سعید بیابانکی در نشست نقد و بررسی کتاب «فاتحه عاشقی» گفت: ای کاش گودرزی روح ستیهنده‌تری در اشعار این کتاب داشت، چرا که در این صورت می‌توانست مخاطب را هیجان‌زده کند.
به گزارش
روابط عمومی حوزه هنری، جدیدترین اثر یدالله گودرزی با عنوان «فاتحه عاشقی» در حوزه هنری مورد نقد و بررسی قرار گرفت. در این نشست شاعران و صاحب‌نظرانی همچون علی داودی، عباس محمدی، محمدحسن جمشیدی، محمدرضا تقی‌دخت، یدالله گودرزی، سعید بیابانکی، محمود حبیبی‌کسبی و ناصر فیض حضور داشتند.
حبیبی‌کسبی که اداره و اجرای این نشست را بر عهده داشت، ضمن ابراز خرسندی از آغاز دوباره جلسات نقد و بررسی کتاب‌های شعر در حوزه هنری گفت: اولین جلسه از دوره جدید جلسه نقد کتاب بعد از وقفه‌ای طولانی که به دلیل کرونا ایجاد شده بود بار دیگر جان گرفت و کار خود را آغاز کرد. پیش از تعطیلی‌های کرونایی خانم فریبا یوسفی برنامه نقد کتاب شعر زنان را در حوزه هنری برپا می‌کرد که بسیار منظم و جذاب برپا می‌شد که باید از زحمات ایشان قدردانی کرد.
غزل، عروس قالب‌های فارسی است
سعید بیابانکی در ادامه این نشست در سخنانی با یادی از نیما یوشیج از شاعران مشهور شعر فارسی گفت: 21 آبان روز نیما یوشیج است. کاری که نیما در شعر و ادبیات ما انجام داد علاوه بر نوآوری خود در شعر فارسی بر شعر سنتی نیز حیات تازه‌ای داد.
وی افزود: غزل، عروس قالب‌های فارسی است. غزل همواره جذاب بوده است. غزل بعد از نیما شکل و شمایل دیگری یافت و دوباره متولد شد.
بیابانکی در مورد کتاب «فاتحه عاشقی» گفت: غزل‌های سروده یدالله گودرزی در این کتاب اصالت دارد. گودرزی اصالت غزل را حفظ کرده و تحت تأثیر رویدادهای گوناگون قرار نگرفته است. گودرزی اهل نسلی از شاعرانی است که قرص و محکم است.
وی ادامه داد: سنت‌های غزلی که در دهه 60 شکل گرفت و در دهه 70 لباس عافیت بر تن کرد، در کتاب پیش روی ما رعایت شده است.
بیابانکی با خواندن ابیاتی از غزل‌های کتاب «فاتحه عاشقی» گفت: ای کاش گودرزی روح ستیهنده‌تری در اشعار این کتاب داشت، چرا که در این صورت می‌توانست مخاطب را هیجان‌زده کند.
بیابانکی افزود: گودرزی به نوعی خود را در این کتاب سانسور کرده است، شاید به دلیل فعالیت‌های رسانه‌ای و رادیویی ایشان باشد. شاید اگر در رسانه فعال نبودیم چنین اتفاقی کمتر برای ما رخ می‌داد.
بیابانکی در پایان گفت: اصالت این کتاب بسیار ارزشمند است.
وی در ادامه با معرفی موردی شعرهای این کتاب و خواندن آنها از توانمندی‌ها و کمبودهای آنها سخن گفت.
این کتاب اثری عالی است
محمدرضا تقی‌دخت نیز در این نشست گفت: هیچ اتفاق مهمی در پیشبرد زبان در این کتاب رخ نداده است. این توقعی از گودرزی‌ست که بیش از سی سال است شعرخوان حرفه‌ای‌ست. چرا که ایشان کسی است که زبان را خوب می‌شناسد. انتظار می‌رفت این کتاب در حوزه زبان فارسی راهگشا باشد، اما نبود.
تقی‌دخت افزود: این کتاب اثری عالی است، اما من با شناختی که از گودرزی دارم فراتر از اینها انتظار داشتم.
