دکتر فریده داودی مقدم در نشست «ضرورت توجه به زبان و ادبیات فارسی و کارکردهای آن در جامعه امروز» گفت:تک‌صدایی بزرگترین آسیب در حوزه آموزش دروس زبان و ادبیات فارسی است.
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، فریده داودی مقدم، دانشیار زبان و ادبیات فارسی، در همایش «هویت زبانی ناآرامی ۱» و در نشست «ضرورت توجه به زبان و ادبیات فارسی و کارکردهای آن در جامعه امروز» که عصر پنج‌شنبه ۵ آبان ۱۴۰۱ در سالن سلمان هراتی حوزه هنری برگزار شد، تک‌صدایی در حوزه آموزش دروس زبان و ادبیات فارسی در نظام آموزشی را بزرگترین آسیب عنوان کرد و هشدار داد: زبان و ادبیات به‌شدت در دانشگاهها ضعیف شده و باید پژوهشگران و دلسوزان عرصه ادبیات فارسی را متوجه این آسیب، تقابل و ضعف کرد.
فریده داودی‌مقدم در ابتدا و براساس تجربه‌های عینی و پژوهشی خود، به عدم تمایل دانشجویان به زبان و ادبیات فارسی و تنفر آنان از این درس اشاره کرد و سپس با طرح پرسش‌هایی اظهار کرد: ما چه هویت فرهنگی‌ای به ادبیات داده‌ایم که دانشجو به اینجا رسیده است؟ اگر از منظر زیبایی‌شناسی ادبیات را به دانش‌آموزان می‌آموختیم چنین می‌شد؟
وی سپس با اشاره به گرایش جدی مردم آمریکا به ترجمه‌های کلمن بارکس از آثار مولانا خاطرنشان کرد: دروسی از ادبیات، که در دبیرستان‌های ما تدریس می‌شود، بیشتر از قالب پایداری و اندرز انتخاب شده‌اند و این تک‌صدایی، بزرگترین آسیب در حوزه انتخاب محتوای کتاب است.
این استاد دانشگاه زبان و ادبیات فارسی با اشاره به آماری که نشان‌دهنده تنفر روز به روز دانشجویان از درس فارسی عمومی است هشدار داد: مسئله زبان و ادبیات به‌شدت در دانشگاهها ضعیف شده و باید پژوهشگران و دلسوزان عرصه ادبیات فارسی را متوجه این آسیب، تقابل و ضعف کرد.
مهدی صالحی، فعال حوزه زبان فارسی و مجری کارشناس این نشست، در ادامه با اشاره به توجه و اهتمام فرهنگ‌های مختلف درخصوص چگونگی تربیت ذوق عمومی این پرسش را طرح کرد: فهم زیبایی‌شناسانه و لطافت در کجا باید قرار گیرد؟
وی هشدار داد: در این زمینه بسیاری از عرصه‌ها از دست حاکمیت خارج شده و دست مخالفان ایران افتاده است.
صالحی در این باره افزود: ورود ما به عرصه تک صدایی مهوع شده و طبق آماری که صدا و سیما ارائه کرده است، ۷۵درصد خانواده‌ها گفته‌اند که فرزندانشان از درس ادبیات فارسی متنفرند.
فریده داودی مقدم در ادامه این نشست بخشی از این جریان را ناشی کنکوری‌بودن ادبیات اعلام کرد و گفت: شاهنامه در روزگار گذشته، وجهی درمانی داشته و اجرای فرازهایی از آن در قالب نقالی و پرده‌خوانی آن برای دانش‌آموزانی که سست عمل و خجالتی بوده‌اند توصیه می‌شده است.
وی درپایان اضافه کرد: زبان و ادبیات در دانش‌آموزان دورنی نشده است.گفتنی است، نشست‌های «زبان کودک در بحران و رسانه» با حضور فرزانه فخریان، فعال رسانه‌ای و پژوهشگر زبان، «خطاهای شناختی‌زبانی در ناآرامی» با سخنرانی پویا امامی مترجم و مولف کتاب در زمینه علوم شناختی و پژوهشگر فرهنگ، «نافرهنگی‌شدن زبان در بستر تحولات اجتماعی» با حضور دکتر صادق رشیدی، عضو هیئت علمی دانشگاه فرهنگیان و پژوهشگر فرهنگ و هنر، «زبان به‌مثابه تصویر هویت در ناآرامی‌های ۱۴۰۱» با سخنرانی دکتر محمدجواد عظیمی استاد دانشگاه، «روایت‌ها درجامعه؛ ارزش‌های صدق و کارآمدی» با سخنرانی کورش علیانی دانش‌آموخته زبان‌شناسی و پژوهشگر، «جامعه‌شناسی شعارهای طنز جنبش‌های اجتماعی» با سخنرانی محمد فکری دانش‌آموخته جامعه‌شناسی از دیگر نشست‌هایی بودند که پنج‌شنبه ۵ آبان۱۴۰۱ در گام اول همایش «هویت زبانی ناآرامی۱» در سالن سلمان هراتی حوزه هنری برگزار شدند.
انتهای پیام/
نظر شما