به گزارش روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی، در ابتدای این نشست، قدمعلی سرّامی به حکمت عمیق شاهنامه و مفهوم «دوئیت» در آفرینش اشاره کرد و گفت: بزرگ‌ترین آموزه شاهنامه پس از باور به خود این است که دانا و روشن‌دل باید از تفرقه و جدایی پرهیز کند، چرا که جهان از آمیزش و یگانگی پدید آمده است.

وی تأکید کرد که کلید اصلی آفرینش، وحدتی است که از دوگانگی حاصل می‌شود و این وحدت بی‌پایان گسترش می‌یابد.

سرّامی به آغاز شاهنامه با بیت مشهور «به نام خداوند جان و خرد» اشاره کرد و عنوان کرد: فردوسی کلمه «خداوند» را با دو معنی «صاحب و دارنده» و «آفریننده» به کار برده که نشان از نهایت ایجاز و عمق تفکر او دارد.

وی تأکید کرد: خرد فراتر از عقل است؛ خرد نرم‌افزاری است که جهان را اداره می‌کند و همراه با عشق است، در حالی که عقل با عشق تضاد دارد. همچنین جان به معنای انرژی است که سخت‌افزار جهان را تشکیل می‌دهد.

وی افزود: هر موجود با برنامه‌ریزی خاص خود خردمند است. به عنوان مثال، وقتی قهوه را می‌جوشانیم طعم خاص خودش را دارد، چون برنامه نرم‌افزاری ویژه‌ای دارد. همچنین کلید بزرگ آفرینش در آمیزش اشیاء و دوگانگی‌ها نهفته است؛ حتی رنگ‌ها وقتی ترکیب می‌شوند رنگ جدیدی خلق می‌کنند.

این استاد ادبیات در ادامه به اهمیت الفاظ پرداخت و گفت: بسیاری از اختلاف‌ها و دعواها بر سر تفاوت معانی کلمات است. وی به حدیث پیامبر در حجة الوداع اشاره کرد که در آن مفهوم «مولا» به دو شکل دوست و سرور تفسیر شده و همین اختلاف معنا موجب تقسیمات مذهبی شده است.

سرامی، فردوسی را یکی از شگفتی‌های ادبیات ایران دانست و گفت: واژه «فردوس» که امروزه به معنای بهشت به کار می‌رود، در زمان هخامنشیان به باغی بزرگ با دیوارهای بلند گفته می‌شد. این باغ‌ها که در ادبیات انگلیسی به «پارادایس» معروف‌اند، از دستاوردهای هخامنشیان بوده و بسیاری از فرهنگ‌ها، از جمله فرهنگ‌های عربی و جهانی، مفهوم بهشت و جهنم را از ایران گرفته‌اند.

سرّامی همچنین از اقبال لاهوری به عنوان نمونه‌ای از علاقه‌مندان غیرایرانی به ادبیات فارسی یاد کرد و گفت: دیوان اصلی اقبال به زبان فارسی است و عشق به فردوسی و مولوی در این امر نقش دارد.

وی فرهنگ ایرانی را فرهنگ آزادی و آزادگی توصیف کرد و گفت: شأنی که فردوسی و فرهنگ ایران باستان برای انسان قائل است، در هیچ فرهنگ دیگری وجود ندارد و دیگر بزرگان به این اندازه، این ارزش و شأن را برای انسان قائل نیستند.

در پایان، سرّامی به اهمیت خرد و توانایی دانستن و توانستن پرداخت و گفت: دانایی مقدمه توانایی است و هرچند جسم ما پیر می‌شود اما خرد و دانش می‌توانند جوان بمانند.

وی یادآور شد که اولین چیزی که خدا آفریده، خرد است و این نکته هم در شاهنامه و هم در روایات دینی آمده است.

بیشتر بخوانید:

جنون باعث می‌شود دیوانه‌وارترین آثار عالم تولید شود