کوروش زارعی مدیر مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری به مناسبت چهلمین روز درگذشت «حسن خصالی» از هنرمندان تعزیه کشور یادداشتی منتشر کرد که در مراسم گرامی‌داشت این هنرمند فقید نیز قرائت شد. به گزرش ورابط عمومی حوزه هنری، متن این یادداشت به شرح زیر است: «انالله اله و اناالیه راجعون دنیا چقدر کوتاه و بی‌ارزش است و انسان چقدر ناتوان و خرد که نمی‌داند تا چند لحضه و ثانیه دیگر در این دنیا هست یا نه. انسان با تمام پیشرفتی که دنیا پیدا کرده است و با تمام احاطه‌ای که بر علم و علوم مختلف پیدا کرده است. هنوز نتوانسته است و قطعا نمی‌تواند بداند که تا چه زمانی زنده است و می‌تواند بر روی این کره خاکی بی‌ارزش همچون فرعون و فراعنه چنان گام برمی‌دارد که انگار تا ابد زنده است. خوب است گاهی اوقات انسان به مرگ فکر کند و با خود حساب و کتابی داشته باشد که ببیند چه کاره است، یا به قول امروزی‌ها ببینید که با خودش چند چند است. آیا اگر همین الان حضرت اجل به سراغش بیاید و او را دعوت به لبیک حق گوید آماده است؟ چرا که اگر مامور عروج انسان به دنیای باقی هر وقت سراغمان بیاید دیگر به ما فرصت نمی‌دهد که از او بخواهیم زمانی بخریم و بگوییم که آماده سفر نیستیم، وقتی حضرت ایشان به سراغمان آمد باید بی‌چون و چرا همه چیزمان را رها کنیم و با وی همسفر شویم. پس چرا باید در این دنیای بی‌ارزش و تمام شدنی و عمر کوتاه دنیایی، قدردان هم‌دیگر نباشیم، و به هم ظلم و جفا کنیم، به هم تهمت بزنیم، دروغ ببندیم و حق هم‌دیگر را نادیده بگیریم، کلاه سر هم بذاریم و رفتارهای غیر انسانی با هم داشته باشیم. مرگ ناگهانی و دردناک خصالی عزیز در اوج جوانی به ما نشان داد که مرگ از رگ گردن به ما نزدیکتر است و هر آن به سراغمان می‌آید. هنوز در باورم نمی‌گنجد که خصالی مهربان از بین ما رفته و دیگر کنار ما نیست تا از هنرش بهره‌مند باشیم. مردی شریف، خادم اهل بیت، عاشق امام حسین و تعزیه. او به تعزیه با تمام وجود عشق می‌ورزید، او هرگز به دنبال خودنمایی در تعزیه نبود، به دنبال این نبود که در تعزیه شبیه‌خوان نقش اول باشد، در حالی که خیلی‌ها در این صنف به دنبال خودنمایی و منم منم هستند. آنقدر دنبال خود‌نمایی و منم منم هستند که به تعزیه و ثوابش فکر نمی‌کنند. به این فکر نمی‌کنند که دستگاه امام حسین جای منم منم کردن نیست، دستگاه امام حسین دستگاه عاشقی و خدمت و به خاک نشستن است، دستگاه خاک بر سر ریختن است و باهم رفیق شدن، چرا که همه ما از خاکیم و باید روزی به خاک بر گردیم. خصالی از این جنس هنرمند بود، او هرگز خود را هنرمند نمی‌دانست. او می‌گفت که این وظیفه ازلی‌اش است که همواره خاک درگاه دستگاه امام حسین و ذاکران و عزادارانش است و هیچ ادعایی دیگر جز این نداشت. هر وقت به او می‌گفتیم خصالی تعزیه داریم سر از پا نمی‌شناخت و قبل از اینکه بگوید چقدر پول داری و می‌دهی می‌گفت «چه خدمتی از من ساخته است» و خود را خالصانه در خدمت آن اجرا و تعزیه می‌گذاشت بی هیچ چشم داشتی و منتی. خدا یا رحمت کند شما را، خدایت تو را در جوار مولایت قرار دهد انشاالله، چقدر جایت اینجا در کنار ما خالیست، چقدر تعزیه برای آدم‌های خالصی چون تو نیاز دارد در این روزهای ناجوانمردی که جوانمردی را قی کرده است، چقدر جای تو خالیست که آن لباس‌های عاشقی تعزیه که با خود همراه می‌کردی و در این مجلس و آن مجلس و به تن این و آن می‌کردی، آن لباس‌های زربفت و ما لذت می‌بردیم از آن همه صفا و عشقی که نثار تعزیه می‌کردی و با تمام وجودت به تعزیه خدمت می‌کردی. مرگ ناگهانی و باور نکردنی‌ات غم بزرگی بر دل ما گذاشت که هرگز فراموشت نخواهیم کرد، ای خادم، ای هنرمند، ای ذاکر، ای عاشق حسین، ای مرد بزرگ، بدرود، بدرود تا روز دیدار، تا وصل به وصال حضر عشق، حسین بن علی علیه السلام در دیار عاشقی، انشاالله برادر کوچیک شما کوروش زارعی» انتهای پیام/