سمیه دهقان زاده- خبرنگار؛ کاش بودی و خودت از زندگی پر فراز و نشیبت حرف می‌زدی، از دارالفنون رفتن شبانه و سر زدن از حرف پدر تا به حزب توده پیوستن و رها کردنش، از اصرار به ازدواج با سیمین و پیروز شدنت و در نهایت از اینکه چگونه می‌توانستی این طور دست روی کلمات بکشی و از «رنجی که می‌بریم»، «زن زیادی» و «سه تار» به «غرب زدگی» و «خسی در میقات» برسی.
