مازیار بیژنی با تاکید بر اینکه اقدام موهن قرآن سوزی سابقه زیادی در غرب دارد، می‌گوید: می توان گفت این اقدام توهین آمیز از حدود دو دهه پیش، بعد از ماجرای سلمان رشدی که به صورت ادبیات و رمان بوده همچنان به شکل‌های مختلفی همچون کاریکاتور ادامه پیدا کرده است. از سال های 84 – 85 اینگونه توهین های شرم آور تکرار شده و هر چند سال یکبار تمدید شده است. در سال‌های اخیر گذشته کشورهای دانمارک، سوئد و فرانسه مرتب از این عمل زشت حمایت کرده‌اند و آنچه جالب است، به اسم آزادی بیان این کار را انجام می دهند. در حالی که ادعای زیادی است. برای نمونه نمایشگاه کاریکاتور هولوکاست که در سال های 85 و 95 برگزار شد، آنها هر دوبار نسبت به این موضوع واکنش هایی نشان دادند. در سال 95 نتانیاهو نسبت به برگزاری این نمایشگاه اعتراض کرد و این اعتراض به سازمان ملل کشیده شد. در مواردی که به نفعشان نیست آزادی بیان معنی ندارد و یک طرفه است.  آنها امتحان خودشان را پس داده اند.

نقش هنرمندان در واکنش به این اقدام توهین آمیز

وی می افزاید: نقش هنرمندان کشورهای اسلامی بسیار مهم است. در مورد فلسطین که دامنه آن خیلی گسترده تر است  و از چین تا آمریکای لاتین هنرمندان نسبت به آن موضع دارد. در مورد اهانت به قرآن کریم باید هنرمندان جهان اسلام وارد عمل بشوند و باید از آنها توقع داشته باشیم که در برابر اینگونه از اتفاقات با زبان هنر عکس العمل نشان بدهند. از هنرمندان عراقی و لبنانی، آثاری در فضای مجازی می بینیم  ولی در داخل کشور در عرصه کاریکاتور به جزء همین موجی که به صورت  جریان هنر انقلاب راه افتاده  چیز زیادی ندیدم.

بیژنی می افزاید: از سال 85 که توهین به ساحت مقدس قرآن کریم به شکل کاریکاتور در کشور دانمارک شروع  شد از جامعه کاریکاتوریست توقع می رفت که در برابر این اقدام عکس العمل محکم تری داشته باشند. اما واکنش های چندانی ندیدیم اما در برابر نمایشگاه کاریکاتور هولوکاست آنهایی که در برابر مساله توهین به پیامبر ساکت بودند موضع گرفتند و یک موجی در داخل و خارج از کشور راه انداختند. در مورد اتفاق اخیر و توهین به قرآن کریم که توهین به عقاید دو میلیارد مسلمان است، در فضای مجازی و واقعی در حد همین نمایشگاه واکنش نشان داده شده است.

انتهای پیام/