رهبر انقلاب هرساله با تعابیر مختلف تأکید می‌کنند که این حرکت نمادین، برای یادآوری اهمیت و نقش تاریخی شعر در شکل‌گیری تمدن و فرهنگ است. توجه و توجه دادن رهبری به مقوله شعر مبتنی بر بینش تاریخی و وقوف ایشان بر اهمیت تاریخ‌ساز شعر است، از نگاه ایشان شعر هنر ملی و ثروت ملی است. تعبیری که معادل آن تاکنون برای هیچ یک از سایر هنرها به کار نرفته است.
اواسط دهه ۲۰ شمسی، یک شب شعر جمع‌وجور در مشهد برگزار می‌شد. انجمن ادبی فردوسی به میزبانی عبدالعلی نگارنده و در خانه شخص او شکل گرفت. این جمع ادبی کوچک یک مهمان ویژه دارد. طلبه جوان مشهدی که از همان روزها قدر و ارزش زنده نگاه داشتن شعر فارسی را درک کرده بود؛ سید علی خامنه‌ای. طلبه جوان از مشهد به قم و بعد به تهران می‌آید اما در هر بار سرزدن به شهر پدری، از انجمن ادبی فردوس غافل نمی‌شود، شعر فارسی تعطیل بردار نیست.
∗آغاز ز نو
گرماگرم اوایل انقلاب است و فعالیت‌های سیاسی مجال کمتری برای شعر و شاعری باقی می‌گذارد اما علاقه به شعر و توجه دادن به زبان فارسی تعطیل بردار نیست. دیدارهای سرپایی و نیمه خصوصی با شاعران برقرار است و نهال ترد و نازک شعر انقلاب جوانه زده است. طلبه جوان حالا رئیس جمهور ایران است، عید نوروز به عید نوروز به مشهد سفر می کند و شبی را به دیدار با شاعران مشهدی اختصاص می‌دهد. این شب شعر گاهی در دارالزهد آستان قدس و گاهی در منزل پدری ایشان در نزدیکی بازار سرشور مشهد برپا می‌شود.
∗اولْ بار
آیت‌الله خامنه‌ای حالا رهبر انقلاب شده‌اند و سفرهای عیدانه به مشهد محدود. حالا جلسات شب شعر مشهد باید کم‌کم به تهران منتقل شود. عباسعلی براتی‌پور شاعر انقلابی مشهور آن‌روزها، مسئول جلسات شعر حوزه هنری و بانی اصلی برگزاری شب شعر نیمه ماه مبارک رمضان است. بزاتی پور روایت لحظه تولد این جلسه را این‌طور روایت می‌کند: «روزی شعرای شورای شعر ارشاد شامل استاد اوستا، خانم سپیده کاشانی، خانم سیمین‌دخت وحیدی و... به محضر رهبر معظم انقلاب رفته بودند. رهبر انقلاب در آن جلسه فرمودند: بد نیست جلسه‌ای با حضور شاعران حوزه هنری حضور داشته باشیم.»
اولین جلسه شب شعر، بیشتر شبیه یک مهمانی خانوادگی کوچک بود؛ شاعران حوزه هنری و رهبری. تعداد اندکی از شاعران مثل مرحوم اوستا و علی معلم و مرحوم سبزواری و خانم‌ها سپیده کاشانی و سیمین‌دخت وحیدی برای شعرخوانی در این جلسه حضور پیدا کردند. از سال بعد به پیشنهاد خود رهبری، شب شعر نیمه ماه رمضان، در شب میلاد کریم اهل بیت(ع) برگزار شد.
∗رسمی نو در اندازیم...
همین شد که شورا شعر قبلی و مرکزی آفرینش‌های ادبی فعلی حوزه هنری، آستین‌ها را بالا زد و رسمی نو درانداخت. رسمی که طی سال‌های گذشته، با قدرت و قوت-به جز سال‌های زندگی زیر سایه کرونا- برقرار مانده است. برای دعوت شدن به این ضیافت افطاری، نیازی به پارتی ندارید. احتیاجی هم نیست مرکز نشین و نام‌آشنا باشید. ممکن است شاعری باشید از دورترین استان کشور و بی حتی یک کتاب شعر منتشر شده، برای شرکت در این افطاری دعوت شده باشید. آن جمع کوچک چند نفره، حالا حسابی گسترش یافته. شاعران بسیاری بهترین سروده سال گذشته خود را با وسواس انتخاب می‌کنند و منتظرِ دعوت به مهمانی افطار نیمه رمضان می‌مانند. شاعرها از هر دری سخنی می‌گویند. یکی غزل عاشقانه به بازار آورده، دیگری یک قصیده بلند سیاسی-اجتماعی را به گوش مخاطبان رسانده، شاعر سن و سال‌دار، شعر نو می‌خواند، جوانان تازه به عرصه رسیده، چند رباعی پیوسته.
تنوع عجیب و غریبی از مردان و زنانی از چهارگوشه ایران فرهنگی، که همه فقط و فقط یک نقطه تلاقی دارند؛ شعر و شاعری. نقطه‌ای که در این روز و روزگار جزء انگشت شمار فعالیت‌های دوست‌دار و نگاه‌دار زبان فارسی، محسوب می‌شود. شب شعر نیمه رمضان تنها یک گعده دوستانه و صمیمی از شاعران و با هدف مرور اشعار نیست، گردهم‌آوردن جمعی از دلسوزان و دوستداران زبان فارسی است که برای حفظ حیات و سرزندگی آن، از ظرفیت‌های پیدا و پنهانش بهره جسته‌اند. جمعی که گردهم‌آیی آن‌ها در طی سال‌ها، به مهم‌ترین شب شعر کشور بدل شده است.
نظر شما