به گزارش روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی، هم‌زمان با سالگرد درگذشت استاد ابوالفضل زرویی نصرآباد، مؤسس دفتر طنز حوزه هنری، جمعی از طنزپردازان و اهالی فرهنگ با حضور در قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) یاد و خاطره این چهره برجسته طنز معاصر و دیگر هنرمندان فقید این عرصه را گرامی داشتند.

این مراسم روز دوشنبه ۱۰ آذر ۱۴۰۴ و در سالروز درگذشت زرویی نصرآباد برگزار شد و طی آن جمعی از اعضای فعال دفتر طنز حوزه هنری و چهره‌های شناخته‌شده طنز از جمله عباس حسین‌نژاد، ناصر فیض، اسماعیل امینی، محسن فراهانی، علیرضا گیلانپور و… بر سر مزار آن استاد فقید گرد آمدند.

 میراث طنز امروز، یادگار زرویی است

در این آیین، عباس حسین‌نژاد، مدیر دفتر طنز حوزه هنری با گرامیداشت یاد استاد زرویی گفت: زنده‌یاد ابوالفضل زرویی یکی از سرمایه‌های مغتنم طنز معاصر بود که بسیار زود از میان ما رفت. او در حالی از دنیا رفت که رنج‌ها و دل‌زدگی‌های اداری و فرهنگی، مجالی برای ادامه فعالیت‌های ارزشمندش باقی نگذاشته بود. در افق طنز امروز کمتر کسی را می‌توان یافت که همچون او جامعیت، دانش، مهارت و خلاقیت را یکجا داشته باشد.

او افزود: زرویی هم در شعر و هم در نثر صاحب سبک بود و آثار پژوهشی، فیلمنامه‌ها و نوشته‌های ماندگاری از او باقی مانده است. در کنار این توانایی‌ها، نقش مدیریتی او در سامان‌دهی طنز کشور به‌ویژه پس از دوران گل‌آقا بسیار مهم و اثرگذار بود. بسیاری از جریان‌های امروز طنز، میراث مستقیم یا غیرمستقیم تلاش‌های اوست.

حسین‌نژاد تأکید کرد: یادکرد از او تنها ادای احترام نیست، بلکه ضرورتی برای حفظ حافظه طنز معاصر است.
 
 خلاقیت و تسلط ادبی، شاخصه‌های زرویی نصرآباد

در بخش دیگری از مراسم، ناصر فیض، طنزپرداز برجسته با اشاره به جایگاه زرویی در تاریخ طنز گفت: نام ابوالفضل زرویی یادآور دوره‌ای است که طنز ایران در حال پوست‌اندازی بود و او یکی از پایه‌های این تحول بود. پیش از حضور در دفتر طنز، او را در گل‌آقا با نام مستعار ملانصرالدین می‌شناختیم؛ امضایی که نشان می‌داد با طنزنویسی معمولی طرف نیستیم.

فیض با اشاره به توانایی‌های ادبی زرویی افزود: او قبل از اینکه طنزنویس باشد، ادیب بود. به همین دلیل نقیضه‌نویسی و خلق سبک‌های تازه برایش امکان‌پذیر بود. زبان محاوره را به‌درستی می‌شناخت و شعر محاوره‌ای‌اش اصالت داشت. قافیه‌پردازی‌هایش بی‌مانند بود و بسیاری از ترکیبات او تازگی و بداعت داشت.

او ادامه داد: زرویی تنها شاعر و نثرنویس نبود، خلاقیت داستانی عجیبی داشت. شخصیت‌هایی چون حسن‌علی‌خان مستوفی محصول ذهن او بود و چنان طبیعی پرداخت شده که خوانندگان درباره سابقه تاریخی آن سؤال می‌کردند.

فیض با اشاره به نقش زرویی در ایجاد سازوکارهای رسمی طنز گفت: جشنواره طنز مکتوب، یکی از میراث‌های مهم اوست. امروز در جای‌جای کشور جشنواره‌ها، کتاب‌ها و فعالیت‌های طنز متعددی داریم که بسیاری از آنها بر پایه همان حرکت‌های ابتدایی بنا شده‌اند. جشنواره طنز مکتوب برای ادامه فعالیت‌های خود نیازمند بودجه کافی است و امید می‌رود این حمایت مالی فراهم شود تا مسیر این جشنواره به‌عنوان یک جریان‌ساز فرهنگی ادامه یابد.

او در پایان گفت: طنز امروز گاه با سرگرمی اشتباه گرفته می‌شود اما زرویی نشان داد که طنز می‌تواند بر ادبیات و اندیشه استوار باشد و آثار ماندگاری خلق کند. جای خالی او هنوز محسوس است.

در ادامه این مراسم، حاضران با حضور بر مزار طنزپردازان نام‌آشنایی چون منوچهر احترامی، کیومرث صابری فومنی (گل‌آقا)، عمران صلاحی، پرویز شاپور، منوچهر نوذری، سیدحسن حسینی و چند تن دیگر، یاد آنان را نیز گرامی داشتند.

ابوالفضل زرویی نصرآباد، زاده ۱۵ اردیبهشت ۱۳۴۸ در تهران و اصالتاً اهل روستای نصرآباد تفت، یکی از اثرگذارترین طنزپردازان معاصر بود. او با نام‌های مستعار «ملانصرالدین»، «چغندر میرزا»، «ننه قمر»، «کلثوم ننه»، «آمیز مَمتقی»، «میرزا یحیی» و «عَبدُل» سال‌ها در نشریات مختلف از جمله گل‌آقا، همشهری، جام‌جم، ایرانیان، مهر، انتخاب، کیهان ورزشی و… قلم زد و آثار ماندگار و جریان‌سازی در حوزه طنز پدید آورد.
وی در دهم آذر ۱۳۹۷ در احمدآباد مستوفی درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا(س) به خاک سپرده شد.