وی ادامه داد: برخی اشعار هم خواندنشان و هم شنیدنشان لذتبخش است. برخی هم تنها خواندشان یا شنیدنشان لذتبخش است. اما اشعار این کتاب مابین هر کدام از این انواع است، یعنی برخی از اشعار مناسب شنیدن است و برخی دیگر برای خواندن مناسب است. بهتر است از این نظر اشعار هر دو شرایط را داشته باشد و همانند آثار سعدی و حافظ هم شندینش و هم خواندنش خوب و لذتبخش باشد.
تقی‌دخت در ادامه گفت: کار شاعر از یک سنی که از تمرین و مشق گذشت باید به زبان و موسیقی ورود کند و به جای مصرف کردن زبان آن را به کار گیرد تا اتفاقی نو رقم بزند.
تقی‌دخت افزود: شاعر بودن یک شغل 24 ساعته است. برخی‌ها نگاه تفننی به شعر دارند. به این ترتیب خستگی‌ناپذیری شاعر و ادامه تلاش‌هایش برای شعر بسیار مهم است.
وی افزود: توقع من از گودرزی به این معناست که پس از سال‌ها فعالیت در حوزه شعر و تجربه‌هایی که داشته است، بتواند جریان‌ساز باشد و طرح نو دراندازد.
تقی‌دخت ادامه داد: هیچ شاعری حق ندارد از زبان استفاده کند، اما چیزی به زبان نیافزاید. حداقل باید پیشنهادهایی در این زمینه داشته باشد.
وی در پایان گفت: ما باید برای زبانی که از آن بهره می‌بریم اندوخته‌ای به ارث بگذاریم. این انتظار از شاعران بدیهی است. شاعر باید قدر زبان را همانند کشاورزی که قدر آب را می‌فهمد، بداند. شاعر باید با مردم عادی که زبان برایشان ارزش و اهمیتی ندارد فرق داشته باشد. همانطور که مردم عادی آب را به راحتی هدر می‌دهند، اما کشاورزان آن را قدر می‌دانند.
تلاش گودرزی در این وضعیت ستودنی است
ناصر فیض نیز در سخنانی کوتاه در این نشست گفت: خاطرات خوبی با گودرزی در قم داریم. جلسات شعر خوبی داشتیم و با جمع شدن شعرای پر تلاش و صاحب‌نام رویدادهای مهم و تأثیرگذاری رقم خورد. این جلسات شعر در دهه 70 برپا شد و شاعران خوبی از آن بیرون آمد.
فیض افزود: انتظار از گودرزی صحیح است، اما به هر حال تلاش‌های او در حوزه شعر و حفظ سنگر شعر، در دنیای امروز که مطالبی نادرست با عنوان شعر به مردم ناآگاه یا کم آگاه ارائه می‌شود درست و صحیح است و از سوی ایشان ستودنی است.
مهم‌ترین دغدغه روز من زبان فارسی است
یدالله گودرزی شاعر کتاب مجموعه شعر «فاتحه عاشقی» در پایان این نشست گفت: نکات گفته شده تا حدودی مقبول است و من خود نیز به این نکات رسیده بودم، اما شاعر در طول زندگی با مشغله‌هایی هم مواجه است که روی کار تأثیر می‌گذارد.
گودرزی افزود: در مورد خودسانسوری هم شاید درست باشد که به دلایل کاری برخی مسائل و مواضع رعایت شود.
وی در پایان گفت: مهم‌ترین دغدغه روز من زبان فارسی است و در تلاشم تا اتفاق‌های خوبی برای آن شکل بگیرد. زبان یکی از ابزار هویتی ماست که باید برای حفظ این هویت کوشش کنیم. از برپایی این نشست قدردانی می‌کنم.
