نخستین نشست از سلسله نشستهای «رؤیای اصفهان» با موضوع «فرهنگ اصفهان» برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، این نشست در تماشاخانه ماه حوزه هنری اصفهان با حضور جمعی از علاقهمندان و سخنرانی محمود فروزبخش، مهدی ژیانپور و علیاکبر بقایی برگزار شد.
در این نشست در خصوص آرمانشهر با اشاره به سخنان «لایمن تاور سرجنت» در کتاب «آرمانشهرگرایی»، مباحثی مطرح شد و علاوه بر سخنرانان برنامه، حضار نیز رویای خود از اصفهان را بیان کردند.
آرمانشهرنویسان (و آرمانشهر اندیشان) زندگی فعلی را با زندگی آرمانی مقایسه میکنند و با اشاره به آنچه در زندگی کنونی بر سر جای خود نیست، پیشنهادهایی برای بهبود وضعیت ارائه میکنند. سخنرانان این برنامه نیز سعی کردند در نخستین نشست «رویای اصفهان» با بررسی اجمالی از آنچه هست و باید باشد، رویای خود از اصفهان را بیان کنند.
دوست دارم روحیه مردم در فرهنگ ما فرصتطلبی نباشد
محمود فروزبخش به عنوان نخستین سخنران در این نشست از رؤیای خود برای اصفهان گفت: شهری که در آن پول در حساب بانکی هیچ کس نباشد و سرمایهها در گردش باشد.
نویسنده کتاب «اصفهان شهر گنبدهای فیروزهای و کاشیهای شکسته» گفت: در اصفهان آرمانی من باید یک حکومت مرکزی مقتدر بر شهر حکمفرما باشد که فاصلهای بین حرف و عمل آن نتوان یافت و چنین حکومتی، هم باید انگیزه شروع داشته باشد، هم توان ادامه و هم افقی اعلا برای رسیدن به آن؛ شهری که امورات فرهنگی آن دست مردم باشد تا دوباره بناهایی مثل حمام علیقلی آقا، و سیوسهپل در آن ساخته شود.
وی افزود: مردم سه دسته رؤیا دارند و میخواهند به آن برسند، سامان یافتن، توسعه پیدا کردن، رفتن به سمت امر متعالی و تحقق این رؤیاهای سهگانه نیز جز با تحول میسر نمیشود.
وی با اشاره به اهمیت مسجد عنوان کرد: ماجرای اصفهان باید یک ماجرای بسیار قدرتمند باشد و باید یک ساختار محلی و بومی هدفگذاری شده داشته باشیم و مردم اصفهان در این شهر بمانند تا این شهر همچنان آباد بماند.
هیاهو مال اصفهان نیست
دیگر سخنران این نشست مهدی ژیانپور، پژوهشگر، جامعهشناس و رئیس جهاد دانشگاهی اصفهان بود. او از رؤیاهایی خود برای اصفهانی گفت که نباید شبیه تهران، توکیو، استانبول و دبی شود؛ شهری آشفته، پرهیاهو، شلوغ و سریع.
ژیانپور تأکید کرد: اصفهان، با همین کوچکی، کمی (خلوت) و کندی زیباست و با نقلی از دکتر حبیبی، یادآور شد که این شهر، شهر نغمه و نواست نه هیاهو.
این مدرس دانشگاه واژه مبالات را باک داشتن، تدبیر و اندیشه، التفات و توجه داشتن تعریف کرد و گفت: بیتوجهی مدیران به تاریخ و طبیعت اصفهان بیمبالاتی است. اصفهان، رؤیایی است که محقق شده و برای همین هیچکس در هیچ سطحی نباید برای آن بیملاحظه تصمیم بگیرد.
وی تصریح کرد: خلوتی اصفهان، کم بودن آدمها در این شهر و کندی (عدم هیاهو) در این شهر برای من بسیار زیباست. اصفهان هم کم است، هم کوچک است، هم کند و کسانی که آن را زیاد، بزرگ و سریع میخواهند به این منطق پشت پا میزنند. مبالات داشتن، یعنی حواسمان باشد که در اصفهان مخالف این سه صفت ذاتی حرکت نکنیم و بدانیم که زیبایی شهر ما وابسته به پیوستگی همین مؤلفههاست.
اصفهان، شهر بدون زندان!
علیاکبر بقایی، سومین و آخرین سخنران این نشست بود که اظهار امیدواری کرد: در این سلسله نشستها پس از بیان رویاهایمان برای اصفهان، ایدههایمان را بیان کنیم و به دردهای شهرمان بپردازیم.
وی گفت: اصفهان شهری بود که هیچکس در آن گم نمیشد، شهری که هر چیزی در آن سر جای خود قرار داشت، سازمان فرهنگی پروژهمحور بودجهخور نداشت و زندان نیز؛ به این معنی که افراد، داشتههای خود را حبس نمیکردند و آن را به جریان میانداختند.
وی ادامه داد: پیشبینی من این است که در چند سال آینده سازمانهای مردمنهاد قدرت بیشتری خواهند گرفت و نقشآفرینی جدی مردم اصفهان را شاهد خواهیم بود.
بقایی دیگر رویای خود برای اصفهان را، شهر شبکه دانست که اگر فرد کار خوبی انجام داد، مردم هم از آن متأثر میشوند و آن را تکرار میکنند.
وی با اشاره به قدرت جهتگیری و جهتدهی خاطرنشان کرد: ما باید قدرت جایگیری داشته باشیم و بدانیم کجای دنیا قرار داریم و از آن منظر جهتگیری کنیم تا توان حرکت بیشتری داشته باشیم.
گفتنی است، سلسله نشستهای «رؤیای اصفهان» به همت اندیشکده زنجیره گفتوگو، حوزه هنری و مرکز پژوهشهای شورای اسلامی شهر اصفهان طرحریزی شده است و بهصورت ماهانه برگزار خواهد شد.
انتهای پیام/
نظر شما