آرش مشتاقی نوازنده در مراسم رونمایی از آلبوم موسیقی «سیاه مشق» گفت: هنوز هم نگاه همراه بودن به سازهای کوبه‌ای وجود دارد و جای یک چیز خالی است و آن نوع نگاه مستقل به این ساز است. به گزارش پایگاه خبری حوزه هنری، در این مراسم که با حضور پویان جمشیدی خالق این اثر و برخی از اساتید موسیقی اصفهان در بعدازظهر روز شنبه 18 بهمن‌ماه در سالن سعدی حوزه هنری استان برگزار شد، مجتبی شاه‌مرادی رئیس حوزه هنری استان اصفهان گفت: چه روزهایی بهتر از این روزها (دهه فجر) برای شنیدن صدای سازهای دل‌انگیز و شادی و شادمانی کردن. وی با اشاره به وظایف ذاتی حوزه هنری که معرفی آثار فاخر است، گفت: قصد داریم تا با رونمایی و معرفی از چنین آثاری کمک کنیم به کسانی که کمتر موسیقی خوب شنیده‌اند و امیدواریم از شنیدن این اثر انگیزه بگیرند و بر سواد موسیقیایی خود بیافزایند. رئیس حوزه هنری اصفهان اظهار امیدواری کرد که در فرصت‌های پیشِ رو، آثاری چون اثری که اکنون می‌شنوید را داشته باشیم، همچنین تشکر می‌کنم از کسانی که پیش از من زحمت تولید این آثار را کشیده‌اند. در ادامه مهرشاد متین‌فر مدیر خانه موسیقی حوزه هنری اصفهان با اشاره به اهمیت سازهای کوبه‌ای گفت: سازی مثل تنبک به عنوان یک ساز همراه همیشه استفاده می‌شده است. در موسیقی ایرانی اما با ظهور کلنل وزیری و استاد بهمن رجبی و ناصر فرهنگ‌‎فر و نوید افقه این ساز اهمیت خاصی یافت. وی افزود: استاد بیژن کامکار در معرفی ساز دف نقش مهمی داشتند و آنچه در سازهای کوبه‌ای دارای اهمیت است، آهنگسازی در این زمینه است. متین‌فر در پایان سخنان خود به معرفی فعالیت‌های خانه موسیقی حوزه هنری اصفهان پرداخت و گفت: اکنون فضای خوبی برای فعالیت در عرصه موسیقی فراهم شده است. سازهای کوبه‌ای بعداز صدای انسان قدیمی‌ترین صداست در ادامه این مراسم آرش مشتاقی نوازنده و استاد موسیقی گفت: سازهای کوبه‌ای پس از صدای انسان قدیمی‌ترین صدا است، صداهایی مانند دست زدن یا بر شکم و بدن کوبیدن. وی بسیاری از نواحی ایران را در نواختن سازهای کوبه ای مشهور خواند و افزود: دهل در خراسان، سیستان و بختیاری و همچنین در موسیقی جنوب ایران بسیار پیشرفته است و جایگاه ویژه‌ای دارد. مشتاقی، تنها ساز تنبک را دارای ملودی در سازهای کوبه‌ای در گذشته دانست و تصریح کرد: با آمدن حسین تهرانی در موسیقی کلاسیک و رسمی ایران به سازهای کوبه‌ای بیشتر پرداخته شد و با نت‌نگاری برای آن، آن را کلاسیک کرد و با گروه‌نوازی تنبک، سنگ بنای استقلال این ساز را گذاشت. وی با اشاره به نقش استاد پایور در برگزاری تنها ارکستر موسیقی سنتی ایران که نقش ساز تنبک در آن برجسته بود گفت: در اواسط دهه پنجاه شمسی بود که در کنسرت گروه شیدا به سرپرستی استاد لطفی و در آهنگ «چهره به چهره» با نوازندگی بیژن کامکار صدای دف نواخته شد. با انتشار آلبوم «دستان» نیز صدای ضرب زورخانه به موسیقی کوبه‌ای راه یافت، در سال‌های بعد نیز ساز (دمام) از نواحی ایران به آلبوم‌ها راه یافت و روند استفاده از سازهای کوبه‌ای در دهه هشتاد افزایش چشمگیری داشت. این نوازنده خاطرنشان کرد: هنوز هم نگاه همراه بودن به سازهای کوبه‌ای وجود دارد و جای یک چیز خالی است و آن نوع نگاه مستقل به این ساز است. وی با اشاره به آلبوم «سیاه مشق»، آن را یک آلبوم با توجه به تکنیک نوازندگی و صدای ساز دانست و گفت: سازهای کوبه‌ای در این اثر درست و به جا استفاده شده‌اند و گستره وسیعی دارند. صدای 14 نوع ساز کوبه‌ای در این آلبوم به گوش می‌رسد و تکنیک نوازندگی این آلبوم بسیار قوی است و سونوریته آن برگرفته از شخصیت نوازنده است. آرش مشتاقی در پایان تأکید کرد: قدمت سازهای کوبه‌ای از بسیاری از سازهای ملودیک بیشتر است و نوازندگان سازهای کوبه‌ای باید از خود بپرسند برای عوض کردن نگاه به این سازها به عنوان ساز همراه چه کرده‌اند؟ در پایان این مراسم پویان جمشیدی (سازهای کوبه‌ای) و امیرمهدی مقدم (عود) به دونوازی پرداختند و جشن امضای این آلبوم انجام شد. گفتنی است، آلبوم «سیاه مشق» اثر پویان جمشیدی از تولیدات حوزه هنری اصفهان است. انتهای پیام/