یک. اوضاع رمان نوجوان: کمتر رمان ایرانی برای نوجوانان داریم که همسو با دنیای امروز دهه هشتادی‌های ما حرکت کند. آن‌ها که رمان می‌خوانند می‌روند سراغ داستان‌های ترجمه.

برای منی که دائم آثار نوجوانان را می‌خوانم، این رمان چیز دیگری است. نوجوان داخل داستان به‌شدت ملموس است. تعداد زیادی مشابه آن را در اطراف‌مان می‌بینیم.

دو. خلاصه داستان: روایت نوجوانی است که با خود درگیر است. این که چه راهی را برود؟ چه شغلی؟ در اطرافش هر کسی انتخابی کرده، حالا از آن راضی نیست. او هم‌زمان به دختری علاقه‌مند می‌شود. نمی‌داند با او چگونه آشنا و مرتبط شود. ماجراهای مختلفی برایش پیش می‌آید و سرانجام «خود را می‌یابد».

سه. چند ویژگی رمان: زبان اثر هماهنگ با ذهن و شخصیت نوجوانان ایرانی است. داستان به همه آن‌چه نوجوانان امروز می‌اندیشند می‌پردازد. توضیحات داستانی، ساده و پر از جزئیات است. ضرباهنگ بسیار جذابی دارد و پایان رویدادهای داستان قابل پیش‌بینی نیستند.

بخشی از رمان «تو خواب میکائیل هستی»:

بچه گفت: «تو چند سالته؟»

تکیه دادم به نیمکت و خنکی نرده‌ی فلزی به تنم نشست، گفتم: «پونزده. تو چی؟»

ناراضی گفت: «هفت.»

پس شش ساله نبود. سرو صدای بچه‌های در حال بازی بیشتر شده بود و داشتند سر چیزی با هم بحث می‌کردند. گفتم: «امسال میری کلاس اوّل، خوشحال نیستی؟»

• من از مدرسه متنفرم.
• عجب!... میری کلّی دوست پیدا می‌کنی، یاد می‌گیری بخوونی و بنویسی. دوست داری بی‌سواد بمونی؟
• من الان هم می‌تونم بخوونم و بنویسم. مدرسه به چه دردم می‌خوره؟

چه جالب! من هم قبل از این‌که بروم مدرسه می‌توانستم کتاب بخوانم. خوشم آمد ازش. لبه‌ی کلاهش را چرخاند و کشید پایین تا چشم‌هایش معلوم نباشد و روی نیمکت لم داد، با دست‌های شُلِ آویزان. گفتم: «پس مشکلت چیه؟»

گفت: «هر کاری می‌خوام بکنم میگن نکن تو دیگه داری بزرگ میشی، چه برسه برم مدرسه، اگه بزرگ‌شدن اینه بره به جهنّم!»

به توپ خیالی‌ای در هوا لگد زد: «کاش الان خواب بودم، خوابِ خواب... بیدار که می‌شدم سه سالم بود، فقط سه سال.»

کتاب «تو خواب میکائیل هستی» به قلم تیمور آقامحمدی در ۲۰ فصل، ۱۷۲ صفحه و شمارگان هزار و ۲۵۰ نسخه برای گروه سنی بالای ۱۳ سال از سوی نشر مهرک منتشر و در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته است.