هنرمندی نستوه، اویی که چون خود را یافت، خود ماند و دیگر نشد. یادگاری از نسل قلندران دلسوخته، که دنیا برایشان مکان دلتنگی بود. دنیایی از رنگ می‌ساخت اما رنگش عوض نشد، سایه‌روشن‌هایش مشهور بودند اما خودش همیشه شفاف و روشن بود، او به پیمان خویش بر سر آرمان وفادار ماند. به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، حبیب‌الله صادقی، هنرمند پیشکسوت در عرصه هنرهای تجسمی صبح چهارشنبه (پنجم مرداد ماه) دار فانی را وداع گفت و مراسم تشییع پیکر او  شنبه هشتم مرداد ماه از مقابل فرهنگستان هنر به سمت قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) برگزار شد. بهمن نامور مطلق یادداشتی با عنوان «بهت پس از شگفتی» در روزنامه جام جم برای زنده‌یاد حبیب‌الله صادقی نقاش و هنرمند انقلابی به شرح زیر منتشر کرده است؛ «هنرمندی نستوه، اویی که چون خود را یافت، خود ماند و دیگر نشد. یادگاری از نسل قلندران دلسوخته، که دنیا برایشان مکان دلتنگی بود. دنیایی از رنگ می‌ساخت اما رنگش عوض نشد، سایه‌روشن‌هایش مشهور بودند اما خودش همیشه شفاف و روشن بود، او به پیمان خویش بر سر آرمان وفادار ماند. قلمش صلابت کوه و لطافت آب را داشت. از دستش نور می‌تابید و رنگ می‌بارید. از قلبش مهر می‌جوشید و عشق می‌چکید. پرنده خیالش که به پرواز درمی‌آمد، بوم‌های نقاشی کم می‌آوردند. دستش که به قلم می‌رفت، تجلی شدن می‌شد. مضامین اصلی‌اش مقاومت و مردم بودند، صحنه‌های نبرد علیه ظلم و علیه استکبار، حضور مردم در صحنه‌ها و شهدا و باز شهدا،... اما مگر می‌شد گل را، درخت و منظره، موسیقی یا عرفان را فراموش کند. حبیب برای رفتن شتاب داشت وگرنه کی نوبت او بود؟ اویی که همواره با نقاشی‌هایش ما را شگفت‌زده می‌کرد، با رفتنش مبهوت‌مان کرد!» انتهای پیام/