به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، در آغاز نشست نقد و بررسی، فیلم کوتاه «اسماعیل» اکران شد. این فیلم یک روز از زندگی یک جوان فلسطینی به نام اسماعیل را نشان می‌دهد که در سال ۱۹۴۹ در اردوگاه پناهندگان زندگی می‌کند. او که یک کیک فروش است به جای شکر از آرد ذرت در شیرینی‌های خود استفاده می‌کند و آن‌ها را به همراه برادر کوچکش به ایستگاه قطار خان یونس می‌برد. در مسیر بازگشت اسماعیل و برادر کوچکش بی‌توجه وارد میدان مین می‌شوند و برای فرار از مرگ قریب‌الوقوع تلاش می‌کنند.

احمد سجادی صدر در ابتدا به معضل فیلم‌های کوتاه اشاره کرد و گفت: برخی فیلمسازان جهان فیلم بلند را در فیلم کوتاه می‌آورند و همین جایگزین کردن مدیوم باعث شکست اثر می‌شود. بهتر بود سازنده فیلم در ابتدا اسماعیل شموت را قبل از هر اتفاقی معرفی می‌کرد که هنرمند مطرحی است و اگرچه در آثارش روایتگر درد است ولی در کارهایش رنگ‌های خالص دیده می‌شود. اگرچه امید به رهایی فیلم هم حس خوبی به مخاطب منتقل می‌کند ولی «اسماعیل» فراتر از فیلم کوتاه است که به فیلم بلند هم نرسیده است.

این منتقد همچنین اظهار کرد: فیلم شخصیت‌پردازی‌های خوبی دارد و در پرداخت به جزئیات خوب پیش رفته است. در «اسماعیل» ما افراد را با لباس‌های دوره گذشته، قطار و مردمان قدیمی را می‌بینیم که همه نشان از پروداکشن بزرگ آن است.

وی همچنین بیان کرد: کادرهای فیلم ادای دین به اسماعیل شموت هنرمند فلسطینی است که مخاطب را با مردم فلسطین بدون نشان دادن اسرائیلی‌ها آشنا می‌کند. آن‌ها اگرچه آواره هستند اما منشا آوارگی در فیلم نشان داده نمی‌شود. همچنین رد فیلم آرمانی از اسماعیل برای مبارزه با اسرائیل دیده نمی‌شود و گویا فیلمساز تعمدا اینگونه به این شخصیت پرداخته است.

سجادی صدر در ادامه صحبت‌های خود انتقاد کرد: در فیلم افرادی با جزئیات نشان داده می‌شوند که گویا قرار است نقش رئالیستی در «اسماعیل» داشته باشند اما نه تنها نشان دادنشان را نمی‌فهمیم بلکه سمبلی از چیزی هم نمی‌توان آن‌ها را دانست. به عبارتی دیگر چینشی که باید انجام شود و جلوتر ما آن‌ها را برداشت کنیم، وجود ندارد.

وی ادامه داد: فیلم حس خوبی از زندگی می‌دهد، صداگذاری‌ها، تدوین، فیلمبرداری بسیار خوب است و حتی قاب دوربین ادای دین به نقاش فلسطینی دارد و حرکت دوربین در خدمت روایت است اما این سوال در اینجا مطرح می‌شود که دلیل این همه جزئیات چیست؟ این نوع پرداخت مناسب فیلم بلند است و گویا با اتمام بودجه، تولیدکننده مجبور شده تا آن را به فیلم کوتاه تبدیل کند.

این منتقد درباره بخشی دیگر از فیلم گفت: «اسماعیل» زندگی یک روز اسماعیل شموت را نشان می‌دهد که نمادی از کل زندگی او است اما با نشان دادن صحنه ورود اسماعیل به میدان مین این سوال مطرح است که آیا هنرمند هر روز تجربه مرگ داشته که در فیلم به دوباره زندگی کردن اشاره شده است؟ اگر قرار بود فیلم به اضطراب و عبور از میدان مین به عنوان اتفاق هر روزه زندگی اسماعیل اشاره کند اول باید خطر به درستی معرفی می‌شد و سازنده فیلم نشان می‌داد که زندگی از تعادل خارج شده است.

سجادی صدر در پایان تاکید کرد: دیالوگ پایانی فیلم ربطی به زندگی سراسر مبارزه اسماعیل شموت ندارد. همچنین ایجاد رابطه ساختاری میان جزئیات فیلم و کاشت برای برداشت مفهوم از سوی مخاطب باید در این فیلم مدنظر قرار می‌گرفت چراکه عدم این موارد درسی از زندگی به من به عنوان تماشاگر نمی‌دهد و نمی‌توان گفت که فیلم درباره چیست. بر همین اساس فیلم هنوز متولد نشده و لازم است ادامه پیدا کند.