به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، عبدالحمید قدیریان یکی از میهمانان مراسم افتتاحیه نمایشگاه آثار هنرمند اسیر عراقی در حوزه هنری بود. او معتقد است برپایی چنین نمایشگاه‌هایی که هم بار تنکیکی خوبی دارد و هم بار احساسی، یک ضرورت تلقی می‌شود؛ چرا که این آثار هنری یک عقبه‌ای دارد و آن عقبه، هم برای تاریخ نگاران و هم برای مردم می‌تواند زمینه آشنایی بیشتر با فرهنگ دفاع مقدس باشد و تصویر روش‌تری از آن فضای حقیقی نشان دهد.
به پیوندها بیشتر بها بدهید
قدیریان گفت: به عقیده من در آثار «منقذ عبدالوهاب الشریده» نباید به جزئیات دقت کرد و آن‌ها را از منظر تحلیل‌های زیبایی شناسانه بررسی کرد. چون ما شرایطی را که این هنرمند در زمان اسارت داشته را نمی‌توانیم درک کنیم. باید فراتر از معیارهای هنری به ابعاد فطری و انسانی آثار توجه کرد و با نگاه کلان با گفتمان یک اسیر دوران دفاع مقدس همراه شد و این جذاب است.
وی عنوان کرد: کنش‌های موجود در این آثار تحت تاثیر سبک‌های متداول آن زمان بوده و بر گرفته از تلاش هنرمند برای تبدیل مفهوم به فرم نیست، چرا که فرصت آن را نداشته تا در خور مفاهیم مد نظرش فرم مناسب را خلق کند. لذا سبک ارائه شده برای خود هنرمند نیست. می‌توان گفت از پس غبار تکنیک و سبک، حس هنرمند را در آثارش می‌توان دید و بسیار ارزشمند است.
هنرمند همیشه زنده است
این نقاش برجسته بیان کرد: همه هنرمندان در دنیا از یک جنس هستند. آن‌ها تلاش می‌کنند تا شرایط موجود را از مجرای ایده آل‌های خود ببینند و آن‌ها را به تصویر بکشند. به بیان دیگر هنرمند آنچه را که می‌بیند به تصویر می‌کشد. وقتی با این دید آثار هنرمندان را می‌بینیم، می‌توانیم هم جایگاه فهم و درک او از هستی را درک کنیم و هم با احساس و ایده آل‌های او آشنا شویم و در نهایت به تحلیل تکنیکی آثارش بپردازیم. به عقیده من این یک سیر منطقی است.
قدیریان افزود: در این نمایشگاه ما با هنرمندی آشنا می‌شویم که در زمان اسارت تولید اثر کرد. این آثار پیام‌های زیادی را به مخاطب می‌رساند. شاید بتوان گفت که هنرمند همیشه زنده است و دلیل آن هم این نمایشگاه است. از این سرمایه فرهنگی می‌توان استفاده‌های زیادی کرد، مخصوصا در شرایطی که دشمن سعی در تفرقه بین دو ملت دارد. به بیان ساده‌تر می‌توان گفت از سرمایه فرهنگی و تاریخی دو کشور می‌توان به بهترین شکل ممکن استفاده کرد و دوستی بین دو ملت را نشان داد.
انتهای پیام/