در دوران عکاسی‌ام به هیات‌های عزاداری مختلفی می‌رفتم و از آن‌ها بهره هم می‌بردم. گاهی اوقات برای عکاسی می‌رفتم و گاهی برای حضور در این فضای معنوی و از آن بهره می‌بردم. اما از زمانی که با هیأت رایت العباس آشنا شدم، متوجه شدم که یک جذابیت خاص و عجیبی در عزاداری این هیأت وجود دارد. می‌توان گفت چند شاخصه متفاوت و متمایز نسبت به هیأت‌های دیگری که دیده بودم دارد و به همین دلیل شیفته این فضا شدم.

مهمترین شاخصه مهم هیأت رایت العباس این است که یک موجی از اخلاص درکیفیت برگزاری مراسم وجود دارد. همه ارکانی که در آنجا حضور دارند تمام تلاششان این است که شما بتوانید با امام خود خلوت کنید. هیچ حاشیه‌ای در آنجا وجود ندارد و همه از جان و دل به هم کمک می‌کنند.

با گذر زمان شیفتگی‌ام به هیأت رایت العباس بیشتر شد و تصمیم گرفتم من نیز در این فضای دوست داشتنی قدمی بردارم و کمکی کنم. به عقیده من در هیأت هر کمکی که بتوان کرد ارزش دارد. احساس کردم با توانایی که دارم حداقل می‌ توانم گوشه‌ای از حال و هوای حسینی آنجا را ثبت کنم و درآن سهیم باشم.

از آن روز تا حالا که ۶ سال از آن می‌گذرد، گاهی اوقات در گوشه‌ای از حیاط می‌نشینم و از روضه‌ای که خوانده می‌شود استفاده می‌کنم و گاهی اوقات نیز این لحظات قشنگ را ثبت می‌کنم. این عکس‌هایی که در حال حاضر در این نمایشگاه می‌بینید منتخبی از عکس‌هایی است که در این سال‌ها گرفته شده است.

مهم‌ترین ویژگی این هیات، حضور «حاج محمود کریمی» است که شخصیت محوری در هیأت رایت العباس دارد و با مرثیه‌ها و اشعارش این امکان را ایجاد می‌کند که هرکسی بتواند با امام خود خلوت کند. هدف من این بود که در این عکس‌ها نشان بدهم که در دل انبوه جمعیتی که در هیات حضور دارند، حتی می‌توان گوشه‌ای پیدا کرد و سر را به دیوار تکیه داد و با امام خود خلوت کرد. به عقیده من این مهمترین وجه تمایز این روضه است.

البته این بدان معنا نیست که هیأت‌های دیگر این حس و حال را ندارند. اما من فکر می‌کنم که در هیات رایت العباس درجه اول یک عنایتی شده و در درجه دوم یک توجه‌ای به این موضوع شده و آنجا فضا، فضا دوست داشتنی و روحانی است.

انتهای پیام/