محمد قاسمی کارگردان و بازیگر نمایش «نقطه، پایان» در گفتوگو با روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی گفت: متن این اثر نمایشی توسط آرزو بهرامی نوشته شده و من به واسطه دو تئاتری که پیشتر از وی دیدم، تصمیم گرفتم نمایشنامه «نقطه، پایان» را کار کنم. همیشه این علاقه را داشتم که یکبار با متنی کار کنم که نویسندهاش خودم نباشم؛ متنی که از نظر زبانی و شیوه دیالوگنویسی به من تعلق ندارد، تا ببینم بهعنوان کارگردان، در چنین شرایطی چه امکانهایی برای تجربه و حرکت دارم.
وی در معرفی این نمایش که به همت مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری تولید شده تشریح کرد: این اثر ماحصل جنگ ۱۲ روزه است که به دور از شعارزدگی ماجرایی عاشقانه را روایت میکند. «نقطه، پایان» به نقطه نظری از یک جوان میپردازد که نسبت به اکثریت ایدئولوژی متفاوتی دارد. شخصیت اصلی آدمیست با ایدئولوژی معترض؛ کسی که اساساً با سیستم مشکل دارد و بعد دچار پشیمانی میشود.
قاسمی همچنین در سخنانش یادآور شد: نمایشنامه «نقطه، پایان» متن زنده و جانداری داشت و من با اجازه نویسنده، تغییرات اندکی در آن ایجاد کردم و اینگونه مسیر آمادهسازی برای اجرا آغاز شد.
وی درباره طراحی این اثر نیز تشریح کرد: ماجرا درباره دو پسر است که همخانه هستند و یکی از آنها در پی ارتباطی ناسالم است. طراحی کلی این نمایش حول گفتگوی دو کاراکتر نمایش و دو دیدگاه مثبت و منفی آنها میچرخد. درگیری میان دو جوان در خانهای رخ میدهد که همه وسایلش کارتنبندی شده و ریخته پاشیده شده است و افراد در حال رفتن از آنجا هستند. این بار کردن وسایل و رفتن از نظر مفهومی اهمیت دارد. از یک سو لحظهایبودن موقعیت را نشان میدهد، و از سوی دیگر معنایی کلیتر دارد؛ به طوریکه گویا همه چیز مهیای یک تغییر اساسی است، اما این تغییر رخ نمیدهد و خانه در پایان پابرجا میماند. اگر خانه را نمادی از ایران فرض کنیم، این ماندگاری معنا پیدا میکند.
قاسمی همچنین ادامه داد: از این رفتن هم مفهوم اجرایی و هم مفهوم لحظهای استخراج میشود. مفهوم لحظهای آن شامل ساک بستن و تحویل خانه میشود و مفهوم کلیتر نمایشنامه به آماده شدن برای تغییر و تحول اساسی اشاره دارد که در نهایت هم روی نمیدهد و خانه که نماد ایران است پابرجا میماند و آسیبی به خانه وارد نمیشود و نشان داده میشود که صرفا دیدگاهها هستند که دچار تغییر میشوند.
این کارگردان تئاتر گفت: من این طراحی صحنه را با یک پرده یک خانه امروزی و شبیهسازی یک اتاق انجام دادهام تا مخاطب با ورود به سالن حس کند درون یک خانه است.
وی عنوان کرد: نمایش دارای یک شخصیت دختر است که در میان مخاطبان حضور دارد و شرایطی را ایجاد میکند که تماشاگر در کنار بازیگر، نمایش را دنبال میکند. هدفم از این شکل اجرا این است که به تماشاگر بفهمانم چنین افرادی میتوانند در هرجا و در کنار ما در حال زندگی باشند.
وی درباره هدفش از اجرای این نمایش عنوان کرد: در «نقطه، پایان»، یک اندیشه غلط در حال چرخش است؛ اندیشهای که برآمده از بستر واقعی جامعه و فرهنگ ما نیست، بلکه نوعی تفکر تزریقی است که از بیرون به ذهن جوان ایرانی وارد شده است. من فکر میکنم برآیند نهایی نمایش این است که اگر فکری از ریشههای فکری و تمدنی انسان برنیاید و نقشه و فهمی درونی از آن نداشته باشیم، ممکن است به نتایج جبرانناپذیری برسد. این روند در نمایش با رسانه، برنامهریزیهای بیرونی و حتی اقتصاد گره خورده است. در این اثر میبینیم شخصیت اصلی به نوعی تأمین مالی نیز شده؛ با وعدههایی مواجه است که در ظاهر آیندهاش را تضمین میکنند، اما در واقع یک حباب توخالیاند.
قاسمی افزود: در پایان نمایش، شخصیت نه به جایگاه حقیقیاش میرسد، نه به عشقش؛ تراژدی پایانی موجب مرگ نامزدش میشود و او نیز دست به خودکشی میزند. نمایش به مخاطب خود میگوید که اگر اندیشهای مختص تو نباشد و از درونت نجوشد، پایانش تاریکی است.
این کارگردان تئاتر بیان کرد: از نظر شیوه کار هم، با اینکه نمایشنامه رگههایی از رئالیسم دارد، اما من عمداً از رئالیسم کامل فاصله گرفتهام. چه در طراحی صحنه و چه در بازیها، اجرا را کمی به سمت تئاتریکالیته بردهام، چون معتقدم رئالیسم مطلق عملاً در تئاتر بهندرت رخ میدهد.
وی در معرفی گروه اجرایی «نقطه، پایان» گفت: در این نمایش بازیگر نقش اصلی یعنی «داوود» هستم؛ شخصیتی که دچار چالشهای فکری و اخلاقی جدی میشود. مجتبی شجاعی نقش «احسان» را بازی میکند؛ همان دوست بازدارنده داوود. همچنین شخصیت دختر –که در داستان «ندا» نام دارد– در اجرای نمایش در ملایر توسط مریم ترکزبان بهصورت زنده اجرا شد ولی احتمال دارد برای اجرای تهران بازیگر دیگری از میان هنرمندان تهران انتخاب کنیم. حتی در حال بررسی این هستیم که تماسهای تلفنی در تهران بهجای حضور زنده، ضبطی اجرا شوند؛ هرچند در ملایر بهصورت زنده میان تماشاگران اجرا شدهاند.
ثاسمی افزود: سایر عوامل نمایش عبارتند از: طراح صحنه: محمد قاسمی، آهنگساز: سجاد هامان، سجاد غفوری، طراح نور: هستی مرادی، عباس غفاری، عکاس: آناهید خزیر، طراح پوستر: انسیه اکبری، منشی صحنه: هستی مرادی و دستیار کارگردان: مهدی عسگری.
نمایش «نقطه، پایان» از ۵ آذرماه هر روز ساعت ۱۸:۳۰ در تماشاخانه ماه حوزه هنری میزبان مخاطبان است.
نظر شما