روز هنر انقلاب اسلامی

بعد از شهادت شهید مرتضی آوینی، بعنوان یکی از بزرگترین و محبوبترین چهره های هنر انقلاب اسلامی، ظرفیت‌هایی بزرگی برای هنر و ادبیات انقلاب اسلامی ایجاد شد، از جمله اینکه شورای عالی انقلاب فرهنگی، روز شهادت سید شهیدان اهل قلم را روز« هنر انقلاب اسلامی» نامگذاری کرد. شهادت ایشان در جامعه به ویژه برای آنها که دغدغه هنر و ادبیات انقلابی داشتند شور و اشتیاق بزرگی ایجاد کرد.

حوزه‌ هنری انقلاب اسلامی درباره شهید آوینی، بیشتر از مراکز دیگر هم احساس مسئولیت می کرد و هم محق بود ، در اوایل مسئولیت بنده، به این موضوع کمتر توجه شده و روز هنر انقلاب اسلامی تقریبا به فراموش سپرده شده بود.

نکته مهم این بود که در آن زمان ، مراکزی این روز را گرامی می داشتند که کمتر به این موضوع مربوط بودند ، حتی از  شورای عالی انقلاب فرهنگی درخواست شده بود تا این روز را تغییر بدهند، یعنی با توجه به اتفاقاتی که در زمینه انرژی هسته ای پیش آمده بود، رئیس جمهور وقت گفته بودند که آن روز را با نام روز « انرژی هسته ای» نامگذاری کنند. از حوزه هنری نظر خواستند که یک روزی را به عنوان « روز هنر انقلاب اسلامی» به شورای عالی انقلاب فرهنگی پیشنهاد کند، ما و همچنین خانواده شهید آوینی ایستادگی کردیم و تصمیم گرفته شد که این  روز را جا بیندازیم و بیشتر به این روز بپردازیم و به این ترتیب به طور مشخص از سال  1390، «‌هفته هنر انقلاب اسلامی» تعیین شد.

برچشم ما نشین...

در سال های ابتدایی، مراسمی برگزار می شد و فرصتی فراهم شد که نقاط قوت و ضعفمان را در طول سال گذشته‌اش ببینیم و به دستاوردهای این عرصه توجه بیشتری کنیم، تا سال ۹۴، بیشتر توجه مان به خود حوزه هنری  و عملکرد حوزه هنری بود و خیلی وسیع و در سطح کشور نبود اما از سال ۹۴ اتفاق دیگری افتاد.

در سال ۹۴ آقای فاضل نظری،‌ معاون هنری حوزه هنری، پیشنهاد دادند که «چهره سال انقلاب اسلامی» را انتخاب کنیم. پیش از آن،‌این چهره از میان کسانی که در خود حوزه هنری فعالیت داشتند و کار برجسته ای انجام داده بودند انتخاب شده و از وی تقدیر می‌شد، اما آقای نظری و دوستانمان در معاونت هنری، پیشنهادشان این بود که یک چهره برجسته  که در سال گذشته کار مهمی در عرصه هنر انجام داده و به نوعی خودشان یا کارشان درخشیده بود را انتخاب کنیم. این اتفاق ، خیلی مهم بود. نکته دیگری که برای انتخاب چهره  بر آن مصر بودند این بود که فقط خودمان این چهره برتر سال را انتخاب نکنیم و هیئت داوران نخبگانی متشکل از بیش از ۵۰ نفراز بزرگان  عرصه فرهنگ و هنر رای بدهند و آنها را انتخاب کنند

کلیت کار به این صورت بود که ابتدا با توجه به شاخصه های تعریف شده ،تعدادی از هنرمندان برجسته کشور را  انتخاب کنیم و به دوستان صاحبنظر و داور ارائه بدهیم و در چندین مرحله، برگزیدگان انتخاب شوند. این اتفاق بزرگی بود  که بعد از آن سبب شد تا روز هنر انقلاب اسلامی و این هفته بیشتر مورد توجه قرار بگیرد.

اولین کسی‌که عهده دار این کار شد و کار را پیش برد و برایش دبیرخانه تعریف کرد خود آقای «فاضل نظری» بود و البته کسی که شاخصه ها را تعیین کرد آقای « محمد سرشار » - رئیس وقت حوزه هنری استان تهران- بود.

