه اول هر خانواده‌ای باید در حد بضاعت خود این امکان را داشته باشد که کودکان خود را از سن پایین با کمک مربیان کارآزموده و آگاه در رشته موسیقی با یک ابزار موسیقی آشنا کند. قبل از این لازم می‌دانم ورود بحث موسیقی به سیستم آموزشی را یادآوری کنم چون ممکن است بسیاری از خانواده‌ها توانایی‌ گرفتن مربی برای کودکان خود را نداشته باشند. باید توجه داشت که از قدیم موسیقی را یکی از فرآیندهای ارتقای ذهنی افراد توصیف می‌کردند چون موسیقی بخشی از قسمت‌های مغز را فعال می‌کند که مسئول محاسبات است یعنی کودکانی که از سنین پایین با موسیقی آشنا می‌شوند نسبت به بچه‌هایی که در معرض موسیقی نیستند بخش ریاضیات مغزشات قوی تر می‌شود. مسأله این نیست که کودک به موسیقی علاقه دارد یا نه بلکه مسأله این است که ببینیم موسیقی چه تاثیری روی مغز کودک دارد. پس جای آموزش موسیقی علمی، ثابت و قابل استفاده برای کودکان در سنین پایین در مدرسه خالی است ضمن ورود موسیقی به مدارس می‌تواند بسیاری از فارغ‌التحصیلان ما را جذب کند. خالق قطعه «خونه مادربزرگه» عنوان کرد: خانواده‌هایی که این امکان را دارند که فرزندانشان را از سنین پایین وارد عرصه علمی و هنری کنند با این کار باعث می‌شوند گوش بچه‌ها تربیت شود و همزمان سازی یاد بگیرند به همین ترتیب آرام آرام سلیقه کودک تربیت می‌شود. وی گفت: رفته رفته ما می‌توانیم در تولیدات خودمان، تشخیص بدهیم که آیا یک اثر موسیقی ارزش‌های معنوی را دارد یا تنها یک موسیقی مصرفی است اما تا زمانی که ما در بخش مقایسه موسیقی بی‌تفاوت باشیم، کار خاصی نکرده‌ایم. ذکر این نکته هم ضروری است که والدین باید خودشان هم به دنبال ارتقای مهارت‌های هنری خود باشند. این آهنگساز با بیان اینکه چیزی به اسم موسیقی بد نمی‌شناسد، گفت: من اسم یک موسیقی را کم ارزش می‌گذارم تا بد، چون به هر حال خلاقیتی باعث تولید آن موسیقی شده است اما نکته این جاست که آیا شنونده این نوع از موسیقی‌ ها به شناختی از موسیقی رسیده‌اند یا نه؟ در بخش دیگر از این نشست عرفان‌پور‌ درباره شعر کودک توضیح داد: شعر در ایران هنری است که به اوج رسیده و به گونه‌ای هنر اول ماست البته موسیقی در خیلی جاها به شعر خدمت کرده‌ و مکمل مغتنمی برای شعر بوده است. پژوهشگران به این نتیجه رسیده‌اند که کودک از بدو تولد آواها را می‌شناسند و موسیقی روی او تاثیرگذار است. یک انسان پیش از تولد و بعد از تولد مدام در مواجه با آواهاست شعر از این جهت اهمیت دارد که موسیقی چه از نوع مفید و چه از نوع مخرب خیلی وقت‌ها به شعر گره خورده اما خیلی اوقات تاثیر یک شعر و ترانه خوب بسیار بالا و تعیین کننده است و باعث می‌شود از کودکان بخواهیم آن را گوش کنند ولی قبلش باید بدانیم آن شعر چقدر منطبق بر اصول است و درست سروده شده است. وی گفت: ما موسیقی و شعر کودک را پیش از انقلاب داشته‌ایم ولی بعد از انقلاب شاهد هستیم که از حیث کمیت و کیفیت پیشرفت کرده‌است و اوضاع خوبی داریم اما عموما در شعر نوجوان کم کاری کرده‌ایم البته قله‌هایی هم در این حوزه داشته‌ایم. ما در شعر کودک به دلایل مختلف رونق خوبی را می‌بینیم اما باید بدانیم شعر کودک با ترانه کودک متفاوت است پس ما به احیا و تقویت و اعتلای ترانه کودک نیاز داریم چون به طور کلی در ترانه‌سرایی کودک کار بنیادینی نکرده‌ایم. انتهای پیام/