سی و نهمین جلسه از کلاس مثنوی‌خوانی مولوی، به همت انديشكده ادبيات پايداری چهارشنبه 16 آذرماه با حضور محمدرضا سنگری (نویسنده و پژوهشگر ایرانی) در حوزه هنری برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، کلاس مثنوی‌خوانی، برنامه یک ساعته انديشكده ادبيات پايداری حوزه هنری است که هر هفته به بحث و بررسی، پیرامون محتوای هر بخش از مثنوی می‌پردازد. معمولا هر جلسه شامل دو بخش است که بخش اول کلی است و در بخش دوم مباحثی برای زمینه‌سازی ذهنی مخاطبان نسبت به موضوع مطرح می‌شود.
سنگری در جلسه چهارشنبه این هفته، 16 آذرماه، به سه عنصر کجروی انسان که در مثنوی معنوی مولانا جلال‌الدین محمد بلخی به آن اشاره شده پرداخت و افزود: دوگانه‌های متعارضی در زندگی انسان وجود دارد که ممکن است زمینه‌های کجروی را در زندگی فراهم کند. این مبحث با داستان وزیر نیرنگ‌بازی که به ایجاد تفرقه در یک جامعه می‌پرداخت، تشریح شد که وارد جامعه می‌شود و خود را جزئی از مردم معرفی می‌کند و سعی در ایجاد تفرقه دارد. وزیر با انتخاب سران آن قوم، به هر فردی پاره‌ای از حقیقت را می‌گوید؛ برای مثال به عده‌ای می‌گوید راه رستگاری در زهد و ریاضت است و نیاز است یاد بگیرند که از لذت‌های دنیایی چشم‌پوشی کنند تا به لذت‌های بزرگتری دست یابند. او همچنین به گروهی دیگر می‌گوید که خداوند خان نعمت خود را گسترانیده و باید تا می‌توان از این دنیا بهره‌گیری و استفاده کرد و اساسا چه کسی گفته حق استفاده نداریم و چرا باید خود را از نعمات محروم کنیم؟
بر اساس سخنان محمدرضا سنگری، یکی از شاخه‌های زمینه‌ساز انحراف این است که ما میان مفاهیمی که مکمل هم هستند، تقابل ایجاد کنیم؛ برای مثال وقتی به عده‌ای گفته شود همه چیز در این دنیا جبر است و به دیگری گفته شود همه چیز بر اساس اختیار است، شاهد تقابل خواهیم بود.
دومین بخش از جلسه مثنوی خوانی در جلسه 16 آذرماه، به اختلاف ایجاد کردن در قلمر و تفکر و اندیشه اختصاص داشت.
محمدرضا سنگری با اشاره به این نکته که ما همواره با موضوعاتی روبه‌رو هستیم که به نظر می‌رسد در تضاد با هم هستند، در حالیکه همه آنها جلوه‌هایی از حقیقت به شمار می‌روند، گفت: برای مثال فرض کنید کسی می‌گوید جهان ما، جهان کثرت است و در آن تعدد، تنوع و تفاوت‌های زیادی را شاهد هستیم و دیگری می‌گوید جهان ما، جهان وحدت است و تمام آن یگانگی است و درست است که اجزاء مختلف به ظاهر دیده می‌شود اما همه اینها، جلوه یک حقیقت هستند. یا به عبارتی، به فردی گفته جهان را ببین و به دیگری گفته جهان آفرین را ببین و همین باعث تضاد می‌شود.
مدرس کلاس مثنوی معنوی، در سی و نهمین جلسه این کلاس، عنصر سوم در انحراف را خود انسان معرفی کرد که می‌تواند چهره‌های مختلف به خود بگیرد. او سپس این نکته را مطرح کرد که تنها وجوهی که می‌تواند چندگانه، باشد انسان است و جز انسان هیچ موجودی چند چهره به خود نمی‌پذیرد. هر وجود این جهان، یک چهره است. اما انسان است که می‌تواند چهره عوض کند و خود را به گونه‌ای دیگر نشان دهد و زمینه انحراف را ایجاد کند.
سنگری در سخنانش یاد آور شد که گاه ممکن است فردی سال های سال کنار ما و در میان ما باشد اما ما انگاره روشنی از او نداشته باشیم و او بتواند زمینه ایجاد تفرقه و جدایی ما را فراهم کند.
محدرضا سنگری که تاکنون سی و نه جلسه از کلاس مثنوی معنوی مولانا را در حوزه هنری برگزار کرده در پایان این جلسه در گفتگو با خبرنگار روابط عمومی حوزه هنری، درباره سطح کیفی این جلسات گفت: شرکت در کلاس مثنوی برای عموم آزاد است و چیزی حدود 40 درصد از شرکت‌کنندگان این جلسه افرادی خارج از حوزه هنری هستند.
وی شرکت‌کنندگان کلاس مثنوی را افرادی معرفی کرد که تحصیلات کارشناسی ارشد و دکترا دارند و نسبت به این قلمرو و حوزه از آشنایی برخوردارند و ادامه داد: حاضران در کلاس مثنوی، برای هر جلسه نسبت به مبحثی که گفته می‌شود، سوال طرح می‌کنند و با بازخوانی و چندباره خوانی متن، مشکلات خود در خوانش مثنوی را اصلاح می‌کنند.
وی همچنین درباره روند مباحث مطرح شده در این کلاس گفت: مباحث مثنوی معنوی به قدری عمیق است که گاه پرداخت ما به ابیات آن در یک جلسه، به سه تا چهار بیت هم نمی‌رسد و با گذشت 39 جلسه از این کلاس تاکنون حدود 400 تا 500 بیت بیشتر خوانده نشده است.
این نویسنده و پژوهشگر با اشاره به اینکه چهلمین کلاس مثنوی چهارشنبه 23 آذرماه، در ساعت 7:45 دقیقه برگزار خواهد شد، به جایگاه و تاثیرات مثنوی و مثنوی‌خوانی اشاره کرد و گفت: مثنوی معنوی مولانا به تعبیری قرآن فاسی است. شیخ بهایی که بزرگترین شخصیت در تاریخ ما در حوزه تفکر، اندیشه و عرفان است می‌گوید: «من نمی‌گویم که آن عالیجناب هست پیغمبر ولی دارد کتاب/ مثنــــوی معنــــوی مولــــوی، هست قرآنـی بـه لفـظ پهلـوی» یعنی اگر قرآنی به زبان فارسی نوشته می‌شد مثنوی معنوی بود.
وی در پایان افزود: مثنوی معنوی زاویه نگاه می‌دهد و ما در حوزه فهم عمیق و تفکر دقیق نیازمند بازگشت به متون اصیل خود هستیم و مثنوی‌خوانی کمک بزرگی در تحقق این مسئله می‌کند.
انتهای پیام/
نظر شما