به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، آرس که همزمان با افتتاح نمایشگاه کارتون و کاریکاتور آمریکای لاتین به همراه جمعی از هنرمندان کشورهای آمریکای لاتین به ایران سفر کرده، در ابتدای این نشست که 13آبان‌ماه برگزار شد، با تاکید بر اینکه تحصیلکرده هنر نیست و پزشکی و روانشناسی خوانده است، به معرفی خود پرداخت و گفت: کاریکاتور را از 20 سالگی که دانشجوی پزشکی بودم آغاز کردم. مدت‌ها، هزمان درگیر کاریکاتور و پزشکی بودم و اکنون سال‌هاست که در هاوانا به عنوان یک هنرمند مشغول فعالیت هستم.

وی تاکید کرد: کاریکاتور یکی از هنرهای بصری است و در کنار آن کارهای کودک مثل تصویرگری کودکان، نقاشی و حجم‌های سه بعدی انجام می‌شود. من سعی کرده‌ام ایده‌ها را بپرورانم و خود را سرگرم درک و گرفتن اطلاعات کنم؛ اگرچه گاه اطلاعات خیلی ربط مستقیمی با گرافیک ندارند و ممکن است بیشتر ادبیات، تاریخ و اخبار باشند.

آرس ادامه داد: زمانیکه دانشجوی پزشکی بودم، استادم می‌گفت کسی که فقط به فکر پزشکی باشد اصلا نمی‌داند پزشکی چیست و این اتفاق در کاریکاتور هم می‌افتد و کسی که فقط تمام ذهن خود را درگیر اتفاقات کاریکاتور دنیا کند اصلا نمی‌داند کاریکاتور یعنی چه.

وی تصریح کرد: خیلی وقت‌ها با یک خبر یا کتابی که می‌خوانم یا حتی نگاه به مردم در خیابان برای خلق یک اثر الهام‌ می‌گیرم. خیلی وقت است که سعی می‌کنم الهام‌ها از جایی بیاید که اصلا ربطی به کاریکاتور ندارد. ان پروسه اگرچه در ظاهر سخت است اما باید در ما تبدیل به عادت و نهادینه  شود.

این هنرمند حوزه کارتون در آمریکای لاتین بخش مهم دیگری از پروسه خلق را نقد خود معرفی کرد و گفت: خیلی وقت‌ها عجله برای تمام کردن کار و بروز هرچه زودتر یک اثر کار را خراب می‌کند و لازم است که بین عجله و صبر تعادل ایجاد شود.

برای دلم کار می‌کنم

وی خود را هنرمندی مستقل دانست که با هیچ روزنامه خاصی قرارداد همکاری ندارد و از کاری که او را مجبور به قرار گرفتن و رعایت چارچوب خاصی کند  امتناع می‌کند و همین امر باعث ایجاد حس آزادی در وی می‌شود تا بتواند به شیوه خود کار کند.

آرس درباره نوع کار کردن خود تاکید کرد: گاه برای دلم کار تصویرگری یک کتاب را انجام می‌دهم. من همیشه سعی می‌کنم به سخنان دیگران گوش دهم؛ بنابراین ممکن است تیم کوچکی از طراح، ویراستار  و... تشکیل دهم و درباره کار با هم صحبت کنیم.

آرس در سخنانش افزود: بعضی وقت‌ها ممکن است نمایشگاهی برگزار کنم که سود مالی هم برایم نداشته باشد اما تعادل اقتصادی را با کار یا نمایشگاه دیگرم ایجاد می‌کنم.

این هنرمند ادامه داد: برخی هنرمندان از یک کار خیلی خوششان می‌آید که ممکن است خیلی برای مخاطب جالب نباشد و اینجاست که باید بیشتر به حرف افراد خبره و حرفه‌ای گوش کرد.

وی با تاکید بر اینکه خودباوری هنرمند او را به خلاقیت می‌رساند اما نباید این باور به غرور و غره شدن منتهی شود، به سیر رشد آثار هنری خود اشاره کرد و گفت: تفاوت زیادی از 24 سال گذشته که برای اولین بار به ایران آمدم تاکنون در آثارم ایجاد شده است. طراحی‌هایم متفاوت شده و از تکنیک‌های جذب و دیجیتال در کارم استفاده می‌کنم. قبلا تمرکزم روی کاریکاتور بود و الان زمینه فعالیتم گسترده‌تر شده و نمایشگاه‌های نقاشی زیادی برگزار می‌کنم. همچنین پیش از این کار با شابلون چاپ سیلک نداشتم و امروز کار تصویرگری برای کتاب کودک انجام می‌دهم، نقاشی بیشتر می‌کشم و روی کلکسیون کتاب کار می‌کنم.

تعادل در طراحی و ایده

آرس بیان کرد: برخی از افراد ایده‌های خوبی برای کار دارند ولی طراحی ضعیفی دارند، آنها می‌توانستند نویسنده ادبی خوبی شوند. همچنین برخی کاریکاتوریست‌ها دست به قلم نقاشی‌شان خوب است ولی ایده ضعیفی دارند، آنها هم می‌توانستند تصویرگران خوبی باشند؛ بنابراین برای کاریکاتور باید تعادلی بین طراحی و ایده برقرار کرد و به عبارتی دیگر کاریکاتور نیاز به تعادلی میان طراحی و ایده دارد.

تصویر بهترین شکل انتقال ایده هنرمند

وی با اشاره به اینکه برای پختن ایده سعی می‌کند زمان لازم را صرف کند، گفت: برخی وقت‌ها این پروسه زمان‌بر است و برخی وقت‌ها فی‌البداهه ایده‌ها کامل می‌شوند. در چنین موقعیتی من سعی می‌کنم ایده‌ام را به شکل بصری ارائه کنم و به این بیندیشم که چطور این تصویر را پیاده کنم؛ چراکه اولین مواجهه مخاطب با یک کاریکاتور تصویر است که بهترین شکل انتقال ایده است.

این هنرمند افزود: برخی کاریکاتورها متن ندارند، پس باید هرآنچه داریم را در تصویر بیاوریم. آثاری که متن ندارند دارای مزیتی هستند که حاصل کارمان را در  لحظه مواجهه با اثر می‌بینیم. چراکه متن نوعی محدودیت و مرز است.

وی در بخش دیگری از سخنانش به تصاویر آدم‌های چاق در آثارش اشاره کرد که با تاثیرگیری از افراد محیط پیرامونش بوده است.

آرس با اشاره به اقبال بیشتر اثری که تصویر فردی خیلی چاق را داشته، یادآور شد: از وقتی کارم به سمتی رفت که دغدغه اجتماعی را بیشتر مطرح کنم، آدم‌های چاق در آثارم به آدم‌های زشت‌تر تبدیل شدند چراکه همیشه بین مفهوم و فرم ارتباطی وجود دارد.

وی افزود: در زمان خلق اثر سعی می‌کنم آنچه در ذهنم است را بیرون بکشم. برایم دو چیز در هم تنیده شده یکی علاقه‌مندی به امتحان تکنیک و دیگری علاقمندی به چاپ سیلک و اینکه کاریکاتور را در فرمت دیگری ببرم.

این هنرمند با اشاره به اینکه اهالی هنر در موج تحت تاثیر قرار گرفتن هستند و وقتی از چیزی خوششان بیاید آن را برای خلق انتخاب می‌کنند، گفت: این روزها بیشتر تولیداتم آبرنگ و جوهر است و کار اکرلیک و ممکن است برخی کارها را با چیزهای بازیافتی و خرده چوب و فوم تولید کنم که این تکنیکی است که من از آن لذت می‌برم.

انتهای پیام/