نخستین وبینار آموزشی با موضوع «از وبگردی علمی تا متن آکادمیک» به همت گروه سینما دانشکده هنر دانشگاه سوره و همکاری انجمن علمی سینما و کانون فیلم، به صورت مجازی در دانشگاه سوره برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، نخستین وبینار از سلسله نشستها و کارگاههای آموزشی و پژوهشی سینما، با عنوان «از وبگردی علمی تا متن آکادمیک» به کوشش گروه سینما دانشکده هنر دانشگاه سوره و همکاری انجمن علمی سینما و کانون فیلم سوره، روز سهشنبه مورخ 20 مهرماه، از ساعت 19 الی 21 با ارائه و سخنرانی استاد محمدحسین تمجیدی پژوهشگر، فیلمساز و مدرس سینما و حضور رامتین شهبازی مدیر گروه سینما دانشگاه سوره به عنوان دبیر نشست، به صورت مجازی در سامانه سیباد دانشگاه برگزار شد.
در ابتدای جلسه، رامتین شهبازی ضمن عرض خوشآمد به حاضران در جلسه، به معرفی محمدحسین تمجیدی پرداخت و مقدمهای در باب موضوع این جلسه ارائه کرد. در ادامه، محمدحسین تمجیدی از برگزاری این نشستهای آموزشی و پژوهشی و همت بلند کانون و انجمن علمی فیلم و سینما دانشگاه سوره تشکر و قدردانی کرد.
سپس تمجیدی عنوان کرد: در دوران گسترش بیماری کرونا، زوایای متفاوتی از اینترنت و فضای مجازی برای جهانیان و بهویژه ما روشن شد. امروزه اینترنت دنیایی از اطلاعات برای فرهنگها و زبانهای مختلف است. در این میان، آنچه برای ما هدفگذاری شده، استفاده از وب با رویکرد علم و آگاهی است.
محمدحسین تمجیدی درباره وبگردی یا به عبارتی دیگر web surfing گفت: با یک نگاه استعاری میتوان وبگردی را همانند اقیانوس نوردی دانست که به اندازه اقیانوسی بیکران، دادهها و اطلاعات پیش روی مخاطب قرار میدهد.
وی اهداف جستوجوکنندگان در فضای وب را سه دسته؛ اجتماعی، آکادمیک و تخصصی دانست.
تمجیدی، با اشاره به نخستین روش در زمینه وبگردی آکادمیک خاطرنشان کرد: نخستین قدم برای ورود به فضای وبگردی آکادمیک، دسترسی به کلیدواژهها است. همچنین، جستوجوی بهینه شده از طریق کلیدواژهها میسر میشود که در واقع همان (SEO) است.
وی افزود: اطمینان از صحت مطالب نیز امری مهم بوده که اگر این اطمینان حاصل نشود به طور قطع نتایج منفی در پی خواهد داشت.
تمجیدی گفت: در وبگردی آکادمیک باید سه نوع پرسش را مد نظر قرار داد؛ نخست، چرا در وب جستوجو میکنیم؟ دوم، به دنبال چه چیزی هستیم؟ و سوم، از این جستوجو چه بهرهای میبریم؟
وی در ادامه اذعان کرد: پژوهش نخستین گام و پشتیبان هر نوشتار آکادمیک است. همچنین، برخی مقالات و کتابها به صورت الکترونیکی در فضای وب وجود دارد که با متن آکادمیک به طور فرآیندی ارتباط دارد؛ زیرا از روشهای پژوهشی و علمی جمعآوری شده است. پس به تولید علم نیز منجر خواهد شد.
تمجیدی با طرح این پرسش که چگونه یک مقاله معتبر را تشخیص دهیم گفت: ابتدا، باید توجه داشت که مقاله از کدام سامانه در وب برداشته میشود و خود مقاله دارای چه ویژگی و شاخصههایی است. بهعلاوه، نوع مقاله و اساس اعتبارسنجی آن نیز از اهمیت بسیاری برخوردار است.
سپس، وی به سامانههایی جهت دسترسی به مقالهها شامل Open Access ، doi و isi اشاره کرد و گفت: این موارد در حاشیه صفحات مقالات نوشته شده است.
تمجیدی در این باره تأکید کرد: سامانه SAGE OPEN از معتبرترین سامانهها در امر پژوهش است.
در ادامه جلسه، محمدحسین تمجیدی در خصوص اعتبار مقالات اظهار داشت: تاریخ دریافت مقاله و تاریخ پذیرش نهایی، دو کلیدواژه مهم در بخش ابتدایی مقالات بوده که به نوعی به آن اعتبار میبخشد.
وی اضافه کرد: معیار دیگری برای سنجش ارزش و اعتبار مقالات وجود دارد که آن داوری همتا به معنای انسانهای همدانش در نشریه و ژورنال است.
تمجیدی یادآور شد: اگر عبارت proceedings در نشریهای وجود داشت، به این معناست که آن مقاله از یک کنفرانس و همایش علمی و تخصصی برداشت و ارائه شده است.
وی افزود: وجود حروف اختصاری CFP یعنی آن نشریه از طریق فراخوان عمل میکند.
سپس، وی به معرفی و شرح سامانه بارگذاری و جستوجوی مقاله به شیوه رایگان پرداخت و گفت: سامانه بسیار معتبر Academia.edu را بدون پرداخت هزینه میتوان استفاده کرد که این سامانه دارای 164 میلیون کاربر ثبت شده، 22 میلیون مورد بارگذاری مقالات و 31 میلیون نفر بازدیدکننده ماهانه بوده که از نظامی هوشمند پیروی و بر اساس علایق فرد مقاله ارسال میکند. همچنین، میتوان از طریق ایمیل به آن متصل و در این فضا، وبسایت خود را راهاندازی کرد.
گفتنی است، سامانه دیگری به نام Researchgate با 20 میلیون کاربر، امکان پرسش و پاسخ را نیز میان پژوهشگران فراهم آورده است.
در پایان، ضمن اشاره به سامانههای ایرانی شامل ایرانداک، نورمگز، پرتال نشریات علمی در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و magiran؛ مجله cinephilia & beyond را از مجلات بسیار کاربردی برای دانشجویان سینما دانست.
در انتهای جلسه نیز، به تمامی سؤالات علاقهمندان در این حوزه پاسخ داده شد.
انتهای پیام/
نظر شما