این‌ها نه شعار تبلیغاتی برای رأی آوردن، نه شاه دیالوگ یک تیتراژ، یا ویدئویی مهیج برای برنامه‌ای حماسی و نه حتی سخنان یک سیاست‌مدار و دولتمرد در بحبوبحه زمانی خاص در عرصه جهانی است، بلکه این‌ها جملات و حرف‌های هنرمندی از عالم موسیقی در سطح بین‌الملل است که در روزگاری که بسیاری به آتش «ایران گریزی، ایران هراسی و مسابقه برای هویت کشوری دیگر داشتن» می‌دمند به ایران و ایرانی بودنش می‌بالد و ایران نیز از داشتن چنین فرزندی خرسند است. او کسی نیست جز، کارن همایونفر؛ خالق موسیقی‌هایی ماندگار و اصیل در سیما و سینمای ایران از «حلقه سبز»، «مدینه»، «هیچ»،«گزارش یک جشن» و «پل چوبی» گرفته تا «رخ دیوانه»، «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند»، «بادیگارد»، «شام آخر » و «اسفند». 

آثاری که حافظه شنیداری ما فارغ از تنوع ژانری، حس تعلق خاطر به وطن و ریشه‌دار بودن را در لابه‌لای نت‌ها و تک تک نواهایش یافته و فهم می‌کند.

او که اسمش نیز چون رسمش است و خود در این باره این طور توضیح می‌دهد: «در عین ارادت به هموطنان ارمنی، برخی از مردم و حتی رسانه‌ها به دلیل اسم خاص من، گمان می‌کنند که من ارمنی هستم و حتی در صفحه ویکی‌پدیا هم این اشتباه صورت گرفته است و با این که حتی در تلویزیون هم به این موضوع اشاره کرده‌ام، همچنان این سوء تفاهم ادامه دارد، در صورتی که اسم کارن یک نام ایرانی و برگرفته از داستان «کاوه آهنگر» است.

من با افتخار مسلمان و شیعه هستم و حتی خود را به معنای ارزشی آن حزب‌اللهی می‌دانم، من فرزند جنگ هستم و در صورت مهیا بودن شرایط، خیلی دوست داشتم به سوریه بروم و بتوانم برای اعتقادات و منافع ملی کشورم فعالیت کنم؛ زیرا می‌دانم اگر این اقدامات امروز در سوریه نبود ممکن بود با تروریست‌ها در همین میدان آزادی تهران مواجه می‌شدیم. (دیباچه، ۱۳۹۵)»

همایونفر هنرمندی تلاشگر و به معنی واقعی کلمه موفق است، او عضو کانون آهنگسازان سینمای ایران و فارغ‌التحصیل موسیقی از مدرسه بیلکنت انگلستان و کنسرواتوار هاجد تپه ترکیه است و در ۵۷ سال زندگی‌اش چندین بارسیمرغ بلورین بهترین موسیقی متن جشنواره فیلم فجر و تندیس زرین بهترین موسیقی در جشن سینمای ایران را کسب کرده است و هر چه برای موفقیت و فعالیت حرفه‌ای یک هنرمند لازم است را به تمامی دارد، اما فروتنی و وطن‌دوستی و دغدغه‌مند بودنش نسبت به مسائل روز جامعه شاید همان وجه از شخصیت وی باشد که همواره او را نه تنها مشهور که محبوب کرده است.

و حال بیش از هر اثری، آلبوم موسیقی «سید الأمه» اوست  که نظرها را به خود جلب کرده، اثری که اغراق نیست اگر بگوییم روح آدمی با شنیدنش به پرواز در می‌آید. 

 آلبومی که در مراسم تشییع شهیدان سیدحسن نصرالله و سیدهاشم صفی‌الدین پخش شد و نمادی از عشق و وفاداری به رهبرانی است که نامشان در قلب‌ها نقش بسته است.

«سراج الاحرار»، «صوت الحق»، «نداء السماء»، «علی خطی الأبرار» و «مشعل‌النور» همگی قطعاتی از این آلبوم هستند که فراتر از مجموعه موسیقایی از عشق، ایستادگی و فداکاری سخن می‌گویند و هر نغمه‌ای از این آلبوم صدایی است که از اعماق تاریخ و از دل مردان و زنانی برخاسته که در راه آزادی قدم گذاشته‌اند و به جرأت می‌توان گفت کارن همایونفر، با آلبوم «سیدالأمة»، روایتی از عشق، اندوه و ارادت به شهید سیدحسن نصرالله را در دل‌ها زنده کرده است.

 همایونفر در ساخت «سیدالأمة»، با هنرنمایی‌اش  یک نغمه ماندگار در تاریخ جبهه مقاومت خلق کرد و این روزها به خاطر همین، شایسته چهره هنر انقلاب ۱۴۰۳ شده است که به واقع انتخابی دقیق و به حق است.

بیشتر بخوانید:

نامزدهای نهایی «چهره سال ۱۴۰۳ هنر انقلاب اسلامی» معرفی شدند

یادداشت از سمیه دهقان زاده؛ خبرنگار