به گزارش روابط عمومی حوزه هنری انقلاب اسلامی، این برنامه به همت مرکز موسیقی حوزه هنری و با حضور کیوان ساکت، فاضل جمشیدی و داریوش آریان‌پور در سالن صفارزاده حوزه هنری برپا شد.

کنسرت موسیقی ارکسترال ایرانی با عنوان «بوی بهار»، در آخرین روزهای قبل از ماه رمضان با قطعاتی خاطره‌انگیر که بر لبان مردم و در دل‌هایشان جاری و ساری است روی صحنه می‌رود. این قطعات ساخته کامبیز روشن روان، کیوان ساکت، بابک زرین و داریوش آریان‌پور است.

فاضل جمشیدی خواننده این ارکستر موسیقی ملی ایرانی و ارکسترال‌های سنتی ایرانی روی صحنه تالار اندیشه حوزه هنری خواهد خواند. این ارکسترال ۳۰ نفره در ساعت ۲۰ شب و در تاریخ چهارشنبه هشت اسفند برگزار خواهد شد.

در کنسرت موسیقی «بوی بهار» ترانه‌هایی «چون تو ای پری کجایی»، «سرگشته»، «امشب در سر شوری دارم»، «نوایی»، «پیک سحری»، «رواق سکوت»، «ملامحمد جان»، «وطنم ای شکوه پابرجا» و …اجرا خواهد شد. رهبر این ارکستر علیرضا شریفی و سرپرست گروه «تحریر خیال» داریوش آریان‌پور است.

در ابتدای این نشست، فاضل جمشیدی با بیان اینکه امروز جای کامبیز روشن روان، از شریف‌ترین و آگاه‌ترین‌های موسیقی ایران در این نشست خالی است، گفت: پنج قطعه در این کنسرت از آثار این هنرمند است که پیش‌تر توسط محمد اصفهانی خوانده شده و دو اثر نیز از کیوان ساکت است. آثاری که توسط علیرضا شریفی و داریوش آریان‌پور انتخاب شده‌اند، آثار فاخر و تنظیم شده‌ای است که در واقع باید در ارکستر ملی ایران از آن‌ها استفاده می‌شد اما متاسفانه سال‌هاست که می‌بینیم از آثار کامبیز روشن روان در این ارکستر استفاده نشده است.

وی در ادامه درباره چرایی انجام این ارکسترال با مرور تاریخچه ارکستر ملی ایران و حضور خود در این عرصه بیان کرد: دو اتفاق در من انگیزه‌ برای حضور در این کار را بیشتر کرد. سمفونی فلک الافلاک اولین انگیزه برای من بود چراکه سه سال برای ساخت آن تلاش کردیم اما متاسفانه به این علت که از سوی وزارتخانه‌های وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، میراث فرهنگی و فرهنگ و ارشاد اسلامی در همکاری با ما صورت نگرفت، این کار در نیمه راه ماند. دومین موردی که من را برای حضور در این پروژه ترغیب کرد این بود که آثاری که بین سال‌های ۷۹ تا ۸۴ در ارکستر ملی خوانده بودم، ۱۵ قطعه نت آماده بود و دو سال است که دستور داده شده که این نت‌ها به عنوان شب خاطره‌های ارکستر موسیقی ملی ایران اجرا شود اما متاسفانه در دست‌انداز اداری متوقف شده است.

جمشیدی ادامه داد: یک نوع توزیع ناعادلانه در استفاده از ارکستر موسیقی ملی ایرانی وجود دارد و داریوش آریان‌پور در سخت‌ترین شرایط فرایند امور کنسرت موسیقی «بوی بهار» را پیش برده است چراکه قطعات کاملا فنی است و نمی‌توان ارکستر سنتی اجرا کرد و ما باید ارکستر بزرگ آماده می‌کردیم. بنابراین حوزه هنری در کوتاه‌ترین مدت تمام شرایط کار را برای ما تسهیل کرد تا به این نقطه برسیم.

وی تصریح کرد: اگر من از ارکستر ملی ایران که خواننده آن بوده‌ام نتوانم استفاده کنم، پس چه کسی می‌تواند استفاده کند؟ جوان‌ها می‌توانند واقعا؟ در نهایت با تمام این شرایط توفیق یافتیم که در تالار اندیشه حوزه هنری که تجهیز شده است این کار را انجام دهیم.

جمشیدی در ادامه صحبت‌های خود عنوان کرد: اگر قرار است در کشوری که موسیقی‌ها به هر دلیلی به سوی اثار غیرملی، غیرکیفی و غیراصیل می‌رود، آثار باکیفیت و اصیل و ملی تولید کنیم باید حمایت نیز از هنرمندان رخ دهد چراکه اگر حمایت‌ها نباشد، کار ما بسیار سخت می‌شود.

در ادامه این برنامه کیوان ساکت با بیان خاطره‌ای از اجرای کنسرت در خانه خود، گفت: تلاش من از نخستین روز این بوده است که هر اثری که از پنجه و از ساز من جاری می‌شود و موسیقی که اجرا می کنم، باشکوه و غرورانگیز باشد، حتی اگر درحال بیان غم و مرثیه است. من تمامی آثار خود را با عشق به موسیقی و عشق به ایران ساخته‌ و هیچگاه به سوی ساخت آثار سفارشی نرفته‌ام به همین دلیل یقین دارم این کنسرت شبی به یادماندنی خواهد شد.

در ادامه داریوش آریان‌پور، بیان کرد: قصد من این بود یک ارکستر صد نفره داشته باشیم، اما نمی‌شود. موسیقی کلاسیک هر کشوری اگر از سوی بخش دولتی حمایت نشود، روی زمین می‌ماند و در همه جای دنیا همه هزینه‌ها توسط دولت‌ها تامین می‌شود و نوازنده‌ها فقط دغدغه‌شان نواختن و اجرا است‌. اگر احمد رمزی نبود این کنسرت غیرقابل اجرا بود چراکه انقدر برای ما تسهیلات قرار دادند که ما ترغیب شدیم که آن را جرا کنیم در غیر این صورت انجام آن با این میزان هزینه‌ای که در بردارد، واقعا غیر ممکن بود.

آریان‌پور در ادامه گفت: من به دلیل ارادتی که به کیوان ساکت دارم و سال‌ها شاگرد او بوده‌ام، سبک و نگرش این موسیقیدان را بسیار می‌پسندم و به نظرم پیش از اینکه ارکستر ملی تشکیل شود، ارکستر وزیری این کار را انجام داده بود.

وی اظهار کرد: موسیقی غرب و شرق ندارد و هنری برای همه مردم دنیاست. ساز ویولن و سازهای بادی که در کشورهای دیگر استفاده می‌شود، بسیار سازهای کاربردی هستند و بسیار می‌توانند به موسیقی ما کمک کنند و کیوان ساکت به خوبی این کار را انجام داده و این موسیقی از کودکی و سپس دوران شاگردی در گوش من مانده است به صورتی که همیشه دوست داشته‌ام کار ارکسترال را انجام دهم.

این موسیقیدان ادامه داد: کامبیز روشن‌روان و کیوان ساکت چند قطعه خود را در اختیار ما گذاشتند و به این دلیل که هدف ما این بود که بیشتر از کارهای استادان مذکور استفاده کنیم تنها دو قطعه از آثار خود را در میان قطعات قرار دادم. قطعه‌های «سرگشته» و «پیک سحر» ساخته همایون خرم و تنظیم کامبیز روشن‌روان، «ملامحمد جان» و «غوغای ستارگان» با تنظیم کامبیز روشن‌روان، «چراغ و رواق سکوت» از ساخته‌های خودم برخی از آثاری است که در این کنسرت اجرا می‌شود.

در ادامه احمد رمزی،‌ مدیر مرکز موسیقی حوزه هنری بیان کرد: روزی که داریوش آریان‌پور درباره این کنسرت موسیقی با بنده صحبت کرد، به صورت جدی برای هرگونه کمک به این هنرمندان اعلام آمادگی کردم؛ چه در بحث دریافت مجوز و چه در اختیار گرفتن سالن‌های حوزه هنری.

وی ادامه داد: من و دوستانم در حوزه هنری، تلاشمان بر این است که کار را تسهیل کنیم چراکه موسیقی ایرانی هرچه بیشتر در جامعه تزریق شود، بهتر است و این هدف و مسیر اصلی ما در حوزه هنری است و فکر می‌کنم با این کنسرت شب بسیار با ارزش و به یادماندنی را تجربه می‌کنیم.

در بخش دیگری از این نشست خبری فاضل جمشیدی بیان کرد: خوشنویسی که در پوستر این کنسرت و در پشت سر من مشاهده می‌کنید با خط بسیار خوش اسرافیل شیرچی نوشته شده است و نام «بوی بهار» را نیز به یاد استاد نادر گلچین، بر آن گذاشتیم. اگر حوزه هنری نبود این ارکستر قطعا اجرا نمی‌شد.

سمیه دهقان زاده- خبرنگار