آشنایی با ابوالقاسم اقبالیان از چه زمانی و چطور آغاز شد؟
خیلی اتفاقی و از طریق یکی از دوستانم در اداره حفظ و نشر ارزش‌های دفاع مقدس قم با وی آشنا شدم و چون مرحوم اقبالیان بعد از دوران جنگ خیلی شخصیت پنهان و ناشناخته‌ای از خود ساخته بود و تمایل چندانی به دیده‌شدن نداشت، نسل تازه خیلی ایشان را نمی‌شناخت. زمانی که برای انجام مصاحبه روبه‌روی این روحانی انقلابی نشستم، متوجه عمق تجارب و خاطرات متفاوت این روحانی بزرگوار شدم. این امر باعث شد که کار خاطره‌نویسی با اشتیاق و انگیزه بیشتری انجام شود.
چه ویژگی از این روحانی توجهتان را جلب کرد؟
مهم‌ترین ویژگی ایشان بی‌قراری‌اش بود. اینکه طلبه‌ای در فضای منفعلِ آن روزگارِ حوزه علمیه تصمیم می‌گیرد انقلابی و فعال باشد، خود به خود باعث ایجاد روایت‌های جذابی از زندگی‌اش شده بود.
پروسه مصاحبه و بعد نگارش اثر چقدر زمان برد؟
مصاحبه‌ها که بالغ بر ۷۰ ساعت بود، از تابستان سال 97 شروع شد و نگارش و بازنویسی‌ها در سال 1399 به اتمام رسید.
این کتاب برای چه مخاطبی مناسب است و چه پیام و دستاوردی برای خواننده دارد؟
«حجره شماره دو» برای مخاطبان در هر سنی روایت‌های مناسب با آن را دارد چرا که خاطرات راوی محدود به دوره خاصی از عمر او نیست بلکه روایت‌گر زندگی او از کودکی، نوجوانی، جوانی، میانسالی و پیری است.
آقای اقبالیان هم از همان کودکی با اتفاقات جذابی روبرو شده بود و در نتیجه هر برهه از زندگی ایشان پر از خاطرات شنیدنی است.
البته می‌توان گفت برای طلاب و روحانیون می‌تواند جذابیت بیشتری داشته باشد چون طلبه کتابِ «حجره شماره دو» جزو طلاب موفق بوده و در عرصه‌های مختلف طلبگی خوش درخشیده به همین دلیل می‌توان این کتاب را «مانیفست یک طلبه انقلابی» دانست.
جالبترین خاطره‌ای که از زبان اقبالیان شنیدید و در کتاب آمد، چه بود؟
چند خاطره درباره‌ی سفرهای وی به مکه و مدینه در کتاب آمده است که به نظرم می‌تواند برای مخاطبان جالب باشد. به همین بهانه مخاطبان را دعوت به خواندن کتاب می‌کنم.
چه چیزی کتاب «حجره شماره 2» را متمایز از دیگر آثار با موضوع انقلاب می‌کند؟
به قول یکی از اساتید ادبیات پایداری، جناب آقای قاسمی‌پور، این کتاب با روایت‌های جزئی که درباره زندگی یک طلبه انقلابی دارد را تقریبا می‌توان اولین کتاب در این حوزه دانست.
عنوان اثر برچه اساس انتخاب شد؟
«حجره شماره دو» یکی از حجره‌های مدرسه فیضیه قم بود که از سال‌های قبل از پیروزی انقلاب تا همین امروز تبدیل به پاتوق طلاب انقلابی شده است. در دوران قبل انقلاب محل رد و بدل اعلامیه‌های امام و اخبار تازه فعالیت‌های ضد پهلوی بود و بعد از انقلاب در دوران دفاع مقدس محل تشکیل و فعالیت بسیج طلاب، بعد از جنگ هم تاکنون قرارگاه طلاب انقلابی شده است. از آنجایی که آقای اقبالیان در این حجره سکونت داشته، عنوان خاطرات ایشان را «حجره شماره دو» گذاشتم.
این کتاب تاکنون با چه بازخوردی از سوی مخاطب مواجه شده است؟
الحمدالله بازخوردها مثبت بوده است، برای مثال آقای میثم مطیعی مداح اهل بیت در خصوص این کتاب گفته است: ««حجره شماره دو» روایتی است از زندگی این طلبه بی‌قرار که پیوندش با اتفاقات جذاب و افراد مختلف آن را خواندنی می‌کند. آنقدر که از خواندن این کتاب سیر نمی‌شوید. این کتاب را می‌توان مانیفست طلبه انقلابی دانست. هرچند آنقدر پُر است از اتفاقات شیرین که همه از خواندنش لذت می‌برند اما برای طلبه‌ها دوچندان توصیه می‌شود؛ البته برای طلبه‌هایی که می‌خواهند انقلابی باشند. راوی کتاب بعد از انقلاب بسیج روحانیون را راه می‌اندازد و واسطه دیدار علما و امام خمینی می‌شود. از آیت‌الله کشمیری تا آیت‌الله اراکی.»
یا آقای زائری، سردبیر مجله خیمه، و آقای وحید یامین‌پور نیز در صفحات مجازی‌شان درباره این کتاب یادداشت‌هایی نوشته‌اند.
نظر شما