در آرامش گالری زنده یاد ابوالفضل عالی،‌ قدم می زنم، اما اینجا انگار تنها یک نمایشگاه از مجسمه‌های سرد و بی روح نیست، ‌صداها ،‌صداها ،‌صداها و من در خاطرات همیشه زنده و مقدس آن روزهای تاریخ 44 ساله غرق می شوم، روزهای پیروزی انقلاب، دفاع مقدس،‌ رحلت امام خمینی (ره)،‌روزهای عشق و شهادت و ....

هر کدام از این آثار ، گوشه ای از خاطرات عزیزی را روایت می کنند که مردم ایران زمین با آنها آشنایی کاملی دارند و من حالا دارم فارغ از هیاهوی خیابان سمیه در این سکوت، ‌این تاریخ را مرور می کنم.

شهادت، سیمرغ، رهایی، مادر و فرزند، تشییع ، رزمنده، یادمان فلسطین ، صندلی امام«ره»، سوگ برای شهید، جانباز، وحدت، مادران و فرزندان و ... آثارحجمی مشهوری هستند که در این نمایشگاه، تاریخ انقلاب را خط به خط روایت می‌کنند.

دو اثر از آثار این نمایشگاه، ‌در سال 1401 رونمایی شده اند، ‌مجسمه دیده بان، اثر خانم «مینا صدری» و غواص اثر آقای «حسین عصمتی».

خانم صدری در روز رونمایی از مجسمه ه دیده بان گفته بود:« این اثر روایت رزمندگانی است که به نوعی دیده‌بان و پیام آوران جبهه‌های جنگ  بودند. به نقل از شهید بزرگوار حاج قاسم سلیمانی شنیدم که در یکی از عملیات‌ها، شهید باکری به عنوان فرمانده عملیات، از پشت بی‌سیم زمانی که می‌خواهد اوضاع منطقه جنگی را توضیح دهد، به شهید کاظمی و دیگر رزمندگان، در حالی که زیر آماج سنگین آتش گلوله‌های دشمن بعثی بود، می‌گوید: «ای کاش احمد جان (شهید کاظمی) اینجا بودی و از دیدن این همه زیبایی که من می‌بینم لذت می‌بردی». وقتی شهید باکری و رزمندگارانش با گلوله باران و خمپاره‌های دشمن مواجه می‌شوند شهید باکری از فضای بسیار باصفا و زیبایی سخن می‌گوید و تماشای آن را به دوستان خود توصیه می‌کند که من دوست داشتم این ماجرا را در قالب یک اثر حجمی به نمایش بگذارم.»

نقشه‌ای که در این مجسمه در دست شهید است از نقوشی زیبا تشکیل شده  و زیر پای شهید، ابرهایی در حال حرکت هستند که همه آنها به پیام شهید باکری اشاره دارد.پرنده‌هایی که در کنار پیکره طراحی شده، پیام رهایی را با خود همراه دارند و این پیام رسانی و گفته شهید باکری لحظاتی پیش از شهادت، به صورت یک نماد در ذهن خانم صدری شکل گرفت و باعث خلق مجسمه «دیده‌بان» شد.

اما «غواص»...‌نماد مظلومیت... حسین عصمتی  هنرمند خوب کشورمان که مجسمه ای از آثار او در این نمایشگاه در معرض دید قرار داده شده است، مجسمه غواص را ساخته است. ‌اثری از جنس برنز و رزین.

او درباره این اثر گفته بود: «شهدای غواص که با دستان بسته به درجه شهادت رسیدند را موضوع یکی از آثار خود قرار دادم . مجسمه « غواص» نماد مظلومیت شهدای غواص در عملیات کربلای ۴ است. در این مجسمه سعی کردم با طراحی‌ها و گل‌های مرداب، فضای روحانی شهید غواص را به نمایش بگذارم. همچنین در این اثر هنری، دوست داشتم مظلومیت و تنهایی شهید را نشان دهم. حالت دست‌های مجسمه حالت دعا است؛ به طوری که گویا در لحظاتی برای آزادی خودشان دعا کرده‌اند. ، چنانکه در این اثر، غواصان با لباس و دستان بسته به نمایش درآمده‌اند، اما در بخشی از این اثر، شهدا را به گونه ای تصویر کردم که گویی به صورت نمادین دستان آنها باز شده و پرواز کرده‌اند.»

در آرامش گالری زنده یاد ابوالفضل عالی ،‌ قدم می زنم ، من اینجا هستم و چقدر عاشق این صداها هستم، ‌صداهایی که عشق ،‌ایثار و انقلاب را فریاد می زنند.

انتهای پیام/