مریم کاتبی یکی از راویان خاطرات دفاع مقدس گفت: خاطرات دفاع مقدس باید با نگاهی زنانه روایت شوند و جزئیات را به گونهای منتقل کنند که همه اقشار جامعه به خصوص زنان به راحتی آن را درک کنند و به نسلهای آینده انتقال بدهند.
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری به نقل از روزنامه شرق، هر ساله همزمان با فرارسیدن سالروز شهادت مرتضی آوینی سید اهل قلم، هفته هنر انقلاب آغاز میشود و یکی از ویژهبرنامههای هفته مذکور تقدیر از هنرمندان شاخص هنر انقلاب است. راویان نقش بسزایی در خلق آثار هنری و ادبی مربوط به انقلاب اسلامی و دفاع مقدس دارند. آنها بازگو کننده حقایق بخشهای ارزشمندی از تاریخ کشورمان به حساب میآیند بنابراین باید تقدیر شوند.
مریم کاتبی یکی از راویان خاطرات دفاع مقدس است. او راوی شب خاطره است و نامش امسال در میان نام افراد و هنرمندانی بود که در قالب ویژه برنامههای هفته انقلاب از آنها تقدیر به عمل آمد.
ما در این مصاحبه پای صحبتهای کاتبی نشستیم تا ببینیم از نظرش هنر انقلاب هماکنون چه جایگاهی دارد و چه آسیبهایی آن را تهدید میکنند.
مریم کاتبی راوی گفت: هنر انقلاب تا به امروز جایگاه آنچنانی و مطلوبی نداشته است. ما با نظرات مشوقانمان متوجه جایگاه هنر انقلاب میشویم. امروزه جوانان ما تفاوت میان هنر قبل از پیروزی انقلاب و بعد از آن را نمیدانند زیرا افرادی که هر دو دوره را دیده و تاثیر انقلاب روی عرصههای مختلف هنری را درک کردهاند نتوانستند یافتههایشان را به درستی به نسلهای بعدی منتقل کنند. مثلا من به عنوان یک راوی جنگ هنوز نتوانستم به یک مکتب خاص برسم و نمیتوانم احساسات گذشته و حالم را در کنار هم بازگو کنم بنابراین نمیتوانم پیامم را آنچنان که باید و شاید به مخاطبانم منتقل کنم.
او افزود: من از سوم خرداد سال ۱۳۸۳ به حوزه هنری آمدم تا خاطراتی را که در طول جنگ تحمیلی در سالنامهها نوشته بودم، برای گروه ادبیات بازگو کنم. هماکنون حدود ۱۸سال از آن روز میگذرد اما هنوز که هنوزه نتوانستم مظلومیت شهدا، خواهران و مادران آنها را روایت کنم. ما باید حق عدهای را ادا کنیم تا بتوانیم حقایق دفاع مقدس را به درستی و کامل برای افرادی که آن روزها را ندیدهاند بیان کنیم. رهبر معظم انقلاب نیز بر این امر تاکید دارند.
این راوی بیان کرد: برخی از افراد فکر میکنند که خودم نمیخواهم مظلومیت شهدا و خانوادههایشان را بازگو کنم اما من در واقع خیلی دوست دارم برخی از خاطرات را بازگو کنم ولی شرایط حاکم بر فضای خاطرهنویسی اجازه این کار را نمیدهد زیرا مردها که در بسیاری از مواقع نویسنده این خاطرات هستند جزئیات را بیان نمیکنند. من همیشه میگویم خاطرات را باید زنها بگویند زیرا خانمها توجه خاصی به جزئیات دارند. آنها پرورشدهندگان مردها هستند و نسبت به پدرها رابطه نزدیکتری با فرزندانشان دارند بنابراین تاثیر زیادی روی کودکانشان میگذارند.
کاتبی نتیجه گرفت که خاطرات دفاع مقدس باید با نگاهی زنانه روایت شوند و جزئیات را به گونهای منتقل کنند که همه اقشار جامعه به خصوص زنان به راحتی آن را درک کنند و به نسلهای آینده انتقال بدهند اما این موضوع به آن معنا نیست که خاطرهنویسان در نگارش بازگویی خاطرات ۸سال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بیش از حد به جزئیات بپردازند زیرا این روش نیز همچون روش بیان مختصر خاطرات جوابگوی نیاز جامعه نیست.
او ادامه داد: نحوه سوال کردن از فردی که خاطراتش را بیان میکند بسیار مهم است. سوال کردن اعظم حسینی، نویسنده خاطراتم برای من خیلی جالب بود. او برای درک بهتر حرفهایم تحقیق میکرد و متوجه بود که من در زمان جنگ به دلیل آنکه دشمن در اطرافم بود ترسم را نشان نمیدادم اما مانند هر فرد دیگری ترسهایی داشته و دارم که آنها را انکار نمیکنم. بیان این احساسات باعث میشود که مخاطب خاطراتم راحتتر با من همذات پنداری کند.
این راوی گفت: هنر انقلاب ما تاثیر بسیار کمی در سطح بینالملل دارد زیرا با توجه به تجربههای خودم متوجه شدم که فرزندان شهدا نیز هنوز با حقایق انقلاب و دفاع مقدس به اندازه کافی آشنا نشدهاند و شناخت درستی از هنر انقلاب ندارند. با وجود همه این موضوعات از نظر من نقشه راهی برای آینده هنر انقلاب وجود دارد اما برخی از مسئولان فرهنگی و هنری ما صرفا برای پربار کردن برآورد کاریشان روی کمیت تمرکز کرده و کیفیت را در حاشیه قرار دادهاند. مثلا با پایان تعطیلات عید برخی از مسئولان اعلام میکنند که تعداد زیادی از افراد با کاروان راهیان نور همراه شده و به مناطق جنگی رفتهاند تا از این مناطق بازدید کنند و حس و حال آن مکانها را درک کنند. من از این موضوع ناراحت میشوم زیرا تجربه کردهام و دیدهام تعدادی از افراد که همراه با کاروان راهیان نور به مناطق مذکور میروند، پس از بازگشت از آن سفر مطالب چندانی از اطلاعات بیان شده را به خاطر نمیآورند. البته این امر درباره همه بازدیدکنندگان مناطق جنگی صدق نمیکند.
کاتبی در پایان با اشاره به اینکه هنر انقلاب که هنری مردمی به حساب میآمد، امروزه به هنری دولتی تبدیل شده است، بیان کرد: در گذشته فرهنگ ایثار در خانوادههای ایرانی بسیار پر رنگ بود اما امروز اینطور نیست.
انتهای پیام/
نظر شما