به گزارش روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی، کارگاه نقاشی«همبستگی با غزه در قاب نقاشی» ‌صبح امروز ۲۴ شهریورماه با حضور هنرمندانی از دو کشور ایران و عراق در فضایی مملو از رنگ و خلاقیت آغاز شد.

صبح امروز بوم‌های سفید نقاشی در کارگاه هنرهای تجسمی حوزه هنری صف آرایی کردند تا از میان رنگ‌ها و خطوط داستان غم‌انگیز و امیدبخش غزه را روایت کنند. اینجا تصویر، به عنوان یک زبان جهانی و ابزاری قدرتمند، نقشی اساسی در بیان و فریاد صدای غزه ایفا می‌کند.

هنرمندان شرکت‌کننده در این کارگاه معتقدند در دنیایی که کلمات گاهی ناکافی به نظر می‌رسند، هنر تصویر می‌تواند احساسات عمیق، دردها و امیدها را به شکلی واضح و تاثیرگذار به مخاطب منتقل کند و با همین نگاه هم نقش‌آفرینی هنرمندانه خود را آغاز کردند.

ساعتی بعد هنرمندان قلم‌موهای نقاشی را در دست گرفتند و با هر ضربه رنگ، بخشی از زندگی و مقاومت مردم غزه را به تصویر ‌کشیدند. صداهای خنده و گفتگوهای دلنشین، فضایی گرم و صمیمی را ایجاد کرده بود، اما در پس این شادی، قلب‌ها همگی برای غزه می‌تپید. رنگ‌های گرم نقش بسته روی بوم از سرزمین زیتون و مظلومیت مردمی می‌گفت که سالها سختی و مبارزه را برای حفظ وطن به جان خریده بودند.

با تبادل ایده‌های هنرمندان، دنیای جدیدی از خلاقیت در حال شکل گرفتن بود؛ تصاویری از مقاومت، امید و عشق به زندگی به زبان بی‌مرز و جهانی هنر به همبستگی اشاره داشت و هر رنگ بر روی بوم، گواهی بر همدلی بود. 

 در میان هنرمندان خلاق، عبدالله دوشان که دیروز با خانواده شهیده منصوره عالیخانی (شهید جنگ دوازده روزه) صحبت کرده مشغول کشیدن تصویری از بچه‌های غزه است. او به زبان خود می‌گوید که این تابلو تعبیر سریالی از کودکان غزه را خواهد داشت و در ادامه به گِلی اشاره می‌کند که قرار است با آن سردیس شهیده عالیخانی را بسازد.

کمی آنطرف‌تر بانوی هنرمندی حضور دارد که روز گذشته در بازدید از نمایشگاه «آوازهای دوردست»، به شدت تحت‌تاثیر دست‌سازه‌های اسرای ایرانی و عراقی قرار گرفته بود. نامش رسل احمد است. او می‌گوید: وقتی به حوزه هنری آمدم نمایشگاه «آوازهای دوردست» را دیدم متوجه شدم که اسرای ایرانی با چه سختی در اردوگاه‌ها زندگی کرده‌اند و از ابتدایی‌ترین وسایل زندگی محروم بوده‌اند. وقتی دیدم اسرای ایرانی با کوچکترین چیزها برای خود ابزار زندگی می‌ساختند خیلی متاثر شدم و از ظلمی که به آنها شده بود اشکم جاری شد.

او درباره حضورش در کارگاه نقاشی هم به همراهی هنری با مردم غزه اشاره می‌کند و می‌گوید: هنرمندان ایرانی و عراقی می‌خواهند امروز از میان قاب‌ها و بوم‌ها صدای مظلومیت و مقاومت مردم سرزمین غزه باشند و از طریق هنر، احساس همدلی و آگاهی را در جامعه جهانی تقویت کنند.

در بوم نقاشی هنرمندان ایرانی و عراقی، گرسنگی کودکان غزه به عنوان نمادی از مظلومیت و آسیب‌پذیری، قلب بیننده را تحت تأثیر قرار داد و در کنار پرچم فلسطین، روح مقاومت و هویت ملی را به تصویر کشید.

در میان نقاشی‌ها، یک تابلو از تحریم کوکاکولا می‌گفت و به عنوان نشانه‌ای از مخالفت با اشغالگری به اراده مردم برای ایستادگی در برابر ظلم اشاره داشت. همچنین دستاویز بودن اسرائیل در یکی از نقاشی‌ها، به عنوان نماد قدرت و سلطه، تضادی عمیق با امید و آرزوی کودکان و ملت فلسطین را به نمایش گذاشت.

در انتهای این روز فراموش‌نشدنی، بوم‌ها نه تنها پر از رنگ، بلکه پر از عشق، دوستی و فهم متقابل بودند؛ گویی هر کدام داستانی از پیوند انسان‌ها و دلتنگی‌های غزه را روایت می‌کردند.