گفتنی است، مجموعه شعر «فاتحه عاشقی» آخرین سروده‌های یدالله گودرزی است که در قالب‌های گوناگون ادبی با مضامینی عاشقانه و اجتماعی سروده شده است و به همت مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه روز سه‌شنبه ۱۸ آبان‌ماه در سالن مرحوم صفارزاده حوزه هنری مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
آخرین اثر یدالله گودرزی با عنوان «فاتحه عاشقی» در سال ۹۸ با تیراژ ۱۲۵۰ نسخه در ۱۰۴ صفحه و با طرح جلدی از امیر نجفی توسط انتشارات سوره مهر به چاپ رسید.
انتهای پیام/
حبیبی‌کسبی که اداره و اجرای این نشست را بر عهده داشت، ضمن ابراز خرسندی از آغاز دوباره جلسات نقد و بررسی کتاب‌های شعر در حوزه هنری گفت: اولین جلسه از دوره جدید جلسه نقد کتاب بعد از وقفه‌ای طولانی که به دلیل کرونا ایجاد شده بود بار دیگر جان گرفت و کار خود را آغاز کرد. پیش از تعطیلی‌های کرونایی خانم فریبا یوسفی برنامه نقد کتاب شعر زنان را در حوزه هنری برپا می‌کرد که بسیار منظم و جذاب برپا می‌شد که باید از زحمات ایشان قدردانی کرد.
غزل، عروس قالب‌های فارسی است
سعید بیابانکی در ادامه این نشست در سخنانی با یادی از نیما یوشیج از شاعران مشهور شعر فارسی گفت: 21 آبان روز نیما یوشیج است. کاری که نیما در شعر و ادبیات ما انجام داد علاوه بر نوآوری خود در شعر فارسی بر شعر سنتی نیز حیات تازه‌ای داد.
وی افزود: غزل، عروس قالب‌های فارسی است. غزل همواره جذاب بوده است. غزل بعد از نیما شکل و شمایل دیگری یافت و دوباره متولد شد.
بیابانکی در مورد کتاب «فاتحه عاشقی» گفت: غزل‌های سروده یدالله گودرزی در این کتاب اصالت دارد. گودرزی اصالت غزل را حفظ کرده و تحت تأثیر رویدادهای گوناگون قرار نگرفته است. گودرزی اهل نسلی از شاعرانی است که قرص و محکم است.
وی ادامه داد: سنت‌های غزلی که در دهه 60 شکل گرفت و در دهه 70 لباس عافیت بر تن کرد، در کتاب پیش روی ما رعایت شده است.
بیابانکی با خواندن ابیاتی از غزل‌های کتاب «فاتحه عاشقی» گفت: ای کاش گودرزی روح ستیهنده‌تری در اشعار این کتاب داشت، چرا که در این صورت می‌توانست مخاطب را هیجان‌زده کند.
بیابانکی افزود: گودرزی به نوعی خود را در این کتاب سانسور کرده است، شاید به دلیل فعالیت‌های رسانه‌ای و رادیویی ایشان باشد. شاید اگر در رسانه فعال نبودیم چنین اتفاقی کمتر برای ما رخ می‌داد.
بیابانکی در پایان گفت: اصالت این کتاب بسیار ارزشمند است.
وی در ادامه با معرفی موردی شعرهای این کتاب و خواندن آنها از توانمندی‌ها و کمبودهای آنها سخن گفت.
این کتاب اثری عالی است
محمدرضا تقی‌دخت نیز در این نشست گفت: هیچ اتفاق مهمی در پیشبرد زبان در این کتاب رخ نداده است. این توقعی از گودرزی‌ست که بیش از سی سال است شعرخوان حرفه‌ای‌ست. چرا که ایشان کسی است که زبان را خوب می‌شناسد. انتظار می‌رفت این کتاب در حوزه زبان فارسی راهگشا باشد، اما نبود.
تقی‌دخت افزود: این کتاب اثری عالی است، اما من با شناختی که از گودرزی دارم فراتر از اینها انتظار داشتم.
وی ادامه داد: برخی اشعار هم خواندنشان و هم شنیدنشان لذتبخش است. برخی هم تنها خواندشان یا شنیدنشان لذتبخش است. اما اشعار این کتاب مابین هر کدام از این انواع است، یعنی برخی از اشعار مناسب شنیدن است و برخی دیگر برای خواندن مناسب است. بهتر است از این نظر اشعار هر دو شرایط را داشته باشد و همانند آثار سعدی و حافظ هم شندینش و هم خواندنش خوب و لذتبخش باشد.
تقی‌دخت در ادامه گفت: کار شاعر از یک سنی که از تمرین و مشق گذشت باید به زبان و موسیقی ورود کند و به جای مصرف کردن زبان آن را به کار گیرد تا اتفاقی نو رقم بزند.
تقی‌دخت افزود: شاعر بودن یک شغل 24 ساعته است. برخی‌ها نگاه تفننی به شعر دارند. به این ترتیب خستگی‌ناپذیری شاعر و ادامه تلاش‌هایش برای شعر بسیار مهم است.
وی افزود: توقع من از گودرزی به این معناست که پس از سال‌ها فعالیت در حوزه شعر و تجربه‌هایی که داشته است، بتواند جریان‌ساز باشد و طرح نو دراندازد.
تقی‌دخت ادامه داد: هیچ شاعری حق ندارد از زبان استفاده کند، اما چیزی به زبان نیافزاید. حداقل باید پیشنهادهایی در این زمینه داشته باشد.
وی در پایان گفت: ما باید برای زبانی که از آن بهره می‌بریم اندوخته‌ای به ارث بگذاریم. این انتظار از شاعران بدیهی است. شاعر باید قدر زبان را همانند کشاورزی که قدر آب را می‌فهمد، بداند. شاعر باید با مردم عادی که زبان برایشان ارزش و اهمیتی ندارد فرق داشته باشد. همانطور که مردم عادی آب را به راحتی هدر می‌دهند، اما کشاورزان آن را قدر می‌دانند.
تلاش گودرزی در این وضعیت ستودنی است
ناصر فیض نیز در سخنانی کوتاه در این نشست گفت: خاطرات خوبی با گودرزی در قم داریم. جلسات شعر خوبی داشتیم و با جمع شدن شعرای پر تلاش و صاحب‌نام رویدادهای مهم و تأثیرگذاری رقم خورد. این جلسات شعر در دهه 70 برپا شد و شاعران خوبی از آن بیرون آمد.
فیض افزود: انتظار از گودرزی صحیح است، اما به هر حال تلاش‌های او در حوزه شعر و حفظ سنگر شعر، در دنیای امروز که مطالبی نادرست با عنوان شعر به مردم ناآگاه یا کم آگاه ارائه می‌شود درست و صحیح است و از سوی ایشان ستودنی است.
مهم‌ترین دغدغه روز من زبان فارسی است
یدالله گودرزی شاعر کتاب مجموعه شعر «فاتحه عاشقی» در پایان این نشست گفت: نکات گفته شده تا حدودی مقبول است و من خود نیز به این نکات رسیده بودم، اما شاعر در طول زندگی با مشغله‌هایی هم مواجه است که روی کار تأثیر می‌گذارد.
گودرزی افزود: در مورد خودسانسوری هم شاید درست باشد که به دلایل کاری برخی مسائل و مواضع رعایت شود.
وی در پایان گفت: مهم‌ترین دغدغه روز من زبان فارسی است و در تلاشم تا اتفاق‌های خوبی برای آن شکل بگیرد. زبان یکی از ابزار هویتی ماست که باید برای حفظ این هویت کوشش کنیم. از برپایی این نشست قدردانی می‌کنم.
گفتنی است، مجموعه شعر «فاتحه عاشقی» آخرین سروده‌های یدالله گودرزی است که در قالب‌های گوناگون ادبی با مضامینی عاشقانه و اجتماعی سروده شده است و به همت مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه روز سه‌شنبه ۱۸ آبان‌ماه در سالن مرحوم صفارزاده حوزه هنری مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
آخرین اثر یدالله گودرزی با عنوان «فاتحه عاشقی» در سال ۹۸ با تیراژ ۱۲۵۰ نسخه در ۱۰۴ صفحه و با طرح جلدی از امیر نجفی توسط انتشارات سوره مهر به چاپ رسید.
انتهای پیام/
نظر شما