بعد از آنکه کار کلید خورد، اولین کسی که بعنوان چهره سال هنر انقلاب انتخاب شد ، استاد «مرتضی سرهنگی» بود، سال ‌بعد آقای «مجید مجیدی» برای ساخت فیلم محمد رسول‌الله انتخاب شد.بعدا آقای « ابراهیم حاتمی کیا» برای فیلم« به وقت شام» انتخاب شد. استاد« حمید حسام» و استاد« مسعود شجاعی طباطبایی» و  دیگر هنرمندان بزرگ کشور هم در سال های بعد انتخاب شدند ، نکته بسیار مهم این بود که نه تنها منتخبان که حتی کسانی که به عنوان چهره سال انقلاب« نامزد» می شدند و به مراحل انتهایی می‌رسیدند هم هنرمندان شاخصی بودند و هرچه کار جلوتر رفت دامنه اش گسترده تر می شد.

 هرچه زمان می گذشت و کار پیش رفت نواقص کم و کمتر شد. مثلا ما در ابتدا به « اتفاقات»  توجه نکرده بودیم اما در سال‌های بعد، اتفاقاتی که تاثیر گذار بود و مردم همراهی کرده بودند هم به حساب آمد. مثلا  امسال سرود « سلام فرمانده»یک اتفاق بود اما در قالب چهره نمی گنجید که اینها به مرور اضافه شد.

نکته بعدی که من همیشه تاکید داشتم پیوند رسانه ای کار بود. معتقد بودم  وقتی هفته هنر تمام شد و اسامی برگزیدگان و چهره‌های انقلاب معرفی می شد، این برگزیدگان باید به برنامه های مختلف صداوسیما و رسانه ها دعوت شوند و این پیوند رسانه ای شکل بگیرد. البته نکته‌ای هم وجود داشت که تا زمانی که بنده فعالیت می کردم ، به آن آرزو نرسیدم و محقق نشد این بود که  به نظرم شور و هیجان ضعیف بود معتقد بودم‌ که مردم باید نظر بدهند و انتخاب کنند و شور و هیجان بین مردم ایجاد شود اما اغلب رفقا موافق نبودند.

ذوق  و شوق داوری

  استقبال نخبگان برای حضور در تیم داوری برای ما خیلی شیرین و دلچسب بود. استقبال و نظر دادن کسانی که گاهی به این راحتی‌ها تمایل به داوری ندارند شگفت آور بود، اما آنها این قضیه را می پذیرفتند که برای ما بسیار جذاب بود. نکته دیگری که جای خوشحالی دارد این است که خوشبختانه این رویداد تا امروز حاشیه نداشته است و مثل جشنواره های دیگر نبوده که بعد از اعلام برندگان، حاشیه های جشنواره  شروع شود. از سوی دیگر این رویداد خوشبختانه مورد توجه جامعه هنری و بزرگان نظام قرار گرفت و مشخص بود که جایش خالی بوده است.

تکریم آنها که دل در گرو انقلاب دارند

اگر از بنده بپرسند که انتخاب چهره سال انقلاب و معرفی آن، چه تاثیر و اهمیتی دارد  باید بگویم که هنرمندان انقلاب مثل تمامی هنرمندان نیاز به تشویق و دیده شدن دارند، این مسلم است که این توقع وجود وجود دارد و ربطی هم به رشته هنری افراد ندارد و این مسئله برای هنرمندان همه رشته ها صدق می کند. این میل به دیده شدن در بعضی رشته ها چون تئا تر و سینما خیلی بارز است اما در بعضی رشته ها چون شعر و ادبیات که غالبا با خلوت سرکار دارند دیرتر رخ می دهد.

با این مقدمه می توانم بگویم که ا ز دید من  هرفرصتی که باعث شود کارهای خوب دیده شوند لازم است وامکانش باید فراهم شود. این کار برای سال بعد و نسل های آینده نویدبخش خواهد بود و این  موضوع غیر قابل کتمان است. این اتفاق از این جهت مهم است که فرد منتخب را یک هیئت کوچک چندنفره انتخاب نمی کند  بلکه مجموعه بزرگی از صاحب نظران در حوزه فرهنگ و هنر وادب انتخاب  می کنند که در جمعشان منتقدین و هنرمندان و نظریه پردازان هستند و این خیلی مهم است. کسانی که از این طریق معرفی می شوند قطعا برایشان افتخار بزرگی است، من امیدوارم که هدفی را که برایش این رویداد بزرگ را آغاز کردیم هر سال بیشتر و بیشتر محقق شود.

انتهای پیام/