در قدم زدن‌هایش رسیده بود به «برادوِی»، خیابانی ۱۹ کیلومتری در بخش منهتن نیویورک، آنجا که به پایتخت تئاتر معروف است. اواخر دهه ۷۰ قرن بیستم بود و هنوز بساط روزنامه و مجله و کتاب، داغ. چشمانش را روی جلدهای خوش رنگ و لعاب مجلات می‌چرخاند که یکدفعه تصویری از روح الله خمینی و نهیب صاحب تصویر به شاه میخکوبش کرد
