به گزارش پایگاه خبری حوزه هنری، نخستین مرثیهها و شعرها پیرامون واقعه کربلا در متن و بطن این واقعه سروده شده است. رجزهای یاران اباعبدالله الحسین(ع) در میدان کارزار نظیر رجزهای ابوالفضل العباس(ع) و عمروبن جناده(که در مقاتل آمده) را میتوان در زمره نخستین آثار سروده شده درباره این واقعه بهشمار آورد. از آن جمله رجزی است که حضرت ابوالفضل(ع) در آن علت آب ننوشیدن خود را بیان کرده است. امام حسین(ع) در پاسخ به درخواست حضرت ابوالفضل(ع) مبنی بر فدا کردن جانش برای امام(ع) از او میخواهد که برود، بلکه بتواند مقداری آب برای فرزندانش بیاورد. نوشتهاند که چهار هزار دور آب را گرفته بودند. آنهایی که از دور ناظر بودهاند، گفتهاند اندکی تأمل کرد، اما آب نخورده بیرون آمد، آبها را روی آب ریخت. کسی نفهمید چرا ابوالفضل(ع) در آنجا آب نیاشامید؟ اما وقتی که بیرون آمد رجزی خواند که در آن رجز، مخاطب، خودش بود نه دیگران. از این رجز فهمیدند چرا آب نیاشامید:
نظر شما