به گزارش روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی، سالِ گذشته در آستانه بیست و پنجمِ اردیبهشت، روزِ پاسداشتِ زبانِ شیرینِ پارسی و بزرگداشتِ حکیمِ فرزانه فردوسی، این زوجِ هنرمند، در هشت شهرِ ایران شاهنامهخوانی کردند. اوجِ این سفرِ فرهنگی، همزمانیِ آخرین اجرا با سالروزِ فردوسی، ادایِ دینی خالصانه به روحِ بلندِ فردوسی بر فرازِ تربتِ پاکِ آن شاعرِ بیمانند بود.
اردوان بیرگانی، با قلبی سرشار از عشق به زبانِ مادری، هدفِ این سفرِ حماسی را پاسداشتِ زبانِ پارسی، این میراثِ گرانبها و رمزِ اتحادِ اقوامِ سرافرازِ ایران میداند. او وعده میدهد که در هر یک از این هشت شهر، نقالیهایی برگزیده از شاهنامه، همچون «رزمِ رستم و سهراب»، این تراژدیِ انسانیِ بیبدیل، و «داستانِ گردآفرید»، نمادِ شجاعت و خردِ بانویِ ایرانی، و دیگر حکایتهایِ پندآموزِ این کتابِ بیگزند را با شیوهای منحصربهفرد به گوشِ جانِ مخاطبان برسانند.
اما دومین سفرِ «بر خوانِ خِرَد» هدفی والاتر را نیز دنبال میکند که دیدار و تکریمِ پیرکسوتانِ هنر و ادبیاتِ ایرانزمین است. تاکنون، این زوجِ هنرمند در ابتدای سفر خود در اصفهان به محضرِ استاد خسروی نیا، ادیب و شاهنامهپژوهِ نامدار، رسیدهاند و از دریایِ دانشِ وی بهرهمند شدند. همچنین، دیدار با استاد امیر صادقی بنیانگذارِ فردوسیسرایِ ایران، و استاد علی دهباشی چهره ماندگارِ عرصه فرهنگ و ادب، و آنا تبریزی هنرمندِ مجسمهساز و طراحِ لباس و موسسه موزه مردمشناسیِ نوشهر، از دیگر افتخاراتِ این سفرِ فرهنگی بوده است که در محضرِ این بزرگان با اجرایِ هنرِ نقالی همراه بوده است.
شیوه نقالیِ این زوجِ هنرمند، آمیزهای بدیع از یک بازیِ بومیِ بختیاری به نامِ «رستم بازی» و لحنِ گرم و گیرایِ استادانِ کهنِ نقالی است؛ تلاشی هنرمندانه برای پیوندِ سنتهایِ بومی با شیوههایِ اصیلِ روایتِ حماسه.
جامهای که این زوجِ هنرمندِ نقال و شاهنامهخوان در هنگامِ اجرا بر تن دارند، اگرچه نشانههایی از لباسِ بختیاری دارد و این پوششِ رنگینِ مردمانِ دلاور را در خود دارد، اما حضورِ رنگهایِ سپید و سیاه در لباسِ مردانه، فراتر از تاکید بر هویتِ محلی، اشارتی ژرف به نبردِ ازلیِ روشنایی و تاریکی در شاهنامه و تداعیگرِ پوششِ فاخرِ ایرانیانِ باستان است که نگاهی هنرمندانه به ژرفایِ اسطورهها و تاریخ. دارد
نکتهی شایانِ توجه در این سفرِ فرهنگی، حضورِ گردآفرید بیرگانی، دخترِ نوجوانِ این زوجِ هنرمند است که با قدمهایِ استوار، پا در وادیِ نقالی نهاده و تکههایی از شاهنامه پارسی را به شیوه نقالانِ کهنِ ایرانزمین اجرا میکند؛ نسلی نو که میراثِ حماسیِ ایران را به دوش میکِشد.
سفرِ این قافلهی حماسهخوان از چهاردهمِ اردیبهشت آغاز شده و تاکنون، شهرهایِ لرستان، خوزستان، مرکزی، تهران، مازندران و گلستان را با نوایِ فردوسی سیراب کرده است. مقصدِ نهایی، خراسانِ شمالی و خراسانِ رضوی است، تا در بیست و پنجمِ اردیبهشت، همزمان با سالروزِ حکیمِ توس، در جوارِ آرامگاهِ آن شاعرِ بیمانند، آخرینِ نوایِ «بر خوانِ خِرَد» را سر دهند و این اجرای پایانی باشکوه بر یک سفرِ هنریِ ماندگار باشد.
این حرکتِ فرهنگیِ ارزشمند، نه فقط یک اجرایِ هنری، بلکه تلاشِ عاشقانه یک خانواده هنرمند برای پاسداشتِ زبانِ فارسی، زندهنگهداشتنِ حماسههایِ ملی و پیوندِ نسلِ امروز با گنجینه بیبدیلِ شاهنامه فردوسی است؛ پژواکی از خِرَدِ ایرانزمین در گسترهیِ زمان و مکان.
نظر شما