«سینما شغل من نیست، عشق منه» این را آقا جلیل قصه آپاراتچی می‌گوید، او که یک نقاش ساده ساختمان، اما دلداده سینماست. او در دل هیاهوهای دهه 60 به دنبال معشوق خود، سینماست و در پی این هدف به هر روشی متوسل می‌شود که خانواده، جامعه و حاکمیت این عشق را به رسمیت بشناسند تا او بتواند فیلم بلندش «نوری از تاریکی» را بسازد. 

داستانی که در فیلم «آپاراتچی» با روایتی طنازانه - نقادانه و با نگاه به کتاب خاطرات شفاهی «جلیل طایفی» برای مخاطب  تصویر می‌شود.

این فیلم، بیانگر هنری برخاسته از دل مردم در دهه ۶۰ است و داستان هنر انقلابی و مردمی که سال‌هاست به فراموشی سپرده شده را در آن روایت می‌شود.

اما مهم این است که در این روایت کمدی رئال، به زور از مخاطب خنده نمی گیرد و شوخی‌هایش گرچه در مواقعی کوتاه و قابل چشم پوشی، سطحی می‌شود اما در مواقع دیگر خوشایند و هوشمندانه است که شوخی با موضوع شهید، از بارزترین آنهاست.

فیلمی که بعد از اکران در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر و کسب سیمرغ بلورین جایزه ویژه هیات داوران فیلم اولی، از روزهای پایانی سال گذشته روی پرده رفته و اکران نوروزی نصیبش شده است.

فیلم‌ «آپاراتچی» اولین ساخته بلند سینمایی «علی طاهرفر» محصول سازمان سازمان سینمایی سوره است. گرچه طاهرفر طبق قوانین جشنواره یک فیلم اولی محسوب می‌شود،  اما او ساخت فیلم «خاک آشنا» در سال ۷۲، مجموعه تلویزیونی‌ «سحرخیزان کوچک»، فیلم «ترمینال غرب» برنده فانوس هفتمین جشنواره عمار، نویسندگی و کارگردانی ۴ فیلم بلند تلویزیونی، کارگردانی بیش از ۱۰ فیلم کوتاه و ساخت بیش از ۱۰ عنوان مستند را در کارنامه هنری خود دارد و در فجر ۴۲ نیز، سرانجام توانست اولین فیلم بلند سینمایی خود را بسازد، سرانجامی که هم در جشنواره هم در اکران عمومی نوید آغاز امیدبخشی در سیر فیلمسازی این کارگردان است.

چراکه این فیلم در جدیدترین گزارش فروش در گیشه، ۴۳ هزار مخاطب داشته و گیشه آن ۲ میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان بوده است. ۳۵ هزار مخاطب با ۲ میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان فروش مربوط به فروش امسال این فیلم است و این آمار، «آپاراتچی» را در مقام سوم اکران‌های نوروزی قرار می‌دهد که در جای خود قابل توجه است.

«آپاراتچی» در فراز و فرود، نمکین بودن حوادث و گره‌افکنی و گره گشایی و روایت ساده و صمیمی در فضا و اتمسفر تبریز قدیم موفق بوده گرچه می‌توانست در تدوین و پایان بندی بهتر از این حرف‌ها ظاهر شود، اما به نظر نگارنده نقطه عطف این فیلم، بهره گیری از لهجه ترکی در زبان فارسی است.

«طاهر فر» درباره این موضوع می‌گوید: زبان فیلم «آپاراتچی» به خاطر عموم مخاطبان، باید از مرز گویش ترکی می‌گذشت و دوست داشتیم لهجه شیرین ترکی را در زبان فارسی در فیلم لحاظ کنیم‌، بنابراین به این ویژگی خاص رسیدیم که هسته مرکزی بازیگرانمان ترک زبان باشند.

 این هسته اصلی بازیگران فیلم را از بین جمعیتی از بازیگران ترک زبان از سراسر ایران از تبریز و اردبیل و زنجان تا تالش و همدان انتخاب کردیم و به نظرم به ترکیبی رویایی از بازیگران رسیدیم و آنها بازی‌هایی شیرین و به یاد ماندنی را ارائه دادند.

وی در ادامه توضیحاتش می‌گوید: همه گروه بازیگران ما تمرین و ممارست فوق العاده‌ای داشتند. من ترک زبان‌ها را می‌آوردم و در حضور آن‌ها دورخوانی را انجام می‌دادیم و بعد نظرشان را می‌پرسیدم که شما که به این دورخوانی گوش دادید آیا لهجه بیرون زده بود یا خیر؟ که جواب می‌دادند که نه، لهجه خیلی شیرین شده.

بعد از آن در دورخوانی بعدی، یک گروه فارس زبان را می‌آوردم و از آنها می پرسیدم آیا این لهجه شما را اذیت نمی‌کند و لحن و بیان بازیگران را درست و خوشایند و حرفه‌ای است و آنها هم، کیفیت مناسب و خوب لهجه را از دیدگاه خودشان تایید می کردند.

این دقیقا فرایندی که بر این نقطه عطف شیرین صحه می‌گذارد. اما باید صبر کرد و دید این فیلم در ادامه اکران نوروزی، چگونه ظاهر شده و تا کی بر پرده نقراه‌ای باقی می‌ماند.