به گزارش روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی، صدای تصنیف «ایران ای سرای امید...» هوشنگ ابتهاج در حیاط حوزه هنری طنین انداخته است. بساط چایی برپاست، چند نفری سر مزار شهدای غواص گمنام رفته‌اند و با آن‌ها خلوت کرده‌اند. هوا سرد است ولی چنین تجربه‌ای دیگر به دستم نمی‌آید. تجربه حضور در چنین فضا و اتمسفری. تجربه معاشرت و گپ زدن درباره فیلم‌ها، آن هم نه فقط از منظر و دریچه قاب دوربین و تعداد کات تدوین. فرصت اندیشیدن و حرف زدن درباره تاریخ، پدری کردن، فضای مجازی بر صفحه نقره‌ای دیده‌ام.

من جایی هستم که این شب‌ها همگام با سینماهای مردمی و کاخ جشنواره فیلم فجر، فیلم‌های چهل و سومین دوره این جشنواره برای اهالی فرهنگ و هنر پخش می‌شود. 

سنتی که حوزه هنری چندین سال است با اکران فیلم‌های جشنواره فجر آن را دنبال می‌کند؛ به‌راه‌انداختن گعده صمیمی با حضور اهالی فرهنگ و هنر به بهانه تماشای دست اول فیلم‌ها.

گوزن‌های اتوبان، تلف شدن یک ایده خوب

فیلم با لیست بازیگرانش انتظارم را حسابی بالا برده بود. پس از اندکی ایده درخشان شروع فیلم، در صحنه‌های طولانی موتورسواری، رفتارهای خارج از منطق روایی و اغراق‌های بی‌دلیل غرق می‌شود. مولف نتوانسته جهان فیلمنامه را به خوبی گسترش دهد و رفتار و گفتار شخصیت‌ها در این جهان متناقض است. چرخش‌های داستانی به جای ایجاد تعلیق و هیجان، آشفتگی به‌وجود می‌آورد.

زیبا صدایم کن، عاشقانه‌ای برای پدران و دختران

رابطه پدر و دختری، یک رابطه خاص و نمادین است. رابطه پر از عشق و ایثار. چندین سال پیش فرهاد حسن‌زاده، کتاب زیبا صدایم کن را به چاپ رسانده بود. کتابی با یک سوژه پر تکرار اما پرداختی جدید و بدیعانه. نگاهی که صدرعاملی در فیلم هم به آن وفادار بوده و شخصیت زیبا و پدرش را در عین تمام مسائل خاص‌شان، توانمند و روبه رشد به‌تصویر می‌کشد. بازی فوق‌العاده امین حیایی هم مزید بر علت شده و فیلم را به رغم مشکلاتی که دارد دلنشین و تماشایی کرده است.

ژولیت و شاه، انیمیشینی برای بزرگسالان

امشب کودکان بسیاری به هوای تماشای انیمیشن ژولیت و شاه مهمان حوزه هنری شده بودند، غافل از اینکه هر انیمیشینی مناسب کودکان نیست. این فیلم یک انیمیشن دو بُعدی موزیکال با محوریت زندگی ناصرالدین شاه است. اثری که اگرچه از نظر فنی درخور توجه است اما قصه و روایت خوبی ندارد و بر پایه شوخی‌های نه چندان خلاقانه و بامزه پیش می‌رود.   

ساعت نزدیک نیمه‌شب است که فیلم‌ها تمام می‌شوند. هوا سردتر و حیاط حوزه هنری از صدای بازی بچه‌ها خالی شده. بچه‌هایی که اگرچه مخاطب «ژولیت و شاه» و «زیبا صدایم نکن» نبودند اما امشب به عنوان مهمانان ویژه حوزه هنری، بازی کردند.

فاطمه شریفی - خبرنگار