به گزارش روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی، زهیر توکلی در نشست بیهقی‌خوانی به ماجرای دستور شاه مسعود غزنوی به حاجب بزرگ علی قریب و نحوه انتقال امیرمحمد غزنوی به همراه خانواده، ندیمان و مطربان به قلعه مندیش اختصاص داشت.

در این نشست یکی از حاضران به نوع شخصیت پردازی تاریخ بیهقی و اینکه گاه شخصیت‌ها معرفی نمی‌شوند و گاه در میانه داستان ویژگی و جایگاه آن کاراکتر برای مخاطب تشریح می‌شود، اشاره کرد.

زهیر توکلی در ادامه این سخن گفت: تاریخ بیهقی که ما در دسترس داریم تاریخ محلی است که برای هم‌نسلان بیهقی نوشته شده است بنابراین مخاطبان اصلی آن شخصیت‌ها را به خوبی می‌شناسند. ضمن اینکه بیهقی رونوشت اسناد و نامه‌هایی که در دبیرخانه سلطنتی  تنظیم می‌شده را در دست داشته و بسیاری از آنها در تفتیش منزل وی برده شده و هرگز به وی بازگردانده نشده است و به گفته خود او اگر آن اسناد باقی می‌ماند این تاریخ نوع دیگری می‌شد.

توکلی در این نشست خاطرنشان کرد که ماهیت تاریخ بیهقی‌ خاطره‌نویسی است که با یکسری اسناد که پیوست شده، نوشته شده است. فضای این کتاب فضای گعده‌ای درباری است که ابوالفضل محمد بن حسین بیهقی ویژه بزرگان غزنین، درباریان و هم‌نسلان خود نوشته است و مخاطبان وی نه مردم عادی هستند و نه آیندگان.