« بابا هنوز دارد کارتون میبیند که تلفن زنگ می‌زند، قبل از من بابا می‌رود سر وقت تلفن و تماس را پاسخ می‌دهد، بابا شروع می‌کند حال و احوال با خان داداشش که بیش از یک سال پیش فوت کرده. نمی‌دانم کدام بخت برگشته‌ای را با عموی مرحومم اشتباه گرفته جلو نمی‌روم و اجازه می‌دهم به اشتباهش ادامه دهد. 

به نظر می‌رسد آدم اشتباهی آن در خط حال ما را پرسیده که بابا می‌خندد و جواب می‌دهد: «همه خوبن خان داداش. مستانه بانو تو آشپزخونه ست؛ سلام می‌رسونه بهروز توی اتاقش داره درس میخونه تا مهندس بشه. بهزاد مثل همیشه توی خیابونا پی شیطونیه، فرزانه هم توی اتاقش داره خاله بازی می‌کنه و شده مادر عروسکا. بغض تا بیخ گلویم بالا می‌آید و راه نفسم را می‌بندد دلم می‌خواهد بروم جلو و به بابا بگویم پیش بینی‌اش درست بوده، حالا سال‌ها گذشته بهروز مهندس شده. بهزاد هنوز توی خیابان‌ها می‌دود و نمی‌رسد و من واقعاً مادر شده‌ام؛ اما می‌دانم که تلاشم بی فایده است و بی حاصل. بابا سر بلند می‌کند و با اشاره‌ای به من میگوید: «مستانه بانو، بیا خان داداش کارت داره. پیش می‌روم تا گفت وگوی ناممکن مادر مرحومم با عموی درگذشته ام را ممکن کنم ،بابا به عنوان آخرین جمله به عموی قلابی پشت تلفن می‌گوید: خان داداش ما رو فراموش نکن یه سری هم به ما بزن. من زیر لب می‌گویم: خدا نکنه و توی دلم از عمو میخواهم حالا حالاها به بابا سر نزند تلفن را میگیرم و بلافاصله صدای گریان بهروز می‌پیچد توی گوشم؛ هنوز به رفتن مامان و فراموشی بابا عادت نکرده است.»

این، برشی از کتاب «چتری برای محبوب» به قلم لیلا احمد زاده توفیقی از تازه‌های نشر انتشارات سوره مهر است که یازده داستان کوتاه را در دل خود جای داده است. 

داستان‌هایی با روایت اول شخص که با موضوعات متفاوت وجه اشتراکی به نام بعد انسانی آن‌ها را به هم پیوند می‌زند و مخاطب، شخصیت‌های هر داستان و عکس‌العمل‌های آن‌ها در مواجهه با موقعیت‌های پیش بینی نشده را به راحتی دنبال می‌کند.

«چتری برای محبوب» با چینش ساده کلمات کنار هم و نثری روان و بدون لکنت، شخصیت پردازی در حد فیلم‌های کوتاه هنری را رقم می‌زند و در هر داستان می‌توان به بررسی روابط پیچیده انسانی و جستجوی معنای زندگی پرداخت و در عین حال در همه روایت‌ها نوعی طنز کلامی و موقعیت وجود دارد که از تلخی موضوع داستان‌ها کم می‌کند و مخاطب را همچنان مشتاق نگه می‌دارد.

 در هر کدام از داستان‌ها، ناامیدی یا امیدی پرابهام شخصیت و قهرمان ماجرا را در برگرفته و در انتهای داستان ما مواجهه با کشمکش درونی آن فرد و پیروزی یا شکست او بر شرایط حاکم را مشاهده می‌کنیم که تصمیم نهایی او در انتها برایمان حیاتی می‌شود.

در نهایت می‌توان کتاب «چتری برای محبوب» را کتابی اجتماعی انسانی خواند که بدون فلسفه‌های بالا بلند و حوصله سر بر، بطن جامعه ایرانی را به مخاطب نشان می‌دهد و در فراغت بهار، گزینه مناسبی برای خواندن، لذت بردن و فکر کردن است‌.
خبرنگار؛ سمیه دهقان زاده