سید مجتبی طباطبایی کارگردان معتقد است که بودجه‌های حمایتی برای کاهش آثار منفی اقتصادی کرونا در هنر، در قالب خلق و تولید اثر هنری باشد.
به گزارش پایگاه خبری حوزه هنری، فیلم «برسد به دست سینا» جدیدترین اثر سید مجتبی طباطبایی در مقام کارگردان و نویسنده و حوزه هنری قم در جایگاه تهیه‌کننده است. درباره این فیلم و برخی دغدغه‌های این روزهای کارگردانان جوان کشور گفت‌وگویی با سید مجتبی طباطبایی داشته‌ایم که در ادامه می‌خوانید.
موضوع فیلم «برسد به دست سینا» چیست و با این فیلم چه پیامی را به مخاطب می‌دهید؟
موضوع فیلم اجتماعی با رویکرد خانواده است. در این اثر بیشتر دنبال این هستم که اعضای خانواده می‌بایست مشکلات و پدیده‌های اجتماعی و خانوادگی را با استفاده از دیالوگ و گفت‌وگو رفع کنند. خانواده‌ها درگیر سوءتفاهم‌هایی می‌شوند که می‌تواند بنیان خانواده را تحت تأثیر قرار دهد. موضوع فیلم بر اساس دغدغه‌های اصلی خودم بود. کارهای قبلی‌ام هم با همین موضوع تقدس عنصر خانواده است. برای اینکه خانواده و ارتباطات درون این مجموعه بتواند تنهایی اعضای آن را از بین ببرد ملزوماتی دارد. ملزوماتی که باعث می‌شود یک نهاد اجتماعی کوچک به نام خانواده که جزئی از اجتماع است را با موفقیت رو به جلو ببرد. چیزی که این روزها خلأ آن در خانواده‌ها بیشتر از گذشته دیده می‌شود گفت‌وگوست.
فیلم سعی کرده تلاش معصومانه یک کودک برای رفع سوءتفاهمی که بین مادر و پدرش رخ داده را برطرف کند. مادر و پدری که درگیر سوءتفاهم شده‌اند، اما ذاتاً انسان‌های خوبی هستند. در این اثر قهرمان و ضد قهرمان نداریم، بلکه موقعیت به نحوی انتخاب شده که آدم‌ها لاجرم به خاطر شرایطی که در آن قرار گرفته‌اند، دچار سوءتفاهم شده‌اند. شاید به نوعی قهرمان قصه ما دختر بچه‌ای است که دارد تلاش صادقانه‌ای برای رفع مشکل انجام می‌دهد. این کودک تلاش می‌کند غیرمستقیم و با بازی، به دو انسان که درگیر غرور شده‌اند و یکی پدر و دیگری مادرش هستند نشان دهد که مشکلشان قابل حل است.
طرح این فیلم از کجا آمد و چقدر موضوعش دغدغه این روزهای شماست؟
طرح فیلم و موضوع آن را همه روزه در انسان‌ها و خانواده‌های اطرافم می‌بینم. در همکاران و دوستان دور و نزدیک. لزوماً هم نه فقط در خانواده، بلکه در تمام اجتماعات اتفاق می‌افتد. با توجه به کم شدن دیالوگ و عنصری به نام گفت‌وگو و پر کردن این خلأ با فضای مجازی، یکسری سوءتفاهمات بین افراد و در روابط و جایگاه‌های مختلف پیش می‌آید. این سوءتفاهم کم‌کم منجر به اتفاقات بدی می‌شود که ممکن است حتی به قطع رابطه هم بیانجامد. حالا در این اثر ما سعی کردیم مثال خانوادگی‌اش را نشان دهیم و پیرنگش را قوی‌تر کردیم. در این فیلم آدم‌ها نسبت به هم دچار سوءتفاهمی شده‌اند و گمان می‌کنند طرف مقابل از امتیازات و مدارکی که از فرد مقابل در دست دارد سوء استفاده می‌کند. این سوء تفاهم کم‌کم زیاد می‌شود که نهایتاً منجر به پدیدهای مثل طلاق عاطفی و یا طلاق می‌شود.
آیا در ساخت چنین فیلم‌هایی از مشاور روانشناس و جامعه‌شناس هم استفاده می‌کنید؟
بله دوستانی در حوزه برنامه‌سازی روانشناسی و جامعه‌شناسی به ما کمک می‌کنند. افراد زیادی هستند که به طور مستقیم و غیر مستقیم با آنها در ارتباط هستیم. بارها بر اساس دغدغه‌هایی که در ساخت برنامه‌های تلویزیونی و کارهای کوتاه داشتم، از مشاور روانشناس و جامعه‌شناس استفاده کرده‌ام، دوستان مختلفی فیلم‌نامه‌ها را می‌خوانند و نظراتشان را منتقل می‌کنند.
این فیلم در چه بستری پخش و دیده خواهد شد و آیا به دیده‌شدن و اثرگذاری آن امیدوار هستید؟
کارکرد این فیلم ایجاد دغدغه یا حداقل یک تلنگر است. این اثر یک فیلم 7 دقیقه‌ایست و بر اساس تایم کوتاهی که دارد، بستر فضای مجازی محل مناسبی برای دیده شدنش است که البته بنا بر گستردگی پخش و تنوع مخاطبان اثرِ خودش را هم خواهد گذاشت.
ساخت این فیلم چقدر زمان برد و بزرگ‌ترین دغدغه و چالش شما در جریان تولید این اثر چه بود؟
ساخت این فیلم در طول یک ماه انجام شد. دو هفته‌ای پیش‌تولید داشت و یک جلسه ضبط و یکی دو هفته‌ای هم تنظیم صدا و نور و تدوین آن طول کشید. چالش خاصی هم نداشتیم جز محدودیت مالی. این محدودیت در انتخاب بازیگران یک مقدار دست ما را بسته بود، البته که سعی کردیم نسبت به بودجه‌ای که داشتیم از نهایت کیفیت و توان دوستان در تولید فیلم استفاده کنیم.
مهم‌ترین مشکلات و دغدغه‌های فیلم‌سازانی چون شما در این روزها چیست؟
اینکه بستری از طرف سیاست‌گذاران فراهم شود تا من فیلم‌ساز بتوانم فیلم‌ها و آثار بیشتری بسازم و به تبع آن دوستان بازیگر و دیگر عوامل یک اثر که خودشان مؤلف هم نیستند به کار گرفته شوند. این به اقتصاد و پویایی هنر کمک می‌کند. از طرف دیگر این روزها، کار کردن با حفظ و رعایت پروتکل‌های بهداشتی سخت و غنیمت است. خوب است بودجه‌های حمایتی که دوستان برای کاهش آثار منفی اقتصادی کرونا در اختیار هنرمندان قرار می‌دهند، در قالب خلق و تولید یک اثر هنری باشد. وقتی یک هنرمند این رقم حمایتی را در قالب تولید یک اثر دریافت می‌کند در روحیه و تقویت اعتماد به نفسش مؤثر خواهد بود.
آیا کاری را در دست آماده‌سازی دارید؟
بله، بنده الان در حال نگارش یک سری کارهای کوتاه برای یک مجموعه هستم. یک تله فیلم بلند تاریخی هم هست که در مرحله پیش‌تولید آن هستیم که به زودی جلوی دوربین خواهد رفت.
چرا در قم کمتر شاهد ساخت فیلم بلند هستیم؟
به نظرم اراده‌ای برای انجام کار بلند نیست، در حالی‌که برخی دوستان فیلم‌ساز استانمان توانایی و استعداد ساخت کارهای بلند را دارند، همان‌طور که کارهای خوب کوتاه داشته‌ایم و هنرمندان استان قم همیشه در این حوزه نتایج خوبی گرفته‌اند. در همین سالی که گذشت، خیلی از فیلم‌سازان قمی از جمله خود بنده با ارتباطات و پیگیری‌هایی که داشتیم در سطح کشور و با شبکه‌های مختلف، تولید اثرهایی نیمه بلند داشتیم که نتایج خوبی هم داشته است و به اذعان کارشناسان هم آثار قابل دفاعی هم بوده است. در استان علی‌رغم بودجه‌های محدود هم می‌شود کار بلند انجام داد. بله می‌شود، ملاحظاتی دارد که نیازمند ریل‌گذاری صحیح از طرف رؤسای دستگاه‌های صاحب بودجه است.
با توجه به بودجه‌های موجود فیلم‌سازان چطور می‌توانند تولید اثر کنند و همچنان پویا باشند؟
درست است که بودجهها محدود است، اما باز هم می‌شود اتفاقات خوبی رقم بخورد که تولید اثر تداوم داشته باشد. بسیاری از دوستان در مسیر شکوفایی قرار دارند، وقتی کارشان خوب باشد قطعاً بیکار نخواهند ماند. گاهی در این مسیر کافی است حمایت‌های لجستیکی از هنرمندان انجام شود. دوستانی که مؤلف هستند می‌توانند یک تیم را راه بیندازند. با این حال اگر حمایت‌های خوبی از آنها شود می‌توانند کادرسازی کنند و دیگر بچه‌هایی که علاقه‌مند و با تجربه هستند اما بیکارند را به کار بگیرند و با یک نگاه کمی و کیفی هم که به کارها دارند باعث شوند که تولیدات در خور توجهی هم داشته باشیم.
انتهای پیام/
نظر شما