به مناسبت هفته‌ی ارتباطات، وبینار تحت عنوان «متاورس و آینده ارتباطات» به کوشش دانشکده فرهنگ و ارتباطات دانشگاه سوره با همکاری معاونت پژوهشی در روز دوشنبه ۲۶ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱ از ساعت ۱۶ الی ۱۸ به صورت مجازی در سامانه مجازی دانشگاه سوره برگزار می‌کند.
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، در این نشست دکتر امیدعلی مسعودی، ریاست دانشکده فرهنگ و ارتباطات دانشگاه سوره به عنوان سخنران و خانم مبینا میرزابیگی به عنوان میزبان نشست حضور داشتند.
در ابتدای نشست میرزابیگی ضمن عرض خوش‌آمد گویی به حاضرین در نشست، به معرفی موضوع و سخنران برنامه پرداخت و از دکتر مسعودی دعوت کرد تا به ارائه مطالب خود بپردازد.
دکتر امیدعلی مسعودی با این مقدمه سخن خود را آغاز کرد که ما در عصر تکنولوژی‌ها زندگی می‌کنیم و از حدود ۵۰ سال گذشته تاکنون با مرور زمان تکنولوژی‌ها در اشکال مختلف وارد زندگی ما شده‌اند. مدت کوتاهی است که از ظهور و حضور شکل جدید و تکامل‌یافته‌تری ارتباطات دیجیتالی صحبت می‌شود. این فرم جدید حامل سویه‌های جدیدتری از شکل و نوع ارتباط است. بنابراین در این نشست درباره‌ی چیستی متاورس از ابعاد مختلف صحبت خواهیم کرد.
مسعودی در ادامه افزود: بهتر است برای تعریف متاورس از نقل‌قول آقای متیو بال استفاده کنیم، شخصی که اشراف کاملی بر این فضا داشته و از مدیران سایت متاورس پرایمر به شمار می‌رود. آقای بال در تعریف متاورس می‌گوید: «متاورس شبکه‌ای گسترده از جهان‌ها و شبیه‌سازی‌های سه‌بعدی پایدار است که به صورت آنی و لحظه به لحظه چهره‌پردازی می‌شوند. در آن هویت اشخاص، اشیاء فیزیکی، تاریخ بشری و حتی سیستم‌های پرداختی پیوستگی خودشان را حفظ می‌کنند. این مجموعه می‌تواند هم‌زمان تعداد زیادی از افراد را به صورت مجازی در خود جای دهد، بدون اینکه لازم باشد این افراد در یک مکان فیزیکی حضور داشته باشند.»
به گفته مسعودی متاورس برای اولین بار در رمان علمی تخیلی «نیل» اثر «نیل استیونسن» که در سال ۱۹۹۲ نوشته و ابداع شده است که در آن انسان به عنوان آواتارهایی قابل‌برنامه‌ریزی با یکدیگر و با عامل‌های نرم‌افزارها در یک محیط مجازی سه‌بعدی که در حقیقت استعاره‌ای از دنیای واقعی است ارتباط برقرار می‌کنند. درحقیقت استیونسن از این واژه برای معرفی نسل جدیدی از اینترنت بر پایه‌ی واقعیت مجازی استفاده کرده است.
مسعودی خاطرنشان کرد: خوشبختانه محدودیتی برای حضور افراد مختلف در متاورس وجود ندارد و هر کسی می‌تواند آزادانه و در هر زمانی و از هر مکانی که می‌خواهد در آن حضور پیدا کند. در حقیقت کاربران متاورس با محتوا و تجربه‌ای که ارائه می‌دهند این دنیای مجازی بین آن‌ها اشتراک گذاشته می‌شود. کاربران می‌توانند از طریق ویدیوهای تعاملی یا چت کردن با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. آواتارهای مختلف با برخورداری از قابلیت‌های هوش مصنوعی پیشرفته حتی می‌توانند در مورد موضوعات پیچیده بحث کنند و با انسان وارد مباحثه‌ای طولانی و بدون محدودیت شوند. برای استفاده از متاورس ابتدا باید ابزارهایی مانند هدست واقعیت مجازی، عینک هوشمند و اینترنت پرسرعت در اختیار داشت. کاربران یا شخصیت‌های مجازی می‌توانند شخصیت خود را بسازند و فعالیت‌های مختلفی انجام دهند. در متاورس شما می‌توانید با لباس دلخواه، شخصیت خودتان را ایجاد کنید و در جلسات و ملاقات مجازی شرکت کنید. یک محیط دیجیتال که کاربران بتوانند آواتاری از خود بسازند در قالب این آواتار با یکدیگر تعامل داشته باشند. تعاملات آن‌ها در محیط مجازی خواهد بود.
امیدعلی مسعودی در خصوص فلسفه‌ی متاورس توضیح داد: با حذف جهان تجربه از فلسفه پوزیتیویستی فاصله می‌گیریم اما با فلسفه‌ی متافیزیکی و فهم انسان قرابتی ندارد. مشکل هستی‌شناسی، معرفت‌شناسی و روش‌شناسی دارد. در حوزه‌ی حقوق عمومی و خصوصی فقدان قانون و مخدوش شدن حریم خصوصی یک بحث جدی است. اینکه کنترل متاورس چگونه خواهد بود را باید در طول زمان و با بررسی پیشرفت‌ها پیش‌بینی کنیم.
مسعودی همچنین درباره‌ی آینده‌ی این شکل از ارتباط و غوطه‌ور شدن انسان‌ها در آن باید گفت که ارتباطات انسانی ۵ درصد صحبت کردن و ۹۵ درصد حرکات غیرکلامی خواهد بود. معاشرت دیجیتال، ارتباطات اجتماعی را به ارتباطات میان فردی تبدیل می‌کند. حذف حواس مهمی مانند بویایی، چشایی و خاطرات شنوایی و بینایی، همچنین کاهش تعاملات واقعی انسان و کمرنگ شدن عواطف و احساسات از نتایج این تکنولوژی است. هجوم تبلیغات هدفمند شرکت‌ها به کاربران برای کسب درآمد و کنترل و نظارت بر متاورس و اینترنت به دست کشورهایی مانند آمریکا خواهد بود. شرکت‌ها کدها را می‌نویسند و میان خودشان به اشتراک می‌گذارند در نتیجه برای کنترل کشورهای دیگر دسترسی غیر ممکن و بسیار سخت خواهد بود. در واقع می‌توان گفت ما شاهد امپریالیسم متاورسی خواهیم بود.
امیدعلی مسعودی در انتها به نظریه‌ی انتقادی «اندرو فینبرگ»، فیلسوف تکنولوژی و استاد دانشگاه آمریکایی اشاره کرد و گفت: به شکلی که فینبرگ متاورس را تشریح می‌کند، به دنبال تحول مردم‌سالاری فناوری است. فینبرگ در کتاب تحول فناوری توضیح می‌دهد که شرایط کنونی و آینده بشر توسط ابزارهای ما تعیین می‌شوند. به همان اندازه که توسط تصمیمات دولت‌مردان و جنبش‌های سیاست شکل می‌پذیرد. به این ترتیب طراحی فناوری امری در سطح هستی‌شناسی و با عواقب سیاسی فراگیر است. اینکه عموم مردم را در این فرایند دخیل نکنیم مغایر با اصول مردم‌سالاری است.
در پایان جلسه به سؤالات مطرح‌شده پاسخ داده شد و مبینا میرزابیگی ضمن تشکر از دکتر مسعودی از حضور شرکت‌کنندگان تقدیر کرد.
انتهای پیام/
نظر شما