فاطمه شعبانی، خبرنگار- به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، نمایش «یادگار»، مونولوگی با بازی نسیم ادبی است که عاشقی و دلدادگی، دلبستگی و فراق را با نگاه و یک زاویه دید متفاوت نسبت به یک واقعه تاریخی، روایت می‌کند. استاد «داود فتحعلی بیگی» کارگردان، بازیگر، نویسنده و مدرس دانشگاه که به دیدن این نمایش آمده معتقد است: «یکی از ضرورت‌های امروز خلق آثار جدید  با نگاهی به شیوه‌های نمایش سنتی و کهن خودمان، است. » گفتگوی ما را بخوانید.

نمایش روایی

داود فتحعلی بیگی با بیان اینکه یادگار نمایش روایی بود و من معمولاً نمایش‌های روایی را دوست دارم، اضافه کرد: ضمن اینکه موضوعی که مهرداد کوروش‌نیا انتخاب کرده بود بسیار حایز اهمیت است. موضوع نمایش درباره شهدای غواص است که در جنگ تحمیلی به طرز دردناکی به شهادت رسیدند. از آن مهم‌تر اینکه روایت از زبان یک چفیه گفته می شود که دشواری‌های مختص خودش را دارد. یک زمانی یک آدم زنده یک خاطره‌ای را روایت می‌کند و یک وقت  از زبان یک پارچه روایت می‌شود؛ دومی کار بسیار دشواری است. هوشمندی که آقای کوروش‌نیا به خرج داده استفاده از یک بازیگر بسیار توانا مثل خانم نسیم ادبی است که‌ایشان حق مطلب را در بازی‌اش ادا می‌کند. هرچند من در ساختار قصه انتظار ساختار هزار و یک شبی را داشتم که تعلیق و انتظار قوی‌تری را در متن و نمایش القا کند- البته این سلیقه من است- اما اینکه یک نمایش روایی نوشته شده که به نوعی نقالی به حساب می‌آید، منتها نقالی امروز و نقل و روایتی از گوشه‌ای از دفاع مقدس و جانفشانی که غواص‌ها انجام داده بودند؛ جای بسی خوشحالی دارد.

نقالی

از این دارنده مدرک درجه یک هنری می‌پرسیم با توجه به اینکه نقالی یک نمایش قدیمی و ایرانی است بازتولید این نوع اجراها در تاتر چه ضرورت و چه پیامدهایی دارد؟ پاسخ می‌دهد: این یکی از ضرورت‌های امروز است که ما با نگاهی به شیوه‌های نمایش سنتی و کهن خودمان آثار جدیدی را خلق کنیم. این خودش خیلی مهم است اینکه ما شیوه کار را از آن گونه نمایش‌ها الهام بگیریم ولی یک قصه امروزی را روایت و یک بحث امروزی را مطرح کنیم. این کار می‌تواند در سوژه‌های دیگر بسط پیدا کند و وقتی هنرمندان شروع کنند به تجربه کردن، رفته رفته دیگران هم به استفاده از این شیوه‌ها، راغب می‌شوند.

سختی‌های اجرا

نمایش یادگار با شیوه نمایش‌های بدون میزانسن اجرا می‌شود. بازیگر، راوی قصه است و فضاسازی با استفاده از تصاویر ویدیوپروچکشن، صدای دالبی، نورهای طراحی شده با لیزر برای القای مفهوم، شکل می‌گیرد. این فعال عرصه هنرهای نمایشی درباره سختی‌های این نوع اجرا می‌گوید: در این مدل اجرا وقتی از زبان یک شی قصه ای را روایت می‌کنیم کار خیلی سخت‌تر می‌شود تا اینکه فردی بخواهد یک اتفاقی را تعریف کند.  در این شیوه از اجرا طراحی صحنه اگر از زبان یک آدم روایت شود خیلی جای تحرک دارد ولی وقتی از زبان یک شی گفته می‌شود امکان تحرک وجود ندارد، بازیگر باید خیلی توانایی داشته باشد که تماشگر توجه کند و مخاطب را نگه دارد. باید بازیگر توانمندی باشد که  با بازی‌های زیر پوستی، میمیک پر قدرت و بیان جذاب لحظه لحظه نمایش را به گونه‌ای ارائه دهد و کار از دست نرود.

توانایی بازیگر

نمایش یادگار با استفاده از تکنولوژی و امکانات روز تولید شده است و مخاطبان قرار است به تماشای یک اثر سرراست و انسانی بنشینند. داود فتحعلی بیگی با اشاره به اینکه این کار اولی نبوده که به این سبک و سیاق اجرا شده باشد و کارهای دیگر که تک پرسوناژ بودند را من دیده بودم و مورد پسندم قرار گرفته بود، اضافه کرد: منتها در کارهای دیگر خود فرد روایت می‌کرد اما در کار کورش نیا از زبان یک شی یک چفیه این قصه روایت می‌شود که کار را خیلی سخت‌تر می‌کند. وی با تأکید بر متن نمایشنامه ادامه داد: این نکته مهمی است که بازیگر متن را زنده می‌کند اما متن باید قابلیت‌هایی زیادی داشته باشد اگر متن قابلیت نداشت مطمئناً اجرا هم نمی‌توانست موفقیت‌آمیز باشد. بهترین بازیگر دنیا را هم بیاورید متن ضعیف را نمی‌تواندخوب اجرا کند. در این نمایش متن قابلیت های خودش را داشت البته معتقدم فراتر از این می‌توانست برود. در مجموع کار قابل توجه‌ای است.

گفتنی است این نمایش از ۱۶ آبان در سالن چهارسوی مجموعه تئاتر شهر، ساعت ۱۸: ۳۰ با مدت زمان ۴۵ دقیقه و قیمت بلیت ۱۲۰ هزار تومان به صحنه رفته است.