به گزارش روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی، «خون خفته» عنوان نمایشی به نویسندگی جعفر غلام‌پور و علیرضا قاسمی است که مهیار رضاخانی کارگردانی آن بر عهده دارد.
این نمایش که یکی از آثار حاضر در بخش صحنه‌ای نوزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر مقاومت است، با حمایت مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری انقلاب از جمعه ۱۶ آذر، در سالن قشقایی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه رفته و از ساعت ۱۸ تا هفتاد دقیقه بعدش مخاطب را با موضوع تاریخی خاص، بیش از پیش آشنا می‌کند.
«امین اشرفی» که سال گذشته تهیه‌کنندگی نمایش «کلنل» را برعهده داشت، امسال تهیه‌کنندگی«خون خفته» را نیز عهده دار شده است، بنابراین به با او به گفت‌وگو نشستیم تا از کم و کیف قصه و پی‌رنگ داستانی این نمایش و سیر ایده تا اجرای آن آگاه شویم.
مشروح این گفت‌وگو در ادامه می‌آید:
- لطفاً در مورد محوریت نمایش «خون خفته» برایمان توضیح دهید.
«خون خفته» از یک دغدغه قدیمی نشأت می‌گیرد، ما با تیم نویسندگان حدود چهار تا پنج ماه روی ایده مرکزی کار کردیم و به یک ایده یک خطی کودک کشی رسیدیم.
ماجرای کودک کشی که صهیونیست‌ها از اولین روز؛ یوم النکبت مرتکب آن شدند و این روزها به اوج خود رسیده است.
- لطفا در مورد سیر مطالعاتی برای نگارش نمایشنامه برایمان حرف بزنید.
ما در نمایش «خون خفته»، در بستری تاریخی، قصه‌ای عاشقانه روایت می‌کنیم. این قصه به سال ۱۳۲۷ برمی‌گردد، سالی که اسرائیل در سازمان ملل به رسمیت شناخته شد.
این روز همان روز نکبت یا یوم النکبة است (مقارن با ۱۵ مه ۱۹۴۸ میلادی برابر با ۲۵ اردیبهشت ۱۳۲۷ ه.ش و ۵ رجب ۱۳۶۷ ه.ق همزمان با پایان قیمومیت کشور بریتانیا بر سرزمین فلسطین و اعلان منشور تأسیس کشور اسرائیل و بیرون راندن صدها هزار فلسطینی و آواره شدن آنها از سرزمین اصلی خویش است).
برای نگارش این داستان، تحقیق مفصلی توسط تیم نویسندگان ما ( متشکل از دو نویسنده نمایشنامه و دو نفر دیگر ) انجام شد. این گروه، در این تحقیق و در بین اسناد تاریخی به گروهی به نام «هاگانا» رسیدند که در همان سال‌ها در کشورهای مختلف یک سری قتل‌های برنامه‌ریزی شده را انجام می‌داده.
در واقع «هاگانا» یهودی‌هایی را که با صهیونیست‌ها همکاری نمی‌کردند یا به هر دلیلی اعتقادی به رسمی شدن ارض موعود و اسرائیل نداشتند را به قتل می‌رساندند و قصه ما در نمایش خون خفته روایت عاشقانه ای یکی از اعضای این گروه است که در تهران سال ۱۳۲۷ می‌گذرد. ما تلاش کردیم در بستر دراماتیک و داستانی به این واقعیت تاریخی بپردازیم که مخاطب بتواند با آن همذات‌پنداری و همراهی کند.
- با توجه به وضعیت امروز لبنان و فلسطین و اهمیت موضوع مقاومت، حرف زدن در این مورد به زبان هنر چه میزان می‌تواند در جهت تقویت مقاومت، تاثیرگذار باشد؟
کارهنر ، مبارزه سیاسی نیست، اما روشنگری و اینکه ما بتوانیم گوشه‌های تاریک تاریخ را خیلی به آن توجه نمی‌شود و گذرا از آن عبور می‌شود را روشن کنیم کاری است که هنر می‌تواند آن را انجام دهد.
در نتیجه ما تلاش کردیم با این نمایش با مخاطب ارتباط برقرار کرده و در فضایی غیر شعاری به اصل موضوع بپردازیم.
یعنی بگوییم ریشه اتفاقاتی که سال‌ها پیش توسط یک عده طراحی شده است و به این شکل نیست که عده‌ای فکر می‌کنند که ماجرای فلسطین و صهیونیست صرفا اختلاف نظر بین دو قوم و بدون برنامه ریزی شده است.
درواقع، ما تلاش کردیم با «خون خفته» نور هر چند کمی به یک گوشه تاریک تاریخ بتابانیم و در موردش حرف بزنیم.
- نمایش «خون خفته» در حال حاضر جزو آثار بخش صحنه‌ای نوزدهمین جشنواره بین‌المللی تئاتر مقاومت، لطفا درباره شرکت این اثر در این جشنواره برایمان توضیح دهید.
ما نزدیک به پنج شش ماه روی نمایشنامه با یک گروه چهار نفره (۲ نفر نویسندگان اثر و دو نفر بزرگوار دیگر ) کار کردیم. نزدیک به سه ماه تمرین مداوم داشتیم تا یک کار رئالیستی کاملا بدون آرایه‌های فرمی اجرا کردیم. چراکه فکر می‌کردیم درست‌ترین فرم برای قصه‌گویی و روایت است.
ما این اثر را شش هفت ماه قبل، بدون هیچ پیش زمینه ذهنی برای شرکت در جشنواره تولید کردیم و وقتی فراخوان جشنواره تئاتر مقاومت آمد، دیدیم «خون خفته» مناسب است، بنابراین آن را در جشنواره شرکت دادیم، بعد از آن خوشبختانه مرکز هنرهای نمایشی حوزه هنری نیز از کار حمایت کرد و هر چند شاید این حمایت نتواند کل بحث هزینه‌های کار را پوشش دهد اما همین دلگرمی است که ما بتوانیم در این حوزه ان شالله دوباره و همچنان کار کنیم.
نظر شما