به گزارش روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی، حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا عابدینی در حاشیه چهل‌وپنجمین نشست مدیران استانی حوزه هنری، با اشاره به تفاوت میان روایت زمینی و روایت الهی، اظهار داشت: در روایت الهی، سلطه و پیروزی مفاهیمی فراتر از ظاهر زمینی دارند. خداوند در قرآن می‌فرماید برخی افراد «غلبه» دارند؛ اما این غلبه، سلطه‌ ظاهری نیست بلکه تسلط معنوی و توحیدی است.

وی افزود: اگر نگاه انسان از روایت زمینی عبور کند و وارد افق الهی شود، نسبت به هستی دگرگون خواهد شد؛ همانند انگشتری در بیابان که در برابر عظمت آسمان‌ها، ناچیز جلوه می‌کند.

تفکر صهیونیستی باید محو شود

حجت الاسلام عابدینی با تأکید بر اینکه در نگاه الهی «محو اسرائیل» به‌معنای نابودی تفکر صهیونیستی است، نه صرفاً جغرافیای فیزیکی آن، گفت: ممکن است اسرائیل فیزیکی با خاک یکسان شود، اما اگر تفکرش زنده بماند، در نقاط دیگری مانند آذربایجان، کردستان عراق، امارات یا قبرس ظهور خواهد کرد. بنابراین، با موشک نمی‌توان تفکر را نابود کرد. تفکر با موشک آغاز می‌شود اما با روایت الهی باید ریشه‌اش را خشکاند.

وی ادامه داد: قرآن کریم تأکید می‌کند که باطل وحدت ندارد و «تحسبهم جمیعاً و قلوبهم شتّی»؛ اما انبیای الهی پیوستگی دارند و «تَتْرَی» فرستاده شدند. همین نگاه است که رهبر معظم انقلاب از آن به «انسان ۲۵۰ ساله» تعبیر کردند؛ یعنی ائمه معصومین علیهم‌السلام یک حقیقت متصل‌اند. اگر بخواهیم انبیا را در بستر تاریخی ببینیم، آن‌ها «انسان ۱۰ هزار ساله»اند که از کودکی تا بلوغ، در سیر تکامل توحیدی بوده‌اند.

روایت الهی، نگاه خدا به عالم است؛ زاویه‌ای وسیع و فراگیر

حجت‌الاسلام عابدینی با ذکر تجربه‌ای هنری گفت: فیلمی دیدم که با سازهای مختلف زوایای گوناگون عالم را نشان می‌داد و ناگهان دوربینی از بالا آمد و کل ماجرا را نشان داد. این دوربین همان روایت الهی است؛ نگاهی که هم زوایای محدود را می‌بیند و هم از آن‌ها عبور می‌کند. روایت الهی، دوربینی است که به انسان بینش می‌دهد و نگاه او را وسعت می‌بخشد.

وی افزود: هر موجودی، چون از خداست، نسبتی بی‌نهایت با او دارد. خداوند می‌فرماید: «وَإِنْ مِنْ شَیْءٍ إِلَّا عِندَنَا خَزَائِنُهُ»؛ یعنی هر چیزی در مرتبه خزائن، نامتناهی است. نگاه ما اگر فقط حد ظاهر را ببیند، ناقص است. باید بتوانیم از ظاهر عبور کرده و با نگاه الهی، پشت پرده هستی را درک کنیم. امام خمینی(ره) نیز فرمودند که حضرات معصومین، مظهر اسم مستأثر الهی هستند؛ اسمی که هنوز ظهور نیافته، اما حقیقت آن‌ها با آن اسم یکی است.

مسیر انسان به سمت خدا، نامتناهی است؛ اما حرکت باید در لحظه رخ دهد

استاد حوزه با تبیین نکته‌ای فلسفی گفت: مسیر انسان به سوی پروردگار، نامتناهی است؛ اما با لحظات متناهی نمی‌توان به نامتناهی رسید. بنابراین، باید انسان بتواند در «هر لحظه» حرکتی با قدرت نامتناهی داشته باشد. این قدرت، در وجود انسان به شکل دو قوه عظیم نهفته است: حب و بغض. اگر این دو به محبوب و مبغوض نامتناهی متصل شوند، حرکت نیز نامتناهی خواهد شد.

حجت‌الاسلام عابدینی اظهار کرد: بغض نسبت به شر و ظلم، نیرویی بسیار قدرتمند در ایجاد حرکت اجتماعی است. حمله صهیونیست‌ها به غزه، یک بغض جهانی ایجاد کرد. این بغض، حتی در دانشگاه‌های آمریکا دانشجویانی را بیدار کرد که با وجود تهدید به اخراج، از حمایت مردم مظلوم دست نکشیدند. این بغض، همچون صدای بلند رعد، اختلافات کوچک را محو و اتحاد عظیمی خلق کرد.

 بغض، سرعت می‌دهد؛ محبت، پایداری می‌آورد

وی با اشاره به کارکرد راهبردی بغض گفت: بغض سرعت ایجاد می‌کند و محبت، پایداری می‌آورد. دشمن، عامل این بغض بوده است؛ ما نباید بغض‌افکنی کنیم، بلکه باید از بغضِ پدید آمده استفاده کنیم. همان‌طور که امام خمینی(ره) در ابتدای انقلاب «شاه» را به‌عنوان مبغوض مشترک معرفی کرد و اتحاد ملت را حول این محور شکل داد، ما نیز باید طاغوت زمان خود را به‌عنوان محور نفرت شناسایی کنیم.

حجت‌الاسلام عابدینی با ذکر مثال‌هایی از ساختار ایمنی بدن گفت: ۹۵ درصد سلول‌های ایمنی بدن در آزمون دشمن‌شناسی رد می‌شوند. تنها ۵ درصد قبول می‌شوند و می‌توانند بیگانه را تشخیص دهند. این یعنی دشمن‌شناسی، امری پیچیده اما حیاتی است. در بدن، تا دشمن شناسایی نشود، همه انرژی صرف دفاع نمی‌شود. در جامعه نیز، شناخت دشمن باید راهبرد وحدت قرار گیرد.

هنر، ابزار جهانی روایت بغض و حق‌طلبی است

در پایان، حجت‌الاسلام عابدینی تأکید کرد: اگر از این بغض جهانی نسبت به رژیم صهیونیستی، هنرمندان ما در عرصه‌ هنر بین‌الملل بهره بگیرند، می‌توانند روایتی الهی و فراگیر از مقاومت خلق کنند. ابزارهایی مانند نقاشی، کاریکاتور، موسیقی و حتی فیلم‌سازی، زبان‌هایی هستند که بغض به ظلم را به هم‌افزایی جهانی تبدیل می‌کنند. همان‌طور که شیطان برای انحراف، عمل را مقدم بر اندیشه می‌سازد، ما نیز باید با مهندسی معکوس، اشتراک در عمل الهی را مقدم بدانیم تا به وحدت فکری برسیم.