«سنجاب» نمایشی است که در قالب درام اجتماعی اتفاقات گذشته و آینده خانواده‌ای را رقم می‌زند که درگیر موضوعی می‌شوند. این نمایش که تا ۲۵ خرداد در تماشاخانه ماه حوزه هنری روی صحنه رفت به روایت راز باغی می‌پردازد که پس از ۴۰ سال در یک شب تاریک برای همه برملا می‌شود.

مهدی روزبهانی کارگردان این نمایش در خلاصه داستان «سنجاب» آورده است «وقتی برق رفت به اداره برق زنگ نزنید، شاید تاریکی همیشه هم بد نباشه» و همین جمله کوتاه دستمایه پرداخت‌های زیبای نمایشی می‌شود که به خوبی با مخاطب برقراری ارتباط و آن را با خود به اعماق قصه غرق می‌کند.

قصه‌پردازی درست در هنرهای نمایشی یکی از اصول مهمی است که گاهی از آن غافل و در نهایت تنها اسیر فرم و حرکت می‌شویم، این در حالی است که سنجاب علاوه بر سودجویی از ظرفیت‌های قصه‌پردازی، میزانسن‌های متناسب با آن را به کار می‌گیرد تا مخاطب روی موج نرم و پرهیجان سحرآمیز تئاتر سوار و در مقصد مورد نظر نمایش پیاده شود. این مهم با کارگردانی خوب روزبهانی و استفاده درست از ظرفیت‌های فردی بازیگران نمایش و برقراری رشته ارتباط به‌جا و آهنگین میان آن‌ها محقق شده است.

قلم لیلا روغنگیر قزوینی به عنوان نویسنده نمایش سنجاب همانند مادربزرگی مهربان از گذشته‌های دور و روزگار قصه‌پردازی‌های فولکلور عمل می‌کند و دست مخاطب را می‌گیرد و با خود به میان شخصیت‌های داستان می‌کشاند. روغنگیر قزوینی که با آثارش بارها در جشنواره‌ها و رویدادهای مهم هنرهای نمایشی کشور مورد توجه قرار گرفته است. در این نمایش که یکی از آثار برگزیده جشنواره تئاتر رضوی است بار دیگر بیننده را مجذوب و شگفت‌زده می‌کند.

این ملودرام اجتماعی- خانوادگی به اتفاقی با محوریت وراثت و سهم‌خواهی در خانواده‌ها می‌پردازد. موضوعی که افراد زیادی در جامعه با آن درگیر هستند و لازم بود تا در قالب هنرهای نمایشی به آن پرداخته شود، چراکه موضوعی است که عموم جامعه یا با آن مواجه شده یا دیر یا زود با آن روبه‌رو می‌شوند.

پرداخت هنرهای نمایشی به مسائل اجتماعی یکی از مهم‌ترین وظایف ذات حقیقی آن است که به دلایل گوناگون کمتر شکل می‌گیرد، اما سنجاب این جسارت را به خرج داده تا به این موضوع ورود کند و یکی از بیشمار رخدادهای مرتبط با آن را بیرون بکشد و واکاوی کند. توجه نکردن عموم آثار تولیدی هنرهای نمایشی کشور به موضوعات اجتماعی آن هم در چارچوبی جدی و واقع‌گرا موجب شده است تا اجرای این نمایش بیش از شرایط مطلوب و آرمانی، دلنشین و جذاب شود.

ماهیت وجودی تئاتر تلاش می‌کند تا مخاطب خود را که عموماً از جنس مردم اندیشمند است از دریچه تازه‌ای با هنجارها و ناهنجاری‌های اجتماعی روبه‌رو و برایش اینگونه به بهبود سلامت روانی جامعه کمک کند. هنر تئاتر این است تا مخاطب را به تلاش برای داشتن جامعه‌ای پویا و متعادل وادارد و در راستای آرمانشهری که همه به آن نیاز داریم، سوق دهد.

مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری در دو سال گذشته با حمایت از آثاری با موضوعات اجتماعی یاریگر خوبی در تحقق این ماهیت و ذات حقیقی تئاتر بوده و خواهد بود.