احمد تاجی هنرمند عکاس چهارمحال و بختیاری معتقد است هنرمند انقلابی منفعل نمی ماند، سکوت نمی کند، راه را ترسیم می کند، حرکت می کند، مطالبه گر است، جوشش دارد. یاران، پای در راه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی... به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، احمد تاجی عکاس چهارمحال و بختیاری یادداشت را به مناسبت هفته هنر انقلاب نوشته است که متن یاداشت این هنرمند پیشکسوت عکاسی استان چهارمحال و بختیاری را در ادامه می خوانید. «هنر انقلابی، هنری است در دفاع از ارزش هایی که در جریان انقلاب شکل گرفته‌اند و این ارزش‌ها را مطالبه می‌کند. یکی از این ارزش ها که مذهب تشیع با آن عجین است شهادت است و چه زیبا شهید آوینی تصویری از شهادت را ترسیم می کند: « زندگی زیباست، اما شهادت از آن زیباتر است. سلامت تن زیباست، اما پرنده عشق، تن را قفسی می بیند که در باغ نهاده باشند. مگر نه آن که گردن ها را باریک آفریده اند تا در مقتل کربلای عشق، آسان تر بریده شوند. و مگر نه آن‌که از پسر آدم، عهدی ازلی ستانده اند که حسین را از سر خویش، بیشتر دوست داشته باشد. مگر نه آن‌که خانه تن، راه فرسودگی می پیماید تا خانه روح آباد شود. و مگر این عاشق بی قرار را بر این سفینه سرگردان آسمانی که کره زمین باشد، برای ماندن در اصطبل خواب و خور آفریده‌اند. مگر از درون این خاک، اگر نردبانی به آسمان نباشد، جز کرم هایی فربه و تن پرور بر می‌آید. ‌ای شهید، ‌ای آن‌که بر کرانه ازلی و ابدی وجود بر نشسته ای، دستی برار و ما قبرستان نشینان عادات سخیف را نیز از این منجلاب بیرون بکش.» کلام شهید آوینی آن چنان است که بر دل می نشیند؛ و این کلام او وقتی با اخلاص و صفا همراه می شود فطرت انسان را بیدار می کند و نهیبی در درون انسان فریاد می کشد: هیچ شنیده ای که مرغی اسیر، قفس را هم بر دارد و با خود ببرد؟ این همان نگاه ناب هنر اسلامی است که خلاءهای آن در سینما، تئاتر و ادبیات ما وجود دارد. هنرمند انقلابی منفعل نمی ماند، سکوت نمی کند، راه را ترسیم می کند، حرکت می کند، مطالبه گر است، جوشش دارد. یاران، پای در راه نهیم که این راه رفتنی است و نه گفتنی... هنرمند انقلابی آینده نگر است، امیدوار است، مشتاق است، می رود تا مرز وصال با دوست. ‌ای شقایق های آتش گرفته، دل خونین ما شقایقی است که داغ شهادت شما را بر خود دارد، آیا آن روز نیز خواهد رسید که بلبلی دیگر در وصف ما سرود شهادت بسراید؟ و چه زیبا ترسیم می شود در کلام مولایش که فرمود: من یک نور و یک صفا و یک حالت روحانی در ایشان حس می‌کردم و همین جور هم بود. همین ها هم موجب می شود که انسان بتواند به این درجه رفیع شهادت برسد. هنر شهید آوینی نیاز امروز جامعه ماست. پس تلاش مدیران فرهنگی کشور ما دوچندان است که بتوانند در تربیت هنرمندان متعهد برنامه ریزی مستمر داشته باشند. هنری بر پایه توجه به اصالت وجودی انسان، برای رشد و تعالی، هنری برای شکوفا شدن، برای وصال. اندیشه ای ناب برای نسل های بعدی، آنانی که دل در گرو این آب و خاک دارند و همواره دغدغه فرهنگ و هنر انقلابی را نه در شعار بلکه در عمل جستجو می کنند. شهید مرتضی آوینی روز جمعه بیستم فروردین ۱۳۷۲ هنگامی که برای تولید مجموعه ای جدید «شهری در آسمان» به فکه، منطقه عملیاتی والفجر مقدماتی به همراه گروه رفته بود، بر اثر انفجار مین به شهادت رسید. هرچند که فیلم های روایت فتح تا آن زمان در میان مردم مشهور بود، اما تا آن زمان کسی نمی دانست که سازنده آن ها کیست؛ چرا که نه در روایت فتح و نه در هیچ کدام از فیلم هایی که او کارگردانی و تدوین کرده بود، نام عوامل عنوان نمی شد و آوینی به تصمیم خود وفادار مانده بود. در زمانه ای که اغلب ما به دنبال شهرت و ثروت اندوزی هستیم و برخی مدیران فرهنگی و ناآگاه با اندیشه هنر انقلابی، بیگانه اند و فقط در شعار‌ها و مصاحبه های اختصاصی از نام شهید آوینی بهره می گیرند، شهید مرتضی آوینی تصمیم گرفته بود که دیگر چیزی که حدیث نفس باشد ننویسد و دیگر از خودش سخنی به بیان نیاورد. احمد تاجی فروردین 1401» انتهای پیام/