در این برنامه که اجرای آن به عهده اسماعیل باستانی بود، عظیم فلاح هنرمند نقاشی‌خط از ابتدا به خلق و طرح یک تابلو مقابل دوربین پرداخت که نشانگر ارتباط زیبایی‌شناسانه میان خط و زبان فارسی با هنرهای تجسمی است. در ادامه مجری برنامه به استقبال مهمانان بخش اول برنامه رفت. استاد دکتر قدمعلی سرامی و استاد یوسفعلی میرشکاک پس از خوش و بش با مجری و بینندگان برنامه به ایراد سخنانی درباره زبان و فرهنگ پرداختند.

قدمعلی سرامی خالق مثنوی مینوی بنا به درخواست اسماعیل باستانی سخنانش را با غزل مشهور «بیا تا گل برافشانیم و می در ساغر اندازیم / فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم» آغاز کرد و گفت: ما به جهان آمده‌ایم که دنیا را بهتر به آیندگان تحویل بدهیم. شاهنامه فردوسی و آثار سایر بزرگان زبان فارسی مثل خیام و مولانا و سعدی و حافظ از طریق ناخودآگاه جمعی در انسان ایرانی جریان دارد. چرا که بر اساس علم عصب‌اسطوره‌شناسی ثابت شده است که ملت‌هایی که دارای دیرینه اسطوره‌شناختی هستند، بدون مطالعه مستقیم، زبان و فرهنگ را در سیستم عصبی خود جا داده‌اند.

در ادامه میان برنامه‌ای با ترانه‌خوانی عبدالجبار کاکایی پخش شد. سپس مجری برنامه با دعوت از محمود توسلیان، نویسنده و عضو دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری، به تقدیر از عملکرد این دفتر پرداخت و محمود توسلیان ضمن تشریح اهداف این دفتر و گزارش عملکرد آن گفت: تمام تمرکز دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری این است که توجه بخش وسیع از جامعه را معطوف اهمیت زبان فارسی کنیم، چرا که شعار ما در این دفتر این است: «فارسی وطن ماست».

در بخش بعدی نوبت گفت‌وگو با استاد یوسفعلی میرشکاک رسید. این نویسنده و شاعر در تصدیق و تایید صحبت‌های دکتر قدمعلی سرامی گفت: ما برای نگهبانی از سرزمین و آیین در سال‌های دفاع مقدس به دفاع پرداختیم. آن‌جا کسی نبود که شاهنامه خوانده باشد، اما همه جان و جنم شاهنامه‌ای داشتند. این‌که فردوسی در سرشت ما تصرف می‌کند از این‌جاست. همین‌طور که حافظ به نوعی حافظ ما ( زبان و فرهنگ) است. این بزرگان در وجود ما حضور معنوی دارند.

میرشکاک با انتقاد از فضای مجازی اظهار داشت: انسان رسانه‌ای ایرانی، چشم به دیگر سو دارد و به سمت تقلید از غرب می‌رود، حال این‌که اگر ما ایرانی‌ها به خود و سرشت قومی خود توجه داشته باشیم، پیش می‌افتیم. عشق ما سعدی‌وار است، رندی ما حافظ‌گونه است و جنگاوری‌مان فردوسی‌شکل است؛ همان‌طور که وقتی بین نیست‌انگاری و هست‌انگاری گیر می‌کنیم، خیام‌اندیشی به داد ما می‌رسد.

در ادامه با پخش تصاویری از روز خاکسپاری زنده یاد محمدحسین شهریار، شعرخوانی زنده‌یاد مهرداد اوستا در حضور و بزرگداشت این شاعرنامدار و اجرای آواز همراه با سه تار و تنبک توسط هاشم احمدوند نوبت به حضور دکتر بلرام شکرا، رایزن فرهنگی سفارت هند در ایران، دکتر عاطفه باقری، استاد دانشگاه و آرزو سبزوار قهفرخی، شاعر، رسید.

بلرام شکرا ضمن اشاره به جایگاه والای زبان فارسی در هند و قرائت شعری در ستایش زبان فارسی گفت: راز ماندگاری زبان فارسی شیرینی آن در دهان و قلم گویندگان است. اگر چه در هند زبان‌های متعددی رایج است، اما نباید از یاد ببریم که زبان فارسی هفتصد سال زبان رسمی هند بوده است. زبان فارسی ویژگی‌ها و ظرفیت‌هایی دارد که من از آن به عنوان شکر یاد می‌کنم.

در پایان برنامه آرزو سبزوار قهفرخی  و عاطفه باقری در سخنانی کوتاه به اهمیت آموزش و پرداختن به زبان فارسی در میان دانش‌آموزان و دانشجویان، به خوانش اشعاری از سروده‌های خودشان پرداختند.

تار و ترنج به تهیه‌کنندگی داود نجفی، شب گذشته با همکاری دفتر پاسداشت زبان فارسی حوزه هنری و مدیریت برج آزادی، دکتر سیدمحسن حسینی، در شبکه آموزش به روی آنتن رفت.