نصرتی، خبرنگار، گفت‌وگوی خود با بکتاش درباره دوره آموزشی «گهواره» را این چنین گزارش داد:
نظر شما درباره جایگاه لالایی به‌عنوان قالب شعری چیست؟
لالایی اولین موسیقی است که کودکان بعد از تولد می‌شنوند و این چیزی نیست که امروز ابداع یا باب شده باشد. حوزه هنری در اصل آن را احیا کرده و در دوره‌ای که مادران درگیر و مشغول فضای مجازی هستند و بچه‌ها به همین علت نمی‌خواهند به حرف‌های پدر و مادر گوش بدهند، لالایی این فرصت را ایجاد می‌کند که مادر و فرزند لحظاتی کنار همدیگر باشند تا ارتباطشان صمیمی‌تر شود.
درباره برگزاری این دوره و لزوم آن بفرمایید.
هر دوره‌ای که در این زمینه برگزار شود، قطعاً مورد استقبال قرار می‌گیرد. اگر این دوره‌ها بررسی و آسیب‌شناسی شده باشند تا در یک مقطع خاص، یک دوره خاص را برگزار کنیم، تأثیر آن بیشتر خواهد بود. اهمیت و لزوم این دوره آن است که افرادی که در شهرستان‌ها یا تهران علاقه‌مند به لالایی هستند، توانستند در دوره آموزشی گهواره شرکت کنند و ویژگی این رویداد آن است که با اختتامیه پایان نیافته، بلکه دوره‌های آموزشی آن طراحی و برنامه‌ریزی شدند. در دوره‌ای که جشنواره‌ها و رویدادهای ادبی و هنری کمرنگ شده‌اند و فضای آموزشی چندان مایل به پرداختن این فضاها نیست، حوزه هنری کودک و نوجوان کار بسیار بزرگی انجام داده است.
لالایی اکنون در کشور ما چه جایگاهی دارد؟
این اتفاقی که در حوزه هنری به نام گهواره رخ‌داده، یک اتفاق ملی است. در هر خانه‌ای گهواره‌ای هست و در هر خانه لالایی بوده است. مادربزرگ‌های ما اهل لالایی بوده‌اند و ما حاصل تفکر و شنیدن لالایی از آن‌ها هستیم. اگر شرکت‌کنندگان در شهرها و در میان اقوام و فرهنگ‌های خود در این حوزه فعالیت کنند، قطعاً لالایی‌های به‌روز می‌شوند و اتفاقات بهتری در این زمینه رخ خواهد داد.
به نظر شما تأثیر لالایی در ذهن و آینده کودک و نوجوان چگونه خواهد بود؟
کودکان با لالایی‌ها آینده را می‌سازند. درست است که لالایی را در زمان خواب می‌خوانند، اما الزاماً لالایی برای خواب نیست؛ لالایی فرصتی مناسب برای ارتباط است. مادری که چند ساعت در کنار فرزند خود است یا هر شب برای او لالایی می‌خواند یا قصه می‌گوید، آینده آن فرزند با آینده کودکی که لالایی نمی‌شنود ازلحاظ فرهنگی متفاوت خواهد بود.
آیا لالایی فقط در فرهنگ ایرانی چهره شاخصی دارد و به آن پرداخته می‌شود؟
خیر، مختص کشور ما نیست. در همه کشورها لالایی وجود دارد؛ برای مثال، در تاجیکستان غنی‌تر از ما پی گرفته می‌شود، اما اینکه در لالایی چه چیزی گفته می‌شود، ازلحاظ محتوایی ممکن است تفاوت داشته باشد، ولی همه مادران نجواهایی دارند که با کودکانشان در میان می‌گذارند. نسبت به زیست هر منطقه، لالایی‌ها باهم متفاوت است. مثلاً در شهری کویری نوعی لالایی می‌شنوید و در یک شهر معتدل خزری یک لالایی دیگر.
نظر